کیتارو نوازنده و آهنگساز ژاپنی و پس از اجرای چند قطعه از آهنگ‌هایش کارش را با یک هدیه ویژه به ایرانی‌ها به پایان برد.

کیتارو در ایران

صادق روحانی: در میان انتظار تماشاگران، مردی روی صحنه آمد که گوش همه ایرانی ها از نوای موسیقی او پر بود. ماسانوری تاکاهاشی یا همان کیتاروی مشهور، فلوت به دست روی صحنه تالار وزارت کشور آمد با خود نوای دل انگیز راه ابریشم را به ارمغان آورد.

تالار وزارت کشور دیشب جای سوزن انداختن نبود. هم آمده بودند تا از نزدیک خالق «جاده ابریشم» را ببینند. اگرچه برنامه با تاخیری نیم ساعته آغاز شد اما نوای فلوت کیتارو که به تنهایی روی صحنه می نواخت این تاخیر را از ذهن تماشاگران زدود. بعد از تک نوازی کتارو نوبت به بخش اول برنامه اصلی او رسید. بیش از آنکه تمامی نوازندگان پا روی سن بگذارند، نوازندگان اصلی که همراه کیتارو به ایران سفر کرده بودند به روی سن آمدند. کیتارو خوب می دانست که «جاده ابریشم» آلبومی خاطره انگیز برای ایرانی هاست به همین خاطر در بخش اول برنامه اش و با نوازدگان همراهش قطعاتی از این آلبوم موسیقی را نواخت. او برای آغاز این بخش بر ناقوس کوچکی که در جلوی سن تعبیه کرده بود نواخت.

نوازنده ها شروع به نواختن کردند و همه خاطرات تماشاگران از نواهای کیتارو زنده شد. تصاویر آسمان و صحرا، باد و شن و بادیه نشین ها، و شترانی که در مسیر جاده ابریشم قدم می زندند، همزمان در ذهن همه کسانی که در سالن بودند، در پرده ای که پشت صحنه آویخته بودند و از میان نواهایی که نوازندگان می نواختند می گذشت. سکوت محض سالن جولانگاه دستان نوازنده ژاپنی بود که روی کیبوردش بالا و پایین می رفت.

قطعات «جاده ابریشم» یکی پس از دیگر نواخته شد تا اینکه بخش نخست کنسرت به پایان رسید. کیتارو میکروفون خود را برداشت و با فارسی گفت: «سلام». تماشاچیان نیز که به شوق آمده بودند با شدت هرچه تمام تر او را تشویق کردند. کیتارو باقی حرف هایش را به زبان انگلیسی گفت. او از خوشحالی و هیجانش به خاطر حضور در ایران گفت. او گفت که «جاده ابریشم» را ۳۵ سال پیش اجرا کرده و اکنون به نظرش خیلی پیر شده است. او سپس به معرفی آهنگ هایی که در بخش اول نواخته شد پرداخت: فلوت مرکوری، کاروان،جاده ابریشم، آکوا و… . کیتارو پس از این گفت که برای بخش دم کنسرت هیجان بیشتری دارد چرا که با ارکستری از نوازندگان ایرانی همراه خواهد شد. او گفت که می خواهد با این ارکستر آهنگ «بهشت و زمین» را بنوازد.

کیتارو خود در جلوی صحنه و در سمت چپ تماشاگران مستقر بود. در وسط رهبر ارکسترش که نوازنده پیانو هم بود ایستاده بود و پشت او نوازنده گیتار الکتریک ، درام و تکنواز ویولن که همگی همراه کیتارو در سفرش به تهران بودند مستقر شده بودند. پشت کیتارو در سمت چپ صحنه نوازندگان ویلن ، فلوت و سازهای بادی در سه ردیف صندلی نشسته بودند. در مقابل آن ها هم نوازندگان ویولنسل نشسته و ایستاده بودند. در مرکز صحنه نیز نوازنده طبل با چهار طبل ایستاده بود. بخش دوم برنامه همانطور که کیتارو گفته بود با آهنگ « بهشت و زمین» آغاز شد. کیتارو روح ژاپنی خود را همراه با آثارش به مخاطبان ارائه می کرد. آرشه نوازندگان که بالا و پایین می رفت، گویی شمشیرهای سامورایی ها بود که بالا و پایین می شد. کسانی که آهنگ های کیتارو را شنیده و دوست دارند می دانند که آهنگ های او از فضایی آرام و ساکن به سمت طوفانی هیجان انگیز به پیش می رود، او نابغه بازی با روح آدم در این انتزاعی ترین هنر بشری است. شب پیش نیز وقتی آهنگ ها او رفته رفته ضرباهنگ تندتری به خود می گرفتند، می توانستی هیجان را در چشم و دل و جان دوست داران ایرانی کیتارو ببینی.

نوازنده ژاپنی و برنده جایزه گلدن گلوپ و گرمی ، پس از اجرای چند قطعه از آهنگ هایش کارش را با یک هدیه ویژه به ایرانی ها به پایان برد. او آهنگی را نواخت که هنوز منتشر نشده بود. او پیش از اجرای این قطعه میکروفن خود را برداشت و گفت آهنگی می نوازم هنوز روی سی دی نیامده است. او آهنگش را نواخت و برای ادای احترام به مخاطبانش به جلوی صحنه آمد. چند دسته گل به او تقدیم شد و یکی از دوست دارانش پرتره ای که از کیتارو کشیده بود به او داد. در تمام این مدت صدای تشویق حاضران قطع نمی شد. کیتارو صحنه را ترک کرد و رفت اما تشویق ها ادامه داشت. او برگشت و دوباره دستی تکان داد و دوباره رفت.