ماهور جاوید: مهدی دلیلیان وارد ۳۳ بهار از زندگی خود شده است؛ او متولد آبان ماه ۱۳۶۰ و بزرگ شدهٔ تهران است و در رشتهٔ طراحی صنعتی در دانشکده هنر و معماری تحصیل کرده است. وی از کودکی علاقه وافری به خواندن و لحن زیبا داشت و برای شروع به مانند بسیاری از خوانندگان مطرح کنونی از خواندن قرآن آغاز کرد تا اینکه در دبیرستان با سنتور آشنا شد. وی این روزها سخت مشغول است به کارهای انتشار آلبوم موسیقی خود یعنی “خدا دلواپسم میشه”! ترانه های این آلبوم را هنرمندانی چون داوود رحمت الهی، حسین غیاثی، روزبه بمانی سروده اند. مهمترین ویژگی این آلبوم ملودی های زیبایی است که در دوران خوبی توسط علیرضا افکاری ساخته شده است و رابطه بسیار خوبی میان ترانه ملودی و تنظیم برقرار شده است. با این هنرمند گفت و گویی انجام داده ایم.
- برای شروع بگویید از کجا موسیقی را آغاز کردید؟
– از دوران کودکی جزو افرادی بودم که در مراسم صبحگاهی قرآن میخواندم و علاقهٔ زیادی به صوت و لحن داشتم تا این که در دوران راهنمایی در مسابقات شرکت کردم و مقام‌هایی هم به دست آوردم و در دوران دبیرستان با ساز سنتور آشنا شدم و کم کم به موسیقی علاقه مند و خواندن را آغاز کردم.
آن روزها خواندن معناى دیگرى داشت،تمام اهنگهایى که دوست داشتم را بارها گوش میدادم و بارها میخواندم و از همانجا شخصیت صدا و خواندنم شکل گرفت، ساز سنتور ان روزها جلاى خوبى به قلبم میداد. و شاید به واسته همین ساز نا خواسته صدایم کوک شد. نا گفته نماند که پدر و مادر بسیار مهربان و با احساسى دارم که محبت انها نقش بسیار تایین کننده اى در سبک خواندن و موسیقی من داشت. از انجایى که اعتقاد دارم صداى هر کسى زندگى گذشته اوست.نمیتوانست زندگیم ان روزها جور دیگرى باشد. با خواندن اروم می شدم. خواندن را فقط و فقط براى خودش دوست داشتم. نه براى چیزهایى که امروز تازه فهمیدم هست. از همان روزها در ارزویم زندگى میکردم، صد بار دیگر هم به دنیا بیایم همین زندگى را انتخاب میکنم. البته خواندن در ان روزها خالى از اشتباه نبود. ولى از همان موقع بزرگ ترین اتفاق امروز من شروع شده بود.
- اساتید شما چه کسانی بود ند ؟
– به نظر من خوب گوش دادن بهترین استاد آن زمان‌های من بود که در سالهای بعد نزد استاد گرامی محمد رضا صادقی دورهٔ آواز را گذراندم که البته سبک ایشان کلاسیک بود که به نظر من گذراندن این دوره برای خواننده های پاپ لازم است.
در خواندن هر چه بدانى کم است ، و هر روز با یک تجربه جدید رو برو میشویم. در خصوص سبک کلاسیک باید بگویم کار کردن در این سبک براى خوانندگان پاپ مخصوصن کسانى که قصد خواندن روى استیج را دارند خالى از لطف نیست. زیرا این سبک شناخت دیافراگم را فراهم کرده و شناخت دیا فراگم از اساسى ترین راههاى خسته نشدن هنجره میباشد. که براى خواننده اى که باید حداقل ٢ ساعت روى استیج باشد یک امر مهم میباشد. بگذریم از این که فن بیان ، نفس گیرى و خیلى از مساءل خوانندگى را میتوان در این سبک یاد گرفت و در خواندن از ان بهره مند شد.
- چطور شما که نخستین البوم شما هفت سال تا زمان انتشار طول کشید،طول در باره آنها به طور کامل توضیح دهید؟
– سال‌ها قبل حدود سالهای ۸۳آلبومی را تهیه کردم به دلیل این که آن روزها مجوز گرفتن زمان طولانی را سپری می کرد و نیز سلیقه ی خودم در آن روزها دستخوش تغییراتی شد در نتیجهٔ این تغییرات آلبومی را که کاملا تمام شده بود کنار گذاشتم و دوباره از سال ۸۸آلبوم جدیدی را شروع کردم که با اخذ مجوز و حساسیت‌هایی که به خرج دادم امروز به موقعیتی رسیده است که آماده پخش است.
