موسیقی ایرانیان – گلنسا اردلان: نشست آلبوم موسیقی «۷ روز دریا» روز سه شنبه هفته‌ای که گذشت با حضور صاحب اثر، منتقدان و آهنگسازان در تالار بتهوون خانهٔ هنرمندان برگزار شد. به گزارش خبرنگار موسیقی ایرانیان در این نشست که با حضور هوشیار خیام (صاحب اثر)، محسن ثقفی، آروین صداقت‌کیش و آزاد حکیم‌رابط (موزیسین) برپا شده بود ابتدا قطعه‌ای از آلبوم برای حضار در تالار پخش شد و خیام پس از پخش قطعه در راستای معرفی این مجموعه توضیحاتی ارائه داد و گفت: «آلبوم «۷ روز دریا» مجموعهٔ پیانو ایست شامل ۷ قطعه که نام قطعه‌ها همانطور که از نام آلبوم بر می‌آید بر اساس روز‌ها است.»
خیام در ارتباط با برقراری ارتباط مخاطب با اثر چنین گفت: «برقرای ارتباط بر عهدهٔ خود مخاطب است و تصویر و سخن خاصی ندارد و حتی گرفتن آن حس دریا هم بر عهدهٔ خود مخاطب است.»
این آهنگساز در راستای نقد و صحبت در مورد اثر خود اذعان داشت: «به نظر من حرف زدن در مورد کار منفی می‌شود به خصوص که از یک جلسهٔ کوچک سه نفره خارج خواهد شد چون جنس ملموس بودن موسیقی جنسی متفاوت با ادبیات و زبان است و تبدیل کردن این دو به یکدیگر کار دیگری است.»
وی در ادامه صحبت‌هایش دربارهٔ توضیح کمی که برای معرفی آلبوم نگاشته شده بیان کرد: «به نظر من همان یک جمله‌ای که دربارهٔ آلبوم نوشته شده کافی است و کل مطلب را بیان می‌کند که این موسیقی برای عزیز از دست رفته ایست، اما در مورد اینکه چه چیزهایی در ذهن قالب می‌شود که یک قطعه ساخته و اجرا شود، باید گفت که از قسمت خودآگاه ذهن نمی‌آید و ناخود آگاه است.»
آزاد حکیم رابط (آهنگساز) در ارتباط با حضورش در این نشست اذعان داشت: «من ابتدا کار را گوش دادم و چون از نوع کار خوشم آمد با اینکه تنها یک موزیسین هستم و نقاد نیستم در این نشست شرکت کردم. من خیلی بیشتر از اینکه از نگاه نقادانه به این کار توجه کنم، از جهت حسی به آن پرداختم چون معتقدم موسیقی بیش از آنکه فهمیدن باشد حس کردنی است.»
وی در ادامهٔ صحبت‌هایش دربارهٔ نکات و ویژگی‌های مثبت و منفی کار مطالبی را بیان کرد: «این کار هم ویژگی‌های مثبت دارد هم منفی، که این معایب سلیقه ایست و مسائلی است که می‌توانست بهتر باشد. آن عنصر و فاکتوری که در این کار از همه جذاب‌تر و زیبا‌تر است، غرق شدن در هویت ایرانی در حالیکه خیلی خیلی اندک عنصر ایرانی در کار دیده می‌شود! تصور کنید که وارد فضایی می‌شوید و در این مکان هیچ اثری از ایرانی بودن پیدا نمی‌کنید ولی وقتی از آن فضا خارج می‌شوید حس می‌کنید غرق در هویت ایرانی‌تان شدید و در می‌آبید که میان همهٔ عناصر نا‌آشنا عطر، بو و رنگی از ایرانی بودن در آنجا وجود داشت، این یک سبک است که هوشیار خیام روی آن کار می‌کند.»
حکیم رابط دربارهٔ سبک این آلبوم چنین گفت: «آن ویژگی که در این آلبوم از همه مثبت‌تر است، ملودی‌ها ی سوال و جواب در رجیست‌های مختلف است. در این کار فواصل معین است اما اکتاوبندی‌ها فرق دارند و این تکنیک زیباست و الگویی بود که من از سنتور گرفتم.»
این موزیسین همچنین از ویژگی‌های منفی کار گفت: «خیلی کار تاویل پذیری است و برخورد‌ها را آزاد گذاشته است، به هر حال روی این آلبوم نام گذاری شده و این اسم شنونده را برای برقراری ارتباط با کار تحریک می‌کند.»
حکیم رابط نیز در ارتباط با اینکه گفته شده است این کار پیام و حرف خاصی ندارد افزود: «آیا همه جای دنیا هر کس اعتراضی دارد باید انقلاب راه بیندازد؟ من فکر می‌کنم این کار در حقیقت یک مرثیهٔ حسرت آلود است و زمانی آرمانگرا می‌شود که پاساژ‌هایش رها می‌شوند و این کار در نهایت، تمنایی برای رها و آزاد شدن است.»
آروین صداقت کیش نیز که در این نشست حضور داشت در راستای این آلبوم نکاتی را بیان کرد: «من پیش از این نیز راجع به کارهای هوشیار خیام مطالب و نقدهایی نوشتم و به نظر من سبک کاری او پست مدرنیسم نیست و نمی‌توان به خاطر تلفیق چند فرهنگ موسیقایی در کارش این نام را بر آن گذاشت.»
در ادامه صحبت‌های صداقت کیش، محسن ثقفی دربارهٔ روند کار هوشیار خیام چنین گفت: «این کار که برای اولین بار سال گذشته در دانشگاه آزاد در موردش صحبت شد نامش «اسم تو دریا بود» بوده و حال به «۷روز دریا» تغییر نام پیدا کرده، هوشیار جزء آهنگسازانی است که برای نقد کارش نیاز به دانستن پیشینهٔ کاری او داریم، من از سال ۷۹ که آلبوم «دیلمان» او توسط ارکستر ملی جوانان اجرا شد روند آهنگسازی‌اش را دنبال کردم، هوشیار در کارهای پیانو‌اش زیاد به کمپوزیسیون فکر نمی‌کند و خنیاگری ذهنش را پیاده می‌کند.»
این منتقد در رابطه با سبک خیام افزود: «سبک کاری هوشیار خیام پست مدرنیسم است چرا که از متریال موسیقی‌های گوناگون استفاده می‌کند که موسیقی خودش را شکل دهد و آثارش تلفیقی است. اگر خیام را منشوری تصور کنیم که معکوس عمل می‌کند می‌بینیم که انواع سبک و کار‌ها از این منشور عبور می‌کنند و یک کار واحد تحویل داده می‌شود.»
وی همچنین نقدی بر نوع انتشار آلبوم داشت و اذعان کرد: «این تفکر درست نیست که وقتی اثری خلق می‌شود مولف به کنار می‌رود و همه چیز به نظر و توجه مخاطب بر می‌گردد و من این نقد را به اکثر کار‌ها دارم که هوشیار خیام مجموعه‌ای را به مخاطبش تحویل می‌دهد ولی او را در یک بیایان بی‌آب و علف رها می‌کند و این خوب نیست و باید بیشتر به مخاطب جهت داده شود.»
این منتقد همچنین در ارتباط با نظر آزاد حکیم رابط که بیانگر این بود که کارهای هوشیار خیام تقلیدی از «دبوسی» است تصریح کرد: «من با نظر ایشان مخالفم و به نظر من این ارجاع و تقلید از «دبوسی» خیلی خوب است زیرا قدم اول موفقیت خلاقیت تقلید است و الان هوشیار آنقدر ظریف این تقلید‌ها را انجام می‌دهد که جزئی از کار خودش محسوب می‌شود.»
محسن ثقفی در پایان با خواندن دو بیت از حافظ شیرازی این نشست را به پایان رسانید و همچنین اظهار امیدواری کرد که وضع اقتصادی در فرهنگ و هنرمان تاثیرات منفی و مخربی نداشته باشد و این فرصتهای خوب برای اشاعهٔ هنر همیشه وجود داشته باشد.
“حضور خلوت انس است و دوستان جمعند وان یکاد بخوانید و در فراز کنید
رباب و چنگ به بانگ بلند میگویند که گوش هوش به پیغام اهل راز کنید”
عکس از لیلا ابراهیمی
دیدگاهتان را بنویسید