«امروز ۶۹ ساله میشوم و آرزو دارم که همه مردم خوشحال باشند و در کنار هم زندگی کنند.»
دیروز ۱۲ اردیبهشتماه سالروز تولد محمد موسوی، پیشکسوت نینوازی بود که در گفتوگویی کوتاه، برای مردم آرزوی شادی کرد.
موسوی ۱۲ اردیبهشتماه ۱۳۲۵ در شهر اهواز به دنیا آمد. او از کودکی به موسیقی علاقهمند بود و هر جا که صدای رادیو و ساز را میشنید به آنجا میرفت و با دقت به نغمهها گوش میکرد. وقتی به سن هشت سالگی رسید و پدرش علاقه بیش از حد او به موسیقی را دید، ویولنی برایش خرید و پسرش را نزد معلمی به نام «شباهنگ» برد. موسوی مدت چهار سال نزد استادش به فراگیری ویولن پرداخت.
روزی که موسوی از رادیو صدای نی زندهیاد «حسن کسایی» را شنید، بسیار تحت تأثیر قرار گرفت و خواست تا نی بنوازد. او با تهیه کردن یک نی، نزد استاد رفت و نینوازی را از کسایی آموخت.
موسوی در سال ۱۳۴۶ توسط احمد عبادی به رادیو رفت و همکاریاش را با ارکستر «گلها» آغاز کرد. چندی بعد توسط مرتضیخان حنانه به تلویزیون دعوت و در سال ۱۳۵۰ به مرکز حفظ و اشاعهی موسیقی ایران، زیر نظر داریوش صفوت وارد شد. او ردیفهای موسیقی سنتی ایران را نزد استاد هرمزی و استاد فروتن آموخت و مدتی نیز از محمود کریمی تعلیم گرفت.
گفته میشود که بعد از حسن کسایی – که زندهکننده سبک جدید نوازندگی توسط نی است – محمد موسوی نیز یکی از بهترین نوازندگان معاصر نی به شمار میرود. ساز او از قدرت و لطافت خاصی برخوردار بوده و جایگاه او را در بین موسیقیدانان و نوازندگان معاصر مشخص میکند.
پینوشت: زندگینامه محمد موسوی برگرفته از کتاب «مردان موسیقی ایران» نوشته حبیبالله نصیرفر است.
دیدگاهتان را بنویسید