غیر از اجرای سه قطعه در میان انبوه ازدحام جمعیت طرفدار آن هم در بدترین نوع کیفیت، برنامه دیگری برای این مراسم رونمایی یا جشن امضا تدارک دیده نشده بود.
در حالیکه اعلام شده بود کاخ نیاوران آمادگی کامل برای میزبانی این برنامه را دارد، از همان «پیش آغاز» برنامه یعنی ساعت ۱۸:۳۰ محوطه بیرونی کاخ نیاوران و منطقه منتهی به خیابان نیاوران دچار ترافیک شدید و سنگین ناشی از ورود طرفداران به محوطه فضای باز کاخ شد.
همچنین مجموعه تاریخی نیاوران به دلیل فضای معماری موجود، وجود کوشک ها و درختان قدیمی و مواردی از این دست اصلا مناسب میزبانی رونمایی یک آلبوم، آن هم از جنس موسیقی «چارتار» و با اعلام حضور برای عموم آزاد است، نبود.
به هر ترتیب حوالی ساعت ۱۹ و با به اوج رسیدن جمعیت طرفدار، مردم به شکل نامناسبی از جمله بستن مکرر در ورودی، در قالب گروه های چند صد نفری به داخل محوطه باز کاخ نیاوران هدایت شدند.
از در ورودی محوطه تا منطقه اصلی مراسم رونمایی استندها و تابلوهای تبلیغاتی آلبوم «جاده می رقصد» خودنمایی می کرد، ضمن اینکه کیوسک های ویژه ای هم برای فروش آلبوم در نظر گرفته شده بود تا حجم بیشتری از مخاطب، آثار گروه را خریداری کند. البته در منطقه استقرار گروه برای امضای آلبوم ها صف طولانی و بی نظمی شکل گرفته بود که کار را برای امضا و عکس یادگاری بسیار مشکل تر از حد تصور می کرد.
با وجود اینکه از قبل گقته شده بود که گروه برنامه‌ای برای اجرای کنسرت یا برنامه زنده ندارد، اما گروه «چارتار» که گمان می رفت با اضافه شدن طرفداران خود به شکل حرفه ای تری از راه و رسم برگزاری برنامه های زنده و جشن امضا آگاهی خواهد یافت، سه قطعه را برای طرفداران اجرا کرد که این سه قطعه نیز به دلیل شلوغی فضا و بی نظمی موجود در بی کیفیت ترین شکل ممکن خود اجرا شد.
از دیگر مشکلات مراسم این بود که تمهیدی برای حضور مناسب خبرنگاران و عکاسان دیده نشده بود و در شلوغی جمعیت نمایندگان رسانه‌ها باید به پوشش مراسم می‌پرداختند.
تجربه برگزاری کنسرت یا اجرای زنده در اماکن تاریخی، تجربه ای قدیمی و تکراری در اقصی نقاط دنیاست کما اینکه یانی در آکروپلیس یونان، ونجلیز با آن همه ادوات موسیقی الکترونیک در معبد پانتنون و بسیاری از هنرمندان دیگر تجربه های برگزاری کنسرت را در منطقه های تاریخی داشته اند، حتی بزرگانی چون محمد رضا لطفی، شهرام ناظری، حسین علیزاده و تعدادی از خوانندگان پاپ تجربه های ارزشمندی در برگزاری کنسرت در محوطه های تاریخی حتی کاخ نیاوران را از سر گذارنده اند اما به نظر می‌رسد اینگونه تجربه‌ها در کشورمان به جای ارتقا به مرور دچار افت و بی نظمی شده‌اند.
شاید موضوع فنی «شوت صدا» در محوطه های تاریخی آسیب کمتری به محوطه‌های تاریخی در مقایسه با دیگر آسیب های فیزیکی وارد کند اما در این مراسم رونمایی نوع استفاده ای که از یک محل تاریخی با توجه به نگاه فرهنگی مخاطب شده بود دقیقا چیزی بود که می توان از آن نتیجه گرفت که گروه موسیقی «چارتار» با تمام احترامی که می توان برای نوع موسیقی و طرفدارانش قائل بود، نشان داد که از محوطه تاریخی کاخ نیاوران بدون توجه به اقدامات حفاطتی از محیط زیست استفاده تجاری کرده است.
مراسم رونمایی یا جشن امضای آلبوم «جاده می رقصد» گروه «چارتار» نه تنها آورده فرهنگی برای مسئولان کاخ نیاوران، مخاطبان موسیقی و علاقه مندان گروه نداشت بلکه بازاری بود که فروش سی دی ها در اولویت آن بود. ضمن اینکه از همان ابتدا با حجم مخاطبی که گروه برای خود پیدا کرده کاملا قابل پیش بینی بود که محوطه تاریخی نیاوران اصلا مناسب چارچوب کاری این گروه تازه کار نیست و بهتر بود مکان های عمومی تر و دست یافتنی تری چون برج میلاد میزبان این مراسم می شد.
آیین رونمایی، جشن امضا و مسائلی از این دست که مرتبط با آثار موسیقایی است، تعاریف تخصصی و جداگانه ای دارند که باید برای جزیی ترین آنها برنامه ریزی کرد؛ موضوعی که متاسفانه روابط عمومی اغلب شرکت های تولیدکننده آثار موسیقایی و همچنین نهادهای میزبان چنین مراسمی به آن توجه نمی کنند و فضا را به سمتی هدایت می کنند که تکریم مخاطب به فراموشی کامل سپرده شود. البته از سوی دیگر مخاطبی که به دنبال دریافت یک محصول فرهنگی است نیز باید رفتاری شایسته‌تر داشته باشد ضمن اینکه شرکت در یک مراسم در صورتی برایش اولویت داشته باشد که شاهد این موضوع باشد که برگزارکنندگان مراسم نیز به او احترام گذاشته‌اند.
دیدگاهتان را بنویسید