و البته از این کاری که کردم پشیمان نیستم زیرا البوم جدیدیم را خیلى بیشتر دوست دارم و با روحیات خود من سازگار تراست. که امیدوارم کسانى که این البوم را گوش میدهند دوستش داشته باشند.
- نظرتون درباره مراحل مجوز موسیقی در بخش کنسرت و آلبوم در وزارت خانه ارشاد چیست؟چه مشکلاتی وجود دارد و به نظرتون ایا این همه سخت گیری درست است؟
– به نظر من مراحل مجوز گرفتن این روزها کمی آسان تر و معقول تراز سالهای قبل است. مدیرانی که در راس کار هستند واقع بین تر و بهتر از گذشته عمل می کنند در مورد سخت گیری که در سوال وجود دارد باید بگویم که اصولا من با محدودیت مشکلی ندارم چه بسا که در بعضی مواقع باعث می شود کارها بهتر و حتی از جانب خوانندگان با سخت گیری بیشتری ساخته شود اینجا همان جایی ست که اگر کسی در وجودش همتی بلند نباشد عرصه را برای دیگران باز تر خواهد گذاشت. به نوعی می توان گفت کسانی که حرفه‌ای تر هستند در این عرصه باقی می مانند و هر کشوری قوانینی دارد که هنرمندان آن کشور باید تابع آن قوانین باشند.
البته این قوانین و سختگیری ها نباید به گونه ای باشد که هنرمندان را دل زده و از ادامه راه باز دارد. بعضی ها انقدر دید گاه بدى به این جریان دارند که هر راهى به جز این راه را انتخاب می کنند که البته به نظر من اشتباه است، و همین جا باید بگویم که سختیه این راه عاقبت ان مى ارزد.
- نظرتون درباره خواننده های که فعالیت خود را به طور غیر رسمی (زیر زمینی)آغاز می کنند و پس از چند صباحی از ارشاد مجوز می گیرند،چیست؟
– هر کسی خوانندگی را از جایی شروع میکند من راه مجوز گرفتن را برای خودم در در نظر گرفتم هر خواننده ای یک هدفی از خواننده شدن خود دارد که شاید خواننده‌هایی که مد نظر شما هستند و به طور زیر زمینی کار می کنند کمی جلو تراز بقیه به هدفشان برساند. برای تازه کارها در ایران مشکلات بسیاری از جمله تبلیغات و شناخت مردم و حمایت مردم وجود دارد که خوانندگان غیر رسمی بدون محدودیت بدون سختگیری هر آن چه می خواهند می سازند و می خوانند و وقتی پروسه مجوز و این زمانی که از دست میرود و این محدودیت نباشد خوانندگان زودتر به معروفیت می رسند.
البته این خلافه جریان شنا کردن اگر چه در ظاهر براى این خوانندگان منافعى داشته باشد ولى کم کم خسته می شوند و هم سو با جریان شنا خواهند کرد، چه بسا می بینید خوانندگانى که اول راه خودشان را میروند و بعد سر از جاى دیگر در مى اورند که من شخصأ در بعضى موارد تعجب میکنم که چطور اینقدر راحت یک نفر هم از مزایاى غیر مجاز بودن استفاده می کند براى مطرح شدن وهم از مزایای مجاز بودن ،براى کسب درامد . اسم ان کار را نمیدانم فقط امیدوارم حق کسانى که براى هنرشان زحمت کشیده اند پاى مال نشود.
- پروسه(فعالیت زیر زمینی) چه تاثیری در روند موسیقی پاپ می گذارد؟لطفا درباره نکات منفی و مثبت ان توضیح بفرمایید..
– خوانندگانی که در ابتدای راه خود روش زیر زمینی را آغاز می کنند میتوان گفت که در معیار و سلیقه و گوش مردم تاثیر زیادی می گذارند چون موسیقی این خوانندگان به راحتی به دست مردم رسیده و خیلی از ملاک‌های ذهنی شان را تغییر می دهد؛ اینجا وقتی است که دو مشکل برای خواننده‌های با مجوز پیش می آید یک دست و پنجه نرم کردن با محدودیت‌ها برای اخذ مجوز و دیگری این است که باید بتوانند نظر مردمی که هر روز دست خوش تغییرات است را به خود جلب کنند که گاهی این اتفاق می افتد و گاه نمی‌افتد.در کل امیدوارم که در این روند بهبودی حاصل شود.
این جریان یک دو گانگى در مردم ایجاد میکند. زیرا گاهى تفاوت زیادى بین موسیقى مجاز و غیر مجاز وجود دارد. وقتى محدوده و مرزى براى اشعار و کلمات استفاده شده در موزیک وجود نداشته باشد و کلمات متناسب با فرهنگ جامه شکل نگیرند، متاسفانه بعضى وقتها چیز هایى مشنویم که خجالت اور است، همین کلمات زشت و زننده گاهى لطمه اى به افکار وارد میکند که قابل جبران نیست. در موزیک و خواندن هم این اتفاق می افتد. که البته مردم انصافا هم خوب این موضوع را درک میکنند و هم خوب واکنش نشان میدهند. در کل نظرم این است که موزیکى که ریشه نداشته باشد ،جایگاه خوبى بین مردم پیدا نمیکند.
- بسیار دیده شده که اشعار بسیار از موسیقیدانان پاپ در دوبخش ستایش معشوق و نفرت از ان خلاصه می شود،چرا اینگونه است؟
– در همهٔ جوامع مردم پایه گذار سبک و سیاق موسیقی شان هستند. این مردم هستند که می‌گویند چه چیزی را گوش می دهیم و چه چیزی را گوش نمی دهیم شاید این قضیه ریشه‌های زیادی از روانشناسی را باز کند که در این بحث نمی‌گنجد ولی قطعا مردم خواسته اند شاعران نوشته اند و خوانندگان خوانده اند و نیز شاید یکی از دغدغه‌های مردم ما همین ستایش معشوق و نفرت از آن باشد.
و البته شاید اگر دست ترانه سرایان را کمى باز تر بگزارند سوژه هاى جدید ترى هم ایجاد شود. سالهاست مردم با این سوژه ستایش معشوق و تنفر از ان ، روزگار خود را سپرى کرده اند، شاید یه جور هایى برایشان عادت شده باشد. کارهاى زیبایى هم در این زمینه ساخته شده ولى شاید وقت ان رسیده باشد که کمى سژه ترانه هایمان را عوض کنیم. البته تا وقتى مردم این کارها را دوست دارند، این کارها تولید خواهد شد.
- به نظر شما ایا موسیقی پاپ در مسئولیت اجتماعی خود درست عمل کرده است؟اصلا جامعه تعیین کننده نوع موسیقی است یا برعکس هنرمند سلیقه جامعه را سمت و سو می دهد؟
– شاید تا حدودی موسیقی پاپ در مسئولیت اجتمایی خود درست عمل کرده باشد و در این زمینه هم جامعه هم هنرمند می تواند سلیقه ی موسیقی را سمت سو دهد ولی مهم این است کدام یک از آنها سر جای خود محکم تر ایستاده . چه بسا خواننده‌هایی که به خاطر نظرات جامعه از سلیقه ی خود صرف نظر می کنند که من خودم شخصا با این قضیه خیلی موافق نیستم. و مایلم که اجازه بدهند هنرمندی که منتخب این جامعه است تعیین کنندهٔ این سلیقه باشد.
بلاخره یک هنرمند از دل همین جامعه بیرون امده و کمو بیش از دل مردم خبر دارد. شاید نه در البوم اول، ولى حتما به مرور زمان این تعادل بین خواننده و مردم ایجاد میشود. این گونه میتوانم بگویم که یک هنرمند ، اثرى را به وجود میاورد و مردم ان را تصحیح میکنند.مردم بهترین اینه یک هنرمند هستند.
- چرا سطح سلیقه مردم در عرصه موسیقی در حال تنزل است؟مشکل و ایراد کار کجاست؟
– مشکل از آن جایی شروع می شود که نمی‌توان نظارت دقیقی روی آن چیزی که به گوش مردم می‌رسد داشت به مرور زمان نوجوانانی که پا به عرصهٔ موسیقی می گذارند یا با موسیقی مواجه می شوند موسیقی روحیهٔ آنها را در بهترین دوران زندگیشان شکل می دهد از این نوع جوانان نمی توان انتظار داشت که با اشعار فاخر و موسیقی ناب به زودی آشتی کنند باید کمی صبوری کرد و کم کم سلیقه آنها را به سمت و سوی درستی هدایت کرد.
البته این را هم بگویم که هر کسى هر چه میخواهد انتخاب میکند و گوش می دهد. در این که شکى نیست، ولى به نظرم باید انقدر کارهاى خوب ساخت ،تا کم کم کارهاى بى ریشه، اعتبارشان را میان مردم از دست بدهند. این را هم بگویم که نباید سلیقه اى بر خورد کرد، هر چیزى که به مزاج ما سازگار نیست قرار نیست حتما چیز بدى باشد. تشخیص موزیک خوب و بد کار سختى نیست. اعتقاد من این است ، که همه باید باشند. کسى جاى کسى را تنگ نمیکند. با این جمعیتى که در کشور داریم ، تعداد خوانندگانى که در شأن این مردم باشند بسیار کم هستند. امیدوارم روزى برسد که متناسب با سلیقه مردم خوبمان خوانندهاى بسیار خوبى داشته باشیم.
دیدگاهتان را بنویسید