رضا یزدانی
کنسرت شب موسیقی فیلم مسعود کیمیایی؛ درحالی برگزار شد که ناهماهنگی‌ها و فضای تالار وزارت کشور در نهایت موجب شد بسیاری سالن را ترک کنند. فضای شب اجرای موسیقی هیچ نزدیکی به نوستالژی فیلم‌های کیمیایی نداشت.
شب گذشته (۱۶ مرداد) کنسرت شب موسیقی «مسعود کیمیایی» در تالار وزارت کشور برگزار شد. این کنسرت در ابتدا قرار بود از ساعت ۹ آغاز شود اما در نهایت نوازندگان با یک ساعت تاخیر روی صحنه حاضر شدند.تاخیر یک ساعته و کنسرتی بی‌نام و نشان آنچه همه از این کنسرت انتظار داشتند؛ شبی نوستالژیک با یادآوری فیلم‌های کیمیایی بود اما آنچه حادث شد؛ شبی ناهماهنگ بود که ساده‌ترین مسائل در آن رعایت نشد.
هرچند در شب موسیقی فیلم کیمیایی تمام بلیت‌های تالار وزارت کشور به فروش نرسیده بود اما جمعیت قابل توجهی از مردم و هنرمندان به این کنسرت آمدند و جالب اینکه حتی یک بروشور از کنسرت موجود نبود در نتیجه هنگام اجرای قطعات؛ مردم اطلاع چندانی از قطعات نداشتند. همین مسئله باعث شد تا بهزاد عبدی (رهبر ارکستر) به نوعی این کار را انجام دهد و در پایان برخی قطعات؛ توضیحاتی برای مخاطبان ارائه کند.
اصلی‌ترین و مهمترین مسئله‌ای که این شب را نه تنها نوستالژیک نکرد که حتی باعث شد کلمه کنسرت موسیقی هم بی‌معنا شود؛ تالار وزارت کشور بود چندان‌که کسانی که تمرین‌های ارکستر کیمیایی در تالار رودکی را شنیده بودند؛ در این شب و اجرای نهایی کنسرت با صدای نه چندان مناسبی روبرو شدند. تالار وزارت کشور با صدابرداری ضعیفی که دارد؛ قطعا به کیفیت هر کنسرتی صدمه خواهد زد اما کنسرتی که شامل اجرای قطعات ارکسترال می‌شود؛ بیش از هر کنسرتی آسیب می‌بیند. شاید فضای شب گذشته برای کنسرت‌های تفریحی موسیقی پاپ مناسب باشد. اما در نهایت این صدابرداری ضعیف باعث شد تا صدای نامفهومی از ارکستر شنیده شود و در بسیاری مواقع؛ فقط حجمی از صدا بدون تفکیک تولید شد.
در این شب؛ وقتی چراغ‌های سالن تالار وزارت کشور روشن و کنسرت آغاز شد؛ بسیاری حتی متوجه شروع کنسرت نشدند و همچنان در سالن همهمه بود. این کنسرت قرار بود یادآور فضایی از فیلم‌های کیمیایی باشد اما به‌جای آن تنها گوی‌هایی با نور رقصان در سالن شناور بودند که هیچ ارتباطی با موسیقی ارکسترال نداشت.
بخش اول کنسرت با کلکسیونی از ناهماهنگی، فالشی صدا، صدابرداری ضعیف و نورپردازی عجیب؛ با حضور رضا یزدانی و اجرای قطعه لاله‌زار به پایان رسید. این قطعه که به نظر می‌رسید با تنظیم جدیدی از بهزاد عبدی اجرا می‌شود هم نتوانست ذره‌ای فضا را به سمت فیلم‌های کیمیایی سوق دهد.
تنظیم جدید عبدی و اجرای رضا بزدانی در آن فضا نزدیکی چندانی با فیلم کیمیایی نداشت. صداسازی‌های تکراری به هیچ وجه بر فضای ارکسترال ننشست و بیشتر تبدیل به ادایی برای اجرای کنسرت شد و به این ضعف‌ها باید اجرای ضعیف یزدانی را نیز افزود.
وقتی بخش اول کنسرت به پایان رسید؛ بسیاری به نشانه اعتراض تالار وزارت کشور را ترک کردند که از جمله آنها می‌توان به حمیدرضا صدری (کارشناس فوتبال) که حضور پررنگی در محافل هنری دارد؛ اشاره کرد. او به ناهماهنگی‌ها در سالن و اینکه حتی یک بروشور در کنسرت نبود؛ اعتراض داشت و حتی این شب را چندان شبیه شب کنسرت موسیقی ندانست.
در بخش دوم کنسرت هم فضا تغییری نکرد اما رضا یزدانی از مسعود کیمیایی دعوت کرد تا روی صحنه با مخاطبان صحبت کند. او نیز در ابتدا با اظهار خوشحالی از اینکه حس زیبایی و شعف در این شب تجربه می‌شود؛ گفت: بسیاری فکر می‌کنند با پایان اکران یک فیلم موسیقی هم به پایان می‌رسد درحالیکه موسیقی کاملا جدا از فیلم ساخته شده و امکان اجرای دوباره دارد.
او افزود: من از تعهد و آرمانم جدا نخواهم شد. من با آرمان‌هایم زندگی می‌کنم، من با آرمان‌هایم فیلم می‌سازم و حرکت می‌کنم و از همه شما تشکر می‌کنم که در این فضا چنین شب زیبایی برای من رقم زدید.
هرچند شب گذشته برای مسعود کیمیایی خاطره‌انگیز و پر از حس زیبایی بود؛ اما بسیاری از حاضران در سالن شبی ناهماهنگ بدون ذره‌ای نوستالژی‌های فیلم‌های کیمیایی را تجربه کردند. در نهایت کنسرت شب گذشته؛ به یک شب فالش موسیقایی تبدیل شد درحالیکه اگر همان حس محدود از فیلم‌های کیمیایی به یاد مردم نبود؛ قطعا این شب فالش غیرقابل تحمل‌تر هم می‌شد.
دیدگاهتان را بنویسید