دندانه های اتو کشیده ات را تیز کن مرد

سایت موسیقی ایرانیان – امین موسوی: اصولا جنس صدای یزدانی خوراک خواندن ترانه های اعتراضی و عصیانگرانه است، البته نه فقط اعتراض به مثلا مسائل سیاسی و یا حتی اجتماعی که بلکه اعتراض به وضع موجود به صورت هر شکل و هر مفهومی، اعتراض به خود، اعتراض به عشق، اعتراض به نفس، عصیان در برابر غم های آدمی، یاغی گری در برابر پیچیدگی ها و دردهای فلسفی و فکری روح انسان و …
آری صدای یزدانی زمینه ی بسیار عالی دارد تا زجر ها و دردهای روحی آدمی را بوسیله ی ترانه های راک محورش فریاد بزند، ولی افسوس که او اتوی مصلحت اندیشی و محافظه کاری را بر روی دندانه های تیز صدایش کشیده و فرصت عصیان و طغیان و فریاد را از هنر خود گرفته تا مبادا در فیلتر وزارت ارشاد برای مجوز گرفتن گیر کند، واقعیت این است که یزدانی در سه آلبوم منتشر شده اش به جز چند ترانه در هیچ کدام از کارهایش نخواسته و یا نتوانسته استعدادهای صدایش را بطور کامل بروز دهد، اینکه مثلا در آلبوم اول بیایی و روی شعرهای کلاسیک مولانا با آن نوع صدای حنجره و موسیقیِ پاپ-راک محور، قطعاتی را بخوانی، چیزی جز یک نوع موسیقی خنثی و بسیار معمولی حاصل نمی شود، مثل اینکه دست و پای شیر درنده ای را ببندی و در قفس محصورش کنی!
البته مشکل از شعرهای مولانا نیست بلکه مشکل از ضعف ملودی ها و منطبق نشدن مفاهیم شعرها و حس آهنگ ها در البوم اول یزدانیست، نقاط قوت بقیه کارهای یزدانی هم عمدتا در قطعاتش برای فیلم های کیمیایی پیداست که توانسته حس و فضای فیلم ها را به شکل قابل قبولی در ترانه هایش منعکس نماید. در هر صورت جا برای انتقاد و یا پیشنهاد نسبت به یزدانی و آثارش باز است ولی افسوس که وقت تنگ است و من به جای نوشتن افکار و سلایق شخصی و یا عمومیم باید گزارش کنسرت را بنویسم، به همین دلیل از این موضوع رد می شوم و به کنسرت می رسم، فقط یک نکته را به رضا یزدانی پیشنهاد می کنم که سعی کن این همه اسیر و نگران وضعیت حرفه ای خودت در عرصه موسیقی مجاز نباش، کمی شجاع باش، کمی از قدرت و استعداد صدایت در راه درست استفاده کن، این همه گرفتار و اسیر تکرار و خنثی بودن نباش، برخیز و دندانه های اتوکشیده ی صدایت را تیز کن مرد، برخیز فریاد بزن، برخیز و فریاد بزن دردهای آدمی را…
گرچه بعید می دانم جایگاه دنیوی ات را به پیشنهاد من بفروشی پس بهتر است من هم کلامم را قطع کنم و به نکات کنسرت کرج بپردازم.

سانس اول چه شد؟
– کنسرت قرار بود در دو سانس برگزار شود که بلاخره ما نفهمیدیم دلیل کنسل شدن سانس اول خالی ماندن صندلی ها بود یا مجوز ندادن وزارت ارشاد! ولی در هر حال سانس دوم با ۱ ساعت تاخیر که بعث کلافگی خیلی ها شده بود شروع شد.
«ای ایران ای مرز پر گهر» جمعیت را از صندلی هایشان کند
در این کنسرت آهنگ هایی مثل «خلیج فارس»، «مرگ تدریجی یک رویا»، «حس تاریخ»، «لاله زار»، «شمال» و «شهردل» اجرا شد که یزدانی قطعه «خلیج فارس» را یکبار در اواسط برنامه و یکبار هم در پایان برنامه اجرا کرد، یزدانی در وسط قطعه «خلیج فارس» یک تکه هایی از آهنگ وطنی «ای ایران ای مرز پر گهر…» را با تنظیم خاص خودش اجرا کرد که در ابتدای شروع خواندن این شعر همه ی حاضران در سالن به احترام کشورشان از صندلی ها پا شدند.

یزدانی بهترین خواننده سال برای «مرگ تدریجی یک رویا»
علی اوجی بعد از قطعه ی «خلیج فارس» میکروفون را در دست گرفت و خطاب به مردم گفت: «یک خبر خیلی داغ برای شما دارم، رضا یزدانی چندی پیش تندیس بهترین خواننده سال را برای ترانه سریال «مرگ تدریجی یک رویا» برده، تا به حال او دو بار این جایزه را دریافت کرده».
او در قسمت های دیگری از صحبت هایش گفت: «قرار است رضا یزدانی در فیلم‌ «این‌جا تاریک است؟» به کارگردانی محمدرضا خاکی و تهیه‌کنندگی مرتضی شایسته بازی کند».

مش رمضون وسط راه تصادف کرد و مرد!!!
– بارها مردم از یزدانی اجرای آهنگ «مش رمضون» را خواستند که یزدانی گفت: «مش رمضون رفته تو دهاتشون مونده، فعلا نمیاد» بعد از این جمله، یک عده ای از حاضرین هم صدا گفتند: «باید بیاد، باید بیاد» که بعدش یزدانی می خندد و می گوید: «مش رمضون تو ترافیک تهران کرج گیر کرده، اگه خودش رو رسوند حتما این آهنگ رو براتون اجرا می کنیم» اما در نهایت باز هم این آهنگ اجرا نشد که مثل اینکه ارشاد اجازه ی اجرای این آهنگ را نداده بود و یزدانی از این بابت ناراحت بود.
– چند باری تعداد نه چندان زیاد هوادارانی که در ردیف های آخر سالن نشسته بودند و یزدانی را تشویق می کردند، او را با فریاد های بلندشان «یزدان راک ایران» خطاب کردند.

صد رحمت به دود قلیون؛ هممون رو خفه کردید بابا
– بارها دودی را که مثلا به روی صحنه می زنند تا اجرا زیباتر شود باعث خفگی و کوری دید مردم شد، خود یزدانی چند باری از دیده ها رفت و در دود گم شد. من نمی دانم وقتی طریقه استفاده ی درست از یک تکنولوژی را نداریم چرا باید از آن استفاده کنیم!

مراسم اعطای جایزه یا کنسرت موسیقی؟
– نکته عجیب این برنامه در اینجا پنهان بود که در کنسرتی که برایش بلیط فروشی شده است وسط اجرای برنامه بیشتر از ۲۰ دقیقه وقفه می افتد و به جای اجرای موسیقی، شرکت اسپانسر با آوردن برندگان قرعه کشی اش بر روی صحنه، وقت حاضرین را می گیرد و کنسرت را بیشتر شبیه یک فستیوال برای سازمان های دولتی یا خصوصی می کند.

دختر خردسال رضا یزدانی هم در صحنه حضور داشت و در اجرا برای پدرش گل آورد و یکبار هم در بین کنسرت با برندگان جوایز بر روی صحنه رفت.

حضور خسرو شکیبایی در کنسرت رضا یزدانی!
در بین قطعاتی که مربوط به فیلم های کیمیایی بود، در ویدیو پروژکشن که به خوبی هم کار نمی کرد و با کیفیت خوب هم دیده نمی شد قسمت هایی از فیلم های کیمیایی مثل حکم یا رئیس که در آنها لیلا حاتمی، خسرو شکیبایی، بهرام رادان، پولاد کیمیایی بازی کرده بودند دیده می شد.

ایرادهای فنی؛ نه چندان