احمد پژمان
احمد پژمان گفت: من خیلی سنگ موسیقی ایرانی را به سینه زدم، اما آیا نتیجه‌اش این است؟ آنچه این روزها می‌شنوم خجالت‌آور است.
این آهنگساز پیشکسوت اظهار کرد: مسابقه‌ی دوسالانه‌ی آهنگسازی که به نام من برگزار شد، خیلی منظم و مرتب برنامه‌ریزی شده بود. جلساتی هم در این راستا برگزار و تلاش کردیم انتخاب‌ها منظم و حرفه‌ای باشند.
او ادامه داد: برای انتخاب شرکت‌کننده‌ها سعی کردیم بررسی موشکافانه داشته باشیم تا حق کسی ضایع نشود؛ اما اشتباهی که کردیم این بود که اعلام کردیم شرکت‌کنندگان در آثارشان از مصالح موسیقی ایرانی استفاده کنند. این موضوع، شرکت‌کنندگان را سردرگم کرد و برداشت آن‌ها با آنچه ما گفته بودیم متفاوت بود.
پژمان افزود: تصمیم گرفتیم موسیقی‌هایی را در این مسابقه انتخاب کنیم که اصیل باشند. در دوره‌ی بعد هم می‌خواهیم چند قطعه موسیقی بومی اصیل را معرفی کنیم و از شرکت‌کنندگان بخواهیم که یکی از این قطعات را انتخاب کنند و آن را بسط و گسترش دهند.
وی تأکید کرد: منظور ما از موسیقی ایرانی، آن نوع موسیقی نیست که امروز به‌صورت پاپ، راک یا هر آنچه تلویزیون پخش می‌کند، شنیده می‌شود. گاهی در تاکسی که می‌نشینم، آثاری را می‌شنوم که خجالت‌آورند.
این هنرمند در بخش دیگری از سخنانش اظهار کرد: چند سال پیش، آقای درویشی زحمت کشیدند و موسیقی بومی ایران را جمع‌آوری کردند. وقتی این اثر را گوش کردم بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم، حتی در بعضی قطعات باورم نمی‌شد که این موسیقی، ایرانی است، زیرا تعدادی از آثار، گرایش آوانگارد داشت. این گرایش هم اکنون در ایران زیاد شده و من فکر می‌کنم باید آن‌ها را گوش کرد و مورد استفاده قرار داد.
پژمان همچنین بیان کرد: آهنگسازان اروپایی خیلی وقت‌ها برای ساخت اثر، از موسیقی ملی خودشان استفاده می‌کنند. ما هم می‌توانیم در موسیقی سمفونیک این کار را انجام دهیم. آنچه که باعث شد ما این مسابقه را ترتیب دهیم، همین امر بود. می‌خواهیم بگوییم جوانان روی موسیقی کشور خودشان کار و از آن استفاده کنند. مطمئن باشید این آثار در خارج از ایران هم شنونده دارند. جوانانی که با استعداد هستند، می‌توانند این کار را انجام دهند.
او افزود: کشور ما احتیاج دارد که روی موسیقی‌اش کار شود. ما باید خودمان نوآوری کنیم نه این‌که منتظر باشیم آهنگسازان اروپا، اثری را تولید کنند و ما دنباله‌رو آن‌ها باشیم. ما باید هویت خودمان را در آثار نشان دهیم. هدف دوسالانه‌ی آهنگسازی هم دقیقا همین است.
در نشست خبری دوسالانه‌ی آهنگسازی احمد پژمان، دبیر این دوسالانه در سخنانی اظهار کرد: پس از برگزاری اولین نشست خبری و انتشار فراخوان، ۴۲ اثر تا نیمه‌ی دی‌ماه به دبیرخانه ارسال و سه اثر به‌عنوان آثار برگزیده انتخاب شدند؛ رهام شناسا، حسان صائمی و وحید جهان‌داری نفرات برگزیده بودند، اما ترتیب اول تا سوم این نفرات ۱۶ بهمن‌ماه در اختتامیه‌ای که در تالار وحدت برگزار می‌شود، اعلام خواهد شد.
امین هنرمند گفت: این قطعات توسط آنسامبل پژمان که سرپرستی آن به پدرام فریوسفی واگذار شده است، اجرا می‌شوند. در این آنسامبل علاوه بر پدرام فریوسفی، امین غفاری، پریسا پیرزاده، آتنا اشتیاقی و روزبه اسفندارمز هنرنمایی می‌کنند.
در بخش دیگری از این نشست، عضو هیئت داوران این دوسالانه‌ی آهنگسازی نیز در سخنانی گفت: بچه‌ها با علاقه زیادی در این مسابقه شرکت کردند و موضوع مسابقه باعث شد جریان خاصی در دانشکده‌ی موسیقی و در رشته‌ی آهنگسازی به راه بیفتد.
حمیدرضا دیبازر ادامه داد: شرکت‌کنندگان برای حضور در این مسابقه، به آثار آهنگسازان خودشان رجوع کردند و دنبال موسیقی کشور خودشان گشتند. به هر حال، بعد از انقلاب اسلامی در جریان آموزش موسیقی آکادمیک وقفه افتاد، اما بعدها با زحمت استادان موسیقی کشور دانشکده‌ها به راه افتادند و دانش از نسل استادانی مانند احمد پژمان به نسل ما منتقل شد.
این آهنگساز اضافه کرد: نسل ما نیز این آثار را به نسل دوم منتقل کرد. ما هم داشته‌های خود را در اختیار این نسل قرار دادیم و من از این بابت خوشحالم.
سپس امیر اسلامی – یکی دیگر از اعضای هیئت داوران – اظهار کرد: احمد پژمان همیشه به وجود مصالح ایرانی در آثار موسیقایی تأکید داشت و فکر می‌کنم اگر جوانان از این روند استفاده کنند، قطعا نتیجه‌ی خوبی خواهند گرفت که آن را در مسابقات داخلی و خارجی خواهند دید.
سپس هوشنگ کامکار – عضو هیئت داوران این مسابقه – در سخنانی گفت: آثاری که به دبیرخانه‌ی مسابقه ارسال شد، باعث خوشحالی ما بود و من لذت بردم وقتی دیدم این همه آهنگساز خوب داریم. یکی از آثار نیز از هنرمندی از جنوب کشور بود که ما را شگفت‌زده کرد.
این آهنگساز در پایان سخنانش تصریح کرد: من از سایت‌های موسیقی ناراضی هستم؛ هر روز با حدود ۳۰ اثر موسیقی مواجه می‌شویم که نام‌شان خنده‌دار است و اثر و اجرا هم حرفی برای گفتن ندارد. جوانان به این آثار مراجعه می‌کنند و متأسفانه این آثار، فکر جوان‌ها را خراب می‌کنند. هر کسی در خانه‌اش نشسته و یک اثر منتشر کرده و آن را به این سایت‌ها فرستاده است. این موسیقی، هیچ ویژگی مثبتی ندارد و من از این وضعیت دلخورم.
دیدگاهتان را بنویسید