کنسرت گروه کر نامیرا (برای بزرگنمایی تصویر کلیک کنید)

گروه کر نامیرا به سرپرستی فرهاد هراتی کنسرت آوای زندگی را دیشب (۲۱ دی ماه) در تالار وحدت اجرا کرد.

در کنسرت آوای زندگی به عنوان یکی از سبک های موسیقی «نیواِیج»، حالات مختلف زندگی نظیر تلخی ها، پیروزی ها و شادی ها بیان شده بود.

همچنین فرهاد هراتی در این کنسرت، قبل از اجرای هر قطعه با حاضران صحبت کرده و به آنها گفت که در آن لحظه به چه موضوعی فکر کرده و چه شرایطی منجر به ساخت این موسیقی شده است.

شایان ذکر است که در این اجرا موسیقی به شکل پلی بک پخش شد.

در ادامه می توانید مصاحبه با فرهاد هراتی که پیش از کنسرت این گروه انجام و در روزنامه آسیا چاپ شده است را دنبال کنید و سپس عکسهای عقیل ذبیحی ار این کنسرت را مشاهده نمایید.

موسیقی ایرانیان – عاطفه بزرگ‌نیا: «جاودانگی» شاید دیرینه‌ترین آرزو و دغدغه انسان باشد؛ حتی خیلی قدیمی‌تر از آنکه پایش به روی کره خاکی برسد. جاودانگی همان میوه ممنوعه‌ای بود که آدم را تبعیدی زمین کرد و او را به جست‌وجوی آب حیات به قعر ظلمات فرستاد.

هر تلاش انسان برای خلق یک اثر در واقع قدمی برای رسیدن به جاودانگی و نامیرایی است؛ اثری که حتی بعد از نابودی جسم خاکی او، به زندگی ادامه می‌دهد و چه‌بسا تا دنیا دنیاست می‌ماند. این اثر شاید نقشی بر دیوار غاری باشد یا شعری بر صفحه دفتری، شاید هم صدایی باشد در برهوت بی‌صدایی، صدای سخن عشق، یادگاری جاودانه در این گنبد دوّار!

روزی که هراتی نام «نامیرا» را برای گروهش انتخاب کرد، شاید بهتر از هرکسی می‌دانست «تنها صداست که می‌ماند!»

فرهاد هراتی آهنگساز، نوازنده پیانو، خواننده سولیست و رهبر گروه کر نامیرا، متولد سال ۱۳۴۸ و دانش آموخته علوم آهنگسازی است. سه دهه از عمرش را عاشقانه صرف موسیقی کرد و حاصل ارزشمند این سال‌ها اولین گروه کر مستقل و غیردولتی ایران بعد از انقلاب اسلامی است؛ شامل گروه کر بزرگسالان و گروه کر کودک و نوجوان.

نامیرا یکی از گروه‌های حرفه‌ای در ایران است که در زمینه موسیقی کرال به تولید اثر پرداخته است. این آثار علاوه بر موسیقی تاثیرگذارشان، با مدد گرفتن از مدیوم‌های تصویری مثل انیمیشن و گروه حرکت و نمایش، دارای خط داستانی جذابی هستند که نقش مهمی در برقراری ارتباط با مخاطب ایفا می‌کنند. هراتی علاوه بر آهنگسازیِ همگی آثار اجرا شده این گروه، طرح داستان و تولید کلام به کار رفته در اجراها را نیز برعهده داشته و در این راه همیشه از یاری و همکاری همسرش «انوشه جم» که خود خواننده سوپرانو و مدیر گروه کر نامیرا است، برخوردار بوده است.

«آکادمی موسیقی نامیرا» یکی از معتبرترین موسسات آموزش موسیقی تهران است که هراتی پایه‌گذار و مدیرش بوده و برخی از بهترین خواننده‌های کشور از جمله اعضای فعلی گروه کر نامیرا را پرورده است.

آلبوم‌های «حد صفر»، «خورشید اقیانوس آرام »، «خلوت خاکستری» و «بانوی سایه‌ها» از آثار منتشر شده این آهنگساز است .

کسب مقام برتر جشنواره موسیقی فجر در سال ۱۳۸۱ و برگزاری بیش از ۳۲ کنسرت در معتبرترین سالن‌های کشور بخشی از افتخارات گروه کر نامیرا به سرپرستی فرهاد هراتی است. کنسرت «آوای زندگی» برنامه آتی گروه کر نامیرا که طی روزهای ۲۱ و ۲۲ دی ماه امسال در تالار وحدت به روی صحنه خواهد رفت سبب‌ساز گفت‌وگو با فرهاد هراتی شد که ماحصلش را می‌خوانید:

کنسرت گروه کر نامیرا (برای بزرگنمایی تصویر کلیک کنید)

نقطه تمایز گروه کر نامیرا را از سایر گروه‌های کر فعال امروز ایران در چه می‌بینید یا بهتر است اینطور بپرسم که چیست آنچه گروه کر نامیرا را «نامیرا» کرده است؟

در سال ۹۰ که افتتاحیه جشنواره موسیقی فجر با نامیرا بود، خبرنگار یکی از روزنامه‌ها در گزارش خود اینطور نوشته بود: «عشق به انجام کار و تلاش برای انتقال احساس در اعضای گروه موج می‌زند.» من فکر می‌کنم وقتی درگیر تکنیک هستی، تکنیک خیلی زود به فراموشی سپرده می‌شود، ولی وقتی درگیر تاکتیک می‌شوید و می‌خواهید احساستان را به بهترین وجه به مخاطب منتقل کنید، اینجاست که مخاطب با کار شما ارتباط برقرار می‌کند. من تلاش می‌کنم به این نقطه برسم. علاوه بر آن گروه نامیرا تنها گروه کر ایران است که به‌جای اجرای صرفا آثار معروف موسیقی کلاسیک و فولکلور، موسیقی اورجینال تولید می‌کند.

با توجه به اینکه در بسیاری از اجراهای پیشین گروه از گروه نمایش یا انیمیشن بهره گرفتید که بسیار به جذابیت کار افزوده بود، آیا در کنسرت روزهای آتی هم شاهد چنین ترکیبی خواهیم بود؟

خیر. به نظر من مدیاهای متفاوت باید یکدیگر را تکمیل کنند و ما نمی‌توانیم برای هر اثر از پرفورمنس استفاده کنیم. موسیقی کار فعلی یعنی «آوای زندگی» بر آن اساس ساخته نشد. ما قرار است صدای زندگی را به گوش مخاطب برسانیم و در هیچ یک از قطعات کلام وجود ندارد، فقط آوا هست. من می‌توانستم به بهانه جذابیت، فرم (گروه نمایشی) را وارد کار کنم، ولی درنهایت مخاطب هنوز آن را در اجرا بی‌فایده بداند.

تا این لحظه و بعد از این سال‌ها که از تاسیس نامیرا گذشته، آیا خودتان را در تاثیرگذاری بر مخاطب موفق می‌بینید؟

من تمام تلاشم را می‌کنم. زمانی خودم را موفق می‌بینم که در هنگام اجرای کنسرت وقتی کار تمام شد، تماشاچی دست نزند.

چرا؟

این یعنی مخاطب نمی‌خواهد از آن فضایی که او را احاطه کرده است بیرون بیاید. مثل لحظه‌ای که آدم چنان غرق در یک اثر می‌شود که مدتی طول می‌کشد تا از دنیای اثر خارج و وارد دنیای مادی شود.

«آوای زندگی» قرار است روایتگر چه داستانی باشد؟

آوای زندگی در ۱۰ قطعه تهیه شده که به نوعی روایتگر فراز و نشیب‌های زندگی خواهد بود؛ حوادثی که ما را خوشحال یا غمگین می‌کنند و حوادثی که برای ما خاطره‌انگیز یا نوستالژیک هستند…

کنسرت گروه کر نامیرا (برای بزرگنمایی تصویر کلیک کنید)

آیا برای اجرای موسیقی اثر، ارکستری در کنار گروه کر حضور خواهد داشت؟

در این اجرا، مثل سایر اجراهای ما، موسیقی ضبط شده به صورت پلی بک پخش خواهد شد.

با توجه به اینکه جنابعالی علاوه بر رهبر گروه کر، آهنگساز کار هم هستید و می‌دانم با عشق و وسواس فراوان موسیقی کار را ساختید، چرا از ارکستری برای اجرای زنده موسیقی استفاده نمی‌کنید؟

واقعیت این است که تا همین جای کار هم به علت نداشتن اسپانسر، تامین هزینه‌های اجرا برای ما طاقت‌فرسا بوده و استفاده از یک ارکستر بزرگ برای اجرای موسیقی، خارج از توان مالی گروه است.

آیا عدم حمایت اسپانسرها به نوعی به ضعف آثار موسیقی تولید شده در جذب مخاطب مربوط نمی‌شود؟

الان همه اسپانسرها در زمینه موسیقی پاپ ورود می‌کنند. من ابدا از این اتفاق ناراحت نیستم که خیلی هم خوشحالم؛ ولی موضوع این نیست که موسیقی پاپ فعلی ایران در جذب مخاطب خیلی موفق بوده، بلکه به عقیده من مخاطب ما حتی فرصت مزه کردن و امتحان کردن سایر تولیدات موسیقی را نداشته است به این علت که ارگان‌ها و شرکت‌های خصوصی و دولتی که بودجه‌ای برای فعالیت‌های فرهنگی در اختیار دارند، هیچ‌وقت نیامدند ریسک کنند و نوع دیگری از موسیقی را به مخاطبشان عرضه کنند. این باعث شد توان تبلیغی بقیه موزیسین‌ها و فعالان حوزه موسیقی (به غیر از پاپ) پایین مانده و همین موجب محدودشدن سلیقه مخاطب شده است.

علت پایین بودن سطح سلیقه مخاطب را در چه می‌بینید؟ یعنی مشکل در زمینه تولید اثر است یا عرضه آن؟

مردم ما باهوشند، فقط خوراک مناسب ندارند. نه اینکه خوراک وجود ندارد، بلکه توان ارائه شدن و معرفی شدن ندارد. شما به عنوان اسپانسر به مردم آگاهی می‌دهید و از این طریق توان ریسک‌پذیری‌شان را بالا می‌برید؛ مثلا موسیقی راک و جز و کرال و کلاسیک و… را به مخاطب معرفی می‌کنید. آن وقت مخاطب تصمیم می‌گیرد به کدام سمت برود.

تولید آثار موسیقایی در زمینه موسیقی کُرال در حال حاضر چه وضعیتی دارد؟

امروز اگر وارد یک فروشگاه عرضه محصولات صوتی شوید، حتی به اندازه تعداد انگشت‌های یک دست هم اثر کُرال محصول آهنگسازان داخلی پیدا نمی‌کنید.

تولید نشده یا عرضه نشده؟

بسیار محدود تولید شده؛ همانطور که گفتم شاید اندازه انگشتان یک دست. ۹۰ درصد اجراهای کرال شامل رپرتوارهای آثار کلاسیک است و کار اورجینال تولید نمی‌شود که البته آن هم جذابیت‌های خودش را دارد و باید باشد. ولی اغلب مردم فکر می‌کنند کار کُرال یعنی ۵۰-۴۰ نفر بیایند کار موتزارت یا بتهوون را بخوانند، در حالی که اینطور نیست. ما در گروه کر نامیرا داریم محصولی متناسب با نیاز جامعه ارائه می‌دهیم. ویژگی نامیرا این است که در هر اجرا کار جدید ارائه می‌دهد.

آقای هراتی، با توجه به اینکه جنابعالی یک آهنگساز و نوازنده برجسته هستید، چه عاملی سبب شد تمرکزتان را روی گروه کر و تولید آثار کُرال قرار دهید؟

به نظر من صدای انسان الهی‌ترین صوت جهان هستی است و می‌دانم با آموزش و امکانات درست می‌تواند چه تاثیری بر ذهن مخاطب داشته باشد. من قلب انسان را مثل ساز چنگ می‌بینم که با انگشتانم می‌توانم سیم‌هایش را لمس کنم و با آن ملودی بسازم. من سعی دارم به کمک موسیقی و هم‌آوایی گروه کر احساساتی که دوست دارم را به مخاطب منتقل کنم.

موضوع جالبی که در اغلب اجراهای نامیرا به چشم می‌خورد این است که همگی کارها به نوعی با موضوعات اجتماعی مرتبط هستند؛ مثلا مبارزه با ایدز در «زمانی برای زندگی» یا مفاهیم ضد جنگ و خشونت در «اتوپیا»، یا قانون کائنات در «راز».

کارهای اجتماعی اغلب قصه دارند و مخاطب را درگیر روندی می‌کنند که باعث می‌شود با ژانر موسیقی هم ارتباط برقرار کند. چون موسیقی من تصویری است، پس به دنبال قصه هستم.

چه کارهایی را برای برنامه‌های آینده گروه مد نظر دارید؟

دو کار جدید را شروع کرده‌ام؛ یکی اپرای «نفس» است که در مورد بیماران مرگ مغزی و پیوند اعضاست که داستانش توسط انوشه جم همسرم نوشته شده، ولی برای ساخت موسیقی آن به دنبال اسپانسر هستم و دیگری اپرای «افسته آ» است که داستان آن را نیز همسرم نوشته و ۸۰ درصد از موسیقی آن ساخته شده است. امیدوارم شرایطی مناسب برای اجرای این کارها مهیا شود واپرای «کافه میم» که شهریور امسال به مدت دو شب در یک اجرای خصوصی رونمایی شده است و قرار است اواخر سال یا اوایل سال آینده به اجرای عمومی دربیاید.

آلبوم جدید چطور؟

«آوای زندگی» و «اتوپیا» را در مرحله ضبط دارم.

به عنوان سخن آخر…

من واقعا مدیون بچه‌های گروه هستم و صمیمانه از همگی آنها تشکر می‌کنم. امیدوارم باور کنند که برایشان چه می‌خواهم.