پیمان یزدانیان و حسام اینانلو در اولین شب جشنواره موسیقی فجر به روی صحنه رفتند

یک پیانو، یک کمانچه. تمام چیزی که برای مسحور کردن انبوه جمعیت مخاطبان در اولین روز بیست و نهمین جشنواره موسیقی فجر لازم بود.

یک پیانو، یک کمانچه. تمام چیزی که برای مسحور کردن انبوه جمعیت حاضر در تالار وحدت تهران لازم بود. بخصوص وقتی که پای همنوازی پیمان یزدانیان و حسام اینانلو در میان باشد دیگر می‌توان مطمئن بود که اجرایی زیبا در پیش است.

وقتی پیمان یزدانیان که بیشتر او را از موسیقی فیلم‌هایی از کارگردانانی بزرگ چون کیمیایی و کیارستمی می‌شناسیم شروع به تک‌نوازی پیانو می‌کند، سکوت تمام سالن را فرا می‌گیرد. آنان که با موسیقی آشنایی دارند، می‌دانند بداهه‌نوازی با پیانو از دشواری‌های زیادی برخوردار است. یک اشتباه می‌تواند کل اجرا بر هم زند و کل ریتم را از بین ببرد. در این میان برخی اعتقاد دارند در موسیقی غرب چیزی به نام بداهه‌نوازی وجود ندارد و همین را دلیلی برای آن می‌دانند که با ساز غربی نمی‌توان بداهه‌نوازی کرد.

اما پیمان یزدانیان با اجرای با شکوه و زیبای خود، حاضران در سالن را چنان به وجد آورد که هیچ صدایی جز برخورد انگشتان نوازنده با کلاویه‌های پیانو به گوش نمی‌رسید و او چیز دیگری را با موسیقی‌اش گفت. فراز و فرودهای به موقع و ریتم‌های پیوسته اجرا، مانند همیشه سبب تفاوت آثار یزدانیان با دیگر موزیسین‌ها شده بود.

پس از آنکه حاضران در سالن برای دقایق طولانی از شنیدن صدای پیانو سیراب شدند، حسام اینانلو هم به پیمان یزدانیان اضافه شد تا گفت گوی دو نفره‌ای را از نوع موسیقی با هم آغاز کنند. دیالوگی از جنس غرب و شرق. یکی با پیانوی اروپایی و دیگری با کمانچه ایرانی. روایتی با دو راوی برای یک داستان. ترکیب صدای دو ساز که کمتر باهم شنیده بودیم، فضایی لذت بخش را ایجاد کرده بود.

گفت و گویی که مرز‌ها می‌شکند و گاهی با آواز‌ها و دستگاهای موسیقی ایرانی همراه می‌شود و گاهی با موسیقی کلاسیک. سفری بی‌حد و مرز با موسیقی که نشان از آن دارد که هنر هیچ مرز و محدودیتی ندارد.

اجرای بدون آواز این دو نوازنده از جمله نکات قابل توجهی بود که در اجرای پنج شنبه شب شاهد آن بودیم. موسیقی نابی که فقط صدای ساز از آن می‌آمد. صدایی که گویا گوش موسیقایی ما ایرانیان این روز‌ها کمتر با آن عجین شده و تا صدای خواننده با آن همراه نباشد نمی‌توان از آن لذت برد.

اما لذت شنیدن موسیقی خالص درسی بود که همنوازی پیانو و کمانچه پیمان یزدانیان و حسام اینانلو به ما داد. نوازندگان چیره دستی که هر یک در موسیقی صاحب سبک هستند و می‌توانند شنونده را ساعت‌ها با خود همراه کنند. البته داستان وقتی جالب‌تر می‌شود که بدانیم هر دو نوازند ه در رشته‌ای غیر از موسیقی در دانشگاه به تحصیل پرداخته‌اند.

اجرای دوم پنج شنبه شب تالار وحدت تهران در نخستین روز بیست و نهمین جشنواره موسیقی فجر به پایان می‌رسد و صحبت یکی از حاضران در سالن با همراهش نظرمان را جلب می‌کنند. “امشب روحم حسابی تصفیه شد.”