روزهای اول همه فکر می‌کردند، موضوعی بی‌اهمیت است و به آن نگاهی توام با انکار داشتند. کمی گذشت و دیدند انگار صدایشان از روی زمینی‌ها هم بلندتر است و طرفداران زیادی هم دارند اما حالا جانشین فرمانده ناجا تاکید دارد که این عمل یک «جرم» است.
موسیقی زیرزمینی یعنی همان موسیقی که از سوی نظام حاکم به رسمیت شناخته نشده‌است، این روزها با صدای بلند در ماشین‌ها و در خیابان‌های شهر شنیده می‌شود و حتی فعالان این حوزه کنسرت‌هایی را هم برای هوادارانشان برگزار می‌کنند.
آنها می‌خواهند صدایشان را همان‌طور که دوست دارند، به گوش مردم برسانند. حاضر نیستند، روند صدور مجوز را طی کنند و دوست ندارند کسی آنها را سانسور و یا ممیزی کند.
گاهی مضامین اعتراض گونه و اجتماعی و گاهی همان ترانه‌های مردمی عاشقانه یا حتی پرداختن به موسیقی اصیل ایرانی عمده فعالیت خوانندگان زیرزمینی را تشکیل می‌دهد. زیرزمینی بودن آنها همیشه به معنی مخالفت کردنشان با نظام نیست بلکه می‌خواهند، آزادانه کار کنند.
واقعیت این است که گاهی تفاوت آثار خلق شده میان هنرمندان فعال در زیرزمین‌ها و هنرمندان روی زمین فقط یک برگه کاغذ همراه با مهر دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و اگر کسی ناآگاهانه این آثار را گوش دهد، متوجه نمی‌شود که این یک اثر مجوزدار است یا بدون مجوز.
مجازشدن فعالیت هنرمندانی چون زانیار خسروی، مهدی مقدم، حسین استیری و…در دولت قبلی و دولت فعلی چراغ سبز وزارت ارشاد به هنرمندان زیرزمین‌ها بود که اگر آنها برای صدور مجوز اقدام کنند، این وزارتخانه آنها را به رسمیت خواهد شناخت.
علی مرادخانی، معاون امور هنری وزارت ارشاد هم از از این موضوع استقبال می‌کند و در یکی از گفت‌وگوهایش اظهار کرده بود: «سعی می‌کنیم کاری کنیم که چیزی به اسم هنر زیرزمینی وجود نداشته باشد که تبدیل به موضوع مجرمانه شود؛ وقتی همه از زیر زمین به روی زمین آمدند، در چارچوب قانون کار می‌کنند.»
او همچنین گفته بود: «یک بخشی را هر کاری هم بکنید در جامعه امام زمانی هم باشد از منحنی نرمال خارج می‌شوند. در هر صورت ۷۵درصد اصل منحنی مورد بررسی قرار می‌گیرد و از ۲۵ درصدی که در انتها می‌ماند، باید عبور کنید. شاید اگر بستر مناسبی برای ارایه خوب آثارش داشته باشند ما نباید مانعی برایش باشیم. شرط و شروط ساده‌ای هم هست که به یکسری اصول کلی پایبند باشند. مثلا در موسیقی شؤون اجتماعی را باید رعایت کنید. در این زمینه باز برمی‌گردم به این نکته که اساسا موضوع نظارت چالش‌برانگیز است و درمورد چگونگی آن باید صحبت شود.»
صحبت‌های مرادخانی نویدبخش ایجاد فضا و نگرشی نو به این مقوله بود تا اینکه سردار رادان در نشست خبری ۱۵ دی ماه خود دیدگاهی مخالف با وزارت ارشاد را بیان کرد و گفت: «قرار نیست اگر موضوعی جرم است آن‌را ساماندهی کنیم.»
جانشین فرمانده ناجا با بیان اینکه خوانندگان زیرزمینی می‌خواهند با اقدامات زیرزمینی فعالیتی انجام دهند، گفت: «باید با آنها برخورد کرد و رودربایستی نیز نداریم و اگر خواننده و خوانندگی مجاز شود ناجا نباید سازماندهی کند.»
وی تاکید کرد: معتقدیم اگر همه دستگاه‌ها وظایف خود را به خوبی انجام دهند، ناجا دیگر نیاز نیست به مسائلی وارد شود.
به این ترتیب جانشین فرمانده ناجا چراغ قرمزی را به فعالان موسیقی در زیرزمین‌ها نشان داد و از برخورد جدی با آنها خبر داد.
به هرحال موسیقی به عنوان یک عنصر مهم از سپهر فرهنگی ماست که این عنصر به هیچ وجه از جوانان جدا نخواهد شد اما هنوز مشخص نیست که برنامه‌ای برای سازماندهی این موسیقی پرمخاطب وجود دارد یا خیر؟
بدیهی است یک جامعه دو قطبی در زمینه‌ی موسیقی از یک طرف هوادارانی دارد که حاضرند هر هزینه‌ای بکنند تا موسیقی در ایران وجود داشته باشد و از یک طرف هم گروهی تمام توان خود را به کار می‌برد تا موسیقی را از بین ببرد و این سردرگمی‌ها مثل موریانه بخشی از جامعه هنری را خورده و از بین می‌برد.
گزارش: سهیلا صدیقی، خبرنگار ایسنا
دیدگاهتان را بنویسید