کنسرت بنیامین

پدیده ای که ستاره شد و ستاره ماند! این شاید بهترین تعریف از بنیامین بهادری است. ستاره ای که در همه این سال ها سطح خود را حفظ کرده و هنوز نام خود را به عنوان یکی از درجه یک های موسیقی پاپ این سرزمین نگه داشته است.

اگرچه الان ۴ سال است که بنیامین آلبوم جدیدی منتشر نکرده است اما او این روزها با کنسرت های پرشوری که در شهرستان های مختلف برگزار می کند، نشان داده آلبوم هایی که در این چهار سال باعث شدند نام بنیامین همچنان در ذهن مخاطب باقی بماند و او را فراموش نکنند. او خیلی ساده و صمیمی صحبت می کند. بنیامین کم صحبت این بار و در شرایطی که در اتوبان تهران – کرج در حال حرکت بودیم لب به سخن گشود و صحبت های جالبی را با ما و مخاطبانش در میان گذاشت.

حدود چهار سال بعد از انتشار آلبوم اولت، در تهران روی استیج رفتی و حالا بعد از گذشت بیش از ۷ سال از فعالیت حرفه ای در زمینه موسیقی، کنسرت های شهرستان را آغاز کرده ای، چرا دیدارت با هواداران شهرستانی ات این قدر طول کشید؟
– ما تا بعد از «بنیامین ۸۸» هیچ اجرایی نداشتیم. نمی دانم شرایط آن روزها به چه شکل بود اما انگار ماجرا پیچیدگی هایی دارد که هنوز هم آدم ها زیاد دوست ندارند در موردش صحبت کنند. من هم چون موضوع را مربوط به گذشته می دانم و معتقدم باز کردن آن چیزی را حل نمی کند، ترجیح می دهم نه اعصاب خودم را خورد کنم و نه وقت تو را بگیرم! در هر صورت اجراهای ما قبل از نوروز ۸۹ از تهران آغاز شد و در این مدت به جز تهران، اجراهای متعددی هم در جزیره کیش داشتیم و در کنار آن تور کامل کنسرت های خارج از کشور را هم در برنامه داشتیم. نمی دانم در آن روزها مراحل اخذ مجوز کنسرت در شهرستان ها به چه شکل بوده اما می دانم که برنامه ریزی مدیر برنامه هایم (آقای رجب پور) طوری بود که ناخودآگاه به اجرای شهرستان ها نمی رسیدیم.

خودت موافق چنین برنامه ریزی بودی؟
– نه، من سال هاست تاکید می کنم آدم هایی که در ایران زندگی می کنند، اولین کسانی هستند که حق دارند اجرای زنده ما را ببینند و آهنگ های ما را در کنسرت بشنوند. فراوانی جمعیت ما به جز تهران و کیش، در شهرستان هاست و عدم اجرا در شهرستان های مختلف باعث می شود بافت بزرگی از مخاطب را از دست بدهیم. نظر من از همان ابتدا این بود که برنام هایمان را به طور یکسان و هماهنگ در شهرهای مختلف ایران داشته باشیم. الان این فضا به وجود آمده و از طرف دیگر در شهرستان های مختلف هم فضا بازتر از گذشته شده و امکانات بیشتری برای اجرای موسیقی زنده وجود دارد و ما هم برای اجرای برنامه به همه شهرهایی که فضا و امکانات مناسب را دارند، خواهیم رفت. خودم دوست دارم هر جایی که یک سالن کوچک برای تجمع مردم دارد، حتی شده با امکانات اولیه هم اجرا داشته باشم و با مردم ملاقات کنم.

چهار سال از انتشار آخرین آلبوم تو می گذرد و در این بازار شلوغ، اولین چیزی که به ذهن می رسد این است که مخاطبانی که در شهرستان داری، آهنگ های تو را فراموش کرده اند و به طبع استقبال خوبی از کنسرت هایت نخواهند داشت. در این چند کنسرتی که در شهرستان های مختلف کشور داشتی میزان استقبال مردم را چطور دیدی؟
– ما تا امروز در ساری و شیراز برنامه اجرا کرده ایم که استقبال بی نظیر مردم سوال تو را رد می کند.درست است که در این سال ها فقط دو آلبوم منتشر کرده ام اما ظاهرا این دو آلبوم به دل مردم نشسته است و با آن به خوبی ارتباط برقرار کرده اند. موسیقی مثل فیلم نیست که مردم بعد از چند سال آن را فراموش کنند. هر انسان ممکن است چند هزار بار یک اثر موسیقایی را گوش کند و از آن لذت ببرد. وقتی یک نفر آهنگی را بارها و بارها گوش می کند تا چندین سال آن را به خاطر می سپارد. خاطره سازی که موسیقی می کند، بافت سوال تو را به هم می ریزد. ما در کنسرت های شهرستان با جو بسیار خوبی مواجه شدیم. خاطراتی که در موسیقی وجود دارد، باعث شده پل ارتباطی ما با مخاطبانی که در شهرستان داریم دوباره احیا شود. در این شرایط آینده روشنی را برای خودم و گروهی که همراهم هستند، می بینم.

یکسری اتفاقات نمایشی در کنسرت های تهران وجود داشته، این موارد در کنسرت های شهرستان هم وجوددارد؟
– بله، مثلا در کنسرت شیراز برای اولین بار من به دست اندرکاران برنامه پیشنهاد دادم از یک دکور کامل در این کنسرت پرده برداری کنیم که این دوستان هم زا این پیشنهاد استقبال کردند و در نهایت آنطور که دوستان می گفتند این کنسرت متفاوت ترین برنامه ای بود که در شهر شیراز برگزار می شد. وقتی این تجربه موفق را در شیراز داشتیم به این نتیجه رسیدیم که می توان همان کارهایی که در کنسرت تهران انجام می دهیم را در شهرستان ها هم تجربه کرد.

از کنسرت تهران چه خبر؟
– آخرین اجرای ما در تهران به آبان ۹۱ بازمی گردد و در همانجا به مخاطبانم قول دادم که اجرای بعدی ام در تهران بعد از انتشار آلبوم سوم باشد. از دوستان تهرانی ام که شاید مشتاق شرکت در کنسرت های ما هستند، عذرخواهی می کنم اما ما نزدیک به ۳۰ اجرا در تهران داشتیم که همه این اجراها فقط با همان دو آلبوم بوده! به شخصه حس می کنم دیگر این شهر (تهران) اشباع شده و حتی اگر مردم هم استقبال کنند (که همینطور هم هست و همیشه به من لطف دارند) فعلا و تا قبل از انتشار آلبوم سوم در تهران اجرا نخواهیم داشت. در این فاصله اما به شهرهای آبدان، بندرعباس، چالوس، ارومیه، گرگان، کرج، رودهن و … می رویم وبرنامه هایمان را اجرا خواهیم کرد.

این روزها تو مثل یک تیر رها شده از کمان، پر از انرژی هستی و با سرعت پیش می روی. این انرژی به آلبوم بنیامین هم سرایت خواهد کرد؟
– بدون شک. انرژی که امروز می بینی برای اجرای برنامه در شهرستان ها دارم پیش زمینه ای است برای انتشار آلبوم هیجانی که امروز دارم محصولی است که از دل آلبوم جدیدم بیرون آمده و ناخودآگاه روی اجراهایم هم تاثیر گذاشته است. ببین، زود صحبت کردن راجع به یک اثر، مسئله جذابی نیست اما اگر بخواهم یک جمله در مورد آلبوم جدیدم به مخاطبانم بگویم این است که این آلبوم نسبت به دو آلبوم قبلی، کار حرفه ای تر و با احساس تری است.

و هیت تر …؟
– فکر می کنم هر کسی که یک اثر هنری یا غیرهنری را تولید می کند دوست دارد کارش هیت شودو من هم از این قاعده مستثنا نیست.

پروسه انتشار آلبوم سومت یک مقدار طولانی شده، امسال که تمام شود وارد پنجمین سالی می شویم که تو آلبوم جدید وارد بازار نکرده ای …
– امسال تمام نمی شود…

یعنی آلبوم امسال وارد بازار می شود؟
– ان شاءالله.

برنامه ریزی برای تاریخ انتشار آلبوم داری؟
– آلبوم به زودی و همین امسال منتظر خواهد شد اما به دو دلیل نمی توانم در مورد برنامه ریزی دقیق آن صحبت کنم. اول اینکه هیجان کار و برنامه ریزی هایی که در مورد انتشار آلبوم وجوددارد به ما این اجازه را نمی دهد که اطلاعات زیادی از آلبوم جدید را بیان کنیم. معمولا وقتی اطلاعات آلبوم به صورت گسترده، قبل از انتشار بیان می شود، اثر بعد از انتشار در ذهن مخاطب دچار کهنگی می شود. ما نمی خواهیم دچار این موضوع شویم و به همین دلیل هم زیاد در مورد آلبوم توضیح نمی دهیم. دلیل دوم هم این است که معمولا در ایران اتفاقاتی می افتد که بنا به این اتفاقات نمی توان تاریخ دقیقی برای انتشار آلبوم موسیقی اعلام کرد.

اسم آلبوم جدید «بنیامین ۹۲» است؟
– هنوز تصمیمی در مورد نام آلبوم نگرفته ایم اما اگر به نتیجه نهایی هم برسیم فکر نمی کنم تا زمان انتشار آلبوم راجع به آن صحبت کنیم چون اسم هر اثر هنری یکی از جذابیت های آن است و ما دوست داریم این جذابیت را تا این لحظه آخر حفظ کنیم.

روزهای اولی که کارت را شروع کردی حواشی زیادی داشتی اما این روزها پخته تر و آرام تر برخورد می کنی. این اثر بالا رفتن سن است؟
– من مثل تو فکر نمی کنم، وقتی می گویی حاشیه باید با سند صحبت کنی.

نمونه های عینی اش را می توان در درگیری لفظی تو با سیروان، یگانه، حامد بهداد، حمید عسکری و … دید.
– اگر هر کدام از این موارد را به شکل جدی بررسی کنی می بینی یک جایی از من به صورت بداهه در مورد شخصی سوال شده و من از نظر حرفه ای پاسخ داده ام. من تا یک جایی از اظهار نظر در مورد اشخاص پرهیز می کردم اما از یک وقتی به بعد حس کردم این جواب ندادن، به حساب غرور من گذاشته می شود. به همین دلیل این فضا را شکاندم و نظراتم را بیان می کردم. اگر این موارد را ببینی متوجه می شوی که من نظرم را در قالب کار و به صورت مونولوگ بیان کرده ام و دوستان هم نظراتشان را چه شخصی و چه حرفه ای به صورت مونولوگ در مورد من عنوان کرده اند و من هم هیچ وقت این بحث ها را ادامه نداده ام. در ادامه هم سعی کردم فضاهای مه آلود را بشکنم و برای رفع و تلطیف حواشی ناخواسته ای که پیش آمده اقدام کنم اما باید قبول کنیم که حول محور کارهایی که عمومی است و با بدنه جامعه سر و کار دارد، حاشیه وجوددارد. اسامی که گفتی امروز جزو دوستان نزدیک من هستند اما در ذهن برخی از مخاطبان هنوز این موضوع مانده است که بنیامین و این افراد با هم مشکل دارند در حالی که واقعا اینطور نیست.

محسن یگانه، رضا صادقی و … بعد از یک مدت طولانی از تهیه کننده های خود جدا شدند و مدتی هم با ممنوع الکاری تاوان این جدایی را دادند. تو وقتی می خواستی از رجب پور جدا شوی از گرفتار شدن به این مشکلا نترسیدی؟
– من تصمیم خودم را از مدت ها پیش گرفته بودم چون فکر می کردم تاریخ مصرف روشی که ما به کار می گیریم، گذشته است. مدت ها بود به این موضوع فک رمی کردم وب رای حل آ« به دنبال چاره بودیم. یکی از چاره ها، جذب نیما وارسته در سال ۹۰ بود که او بعد از ۵ سال دوباره به گروه ما اضافه شد. بعد از مدتی متوجه شدم که دوری نیما وارسته برای گروه ما یک آفت بود که رفتن او باعث شکسته شدن یک مثلث طلایی (بنیامین، فرید احمدی و نیما وارسته) شده بود. این موضوع هر چه که بود اشتباه بود و هر کسی که باعث جدایی نیما از گروه شده بود کار اشتباهی کرده بود و ما آن را اصلاح کردیم و نیما به گروه بازگشت. از طرف دیگر آقای رجب پور در سال های اخیر زمان کمتری را به موسیقی اختصاص می داد. ایشان خودشان هم گفته بودندکه موسیقی جزو سرگرمی های من است اما موسیقی زندگی ماست و این موضوع هم باعث می شد یک مقدار اختلاف روش پیدا کنیم. من تصمیمم را گرفته بودم! البته آقای رجب پور انسان منطقی است و به همین دلیل هم بود که مثل بقیه تهیه کننده ها با این موضوع برخورد نکرد.

که البته یک مقدار هم عجیب بود…
– برای من عجیب نبود چون آقای رجب پور از هر نظر یک انسان با شخصیت است و وقتی ما این پیشنهاد را به او دادیم، ایشان دیگر قبول نمی کرد شرایطی به جز این اتفاق بیفتد. البته این را هم باید بگویم که من و آقای رجب پور از هم منفک نشده ایم و فقط روش کاریمان را تغییر داده ایم. تا امروز خروجی و ورودی هایمان برای هر برنامه ای، آقای رجب پور بود اما الان چند ماهی است که خودمان مسئولیت کارهایمان را برعهده گرفته ایم. آقای رجب پور یکی از گزینه های اصلی ما برای همکاری است. واقعا در بعضی از بنرامه ها مثل کنسرت های خارج از کشور ما آدم باتجربه و امتحان پس داده ای مثل آقای رجب پور نداریم و حیف است که ما چنین شخصیتی را با این ظرفیت بالا از دست بدهیم. جدول کاری ما، جدول وسیعی است که یک جاهایی از آن را کسی جز آقای رجب پور نمی تواندمدیریت کند پس با علاقه قلبی و برای بهبود کار از ظرفیت های آقای رجب پور استفاده خواهیم کرد.

کنسرت شیراز بی حاشیه ترین اجرای تو بود چون …
– در شیراز یک اتفاق خوب افتاده است و کنسرت گذاران مختلف این شهر همکاری خوبی با هم دارند که این اتفاق می تواندب رای شهرستان های دیگر و حتی خارج از کشور هم یک الگوی خوب باشد. در شهر شیراز هر کنسرت گذاری که با یک گروه موسیقی قرارداد می بندد، همه دست به دست هم می دهند با همکاری هم برنامه را اجرا می کنند و در نهایت هم همه شرکت ها در سود و زیان برنامه سهیم می شوند. این موضوع باعث شد ما یک یاز بی حاشیه ترین و در عین حال پرشورترین اجراهای خود را در شهر شیراز تجربه کنیم.

محرم سال گذشته کاری کردی که باعث تعجب خیلی ها شد، فیت دادن با سهراب پاکزادی که از نظر جایگاه هنری با تو فاصله دارد کار درستی بودا؟
– یک روز در خانه نشسته بودم و سهراب هم به خاطر همکاری هایی که با هم داشتیم آنجا بود. همانجا گفتم دوست دارم امسال برای محرم یک کار منتشر کنم. همان لحظه دیدم چشمان سهراب برق زد و گفت من هم هستم. من واقعا فکر نمی کردم سهراب در این فضا باشد و علاقه داشته باشد برای محرم کار کند. در نهایت فکر می کنم اینکه یک خواننده در چه سطحی قرار دارد در مسائلی که بعد متافزیکی پیدا می کند موضوعیت ندارد. من در آن لحظه حس کرحدم سهراب که فکر نمی کردم از چنین کاری استقبال کند، برای همکاری اعلام آمادگی کرد و من هم گفتم باشد. به همین سادگی. ضمن اینکه «این چه حسینیه» سهراب یکی از هیت ترین آهنگ های سال های اخیر است که تنظیم آن را نیما وارسته انجام داده.

حرفی مانده که برایمان بگویی؟
– از کسانی که فضای کار ما را دنبال می کنند، صمیمانه تشکر می کنم. فکر می کنم یکی از عوامل اصلی که انرژی ما مثل روزهای اول زیاد است، همین پیگیری مخاطبین است. از این فرصت استفاده می کنم و این عزیزان را به خونسردی دعوت می کنم. یک آلبوم خیلی خوب در راه است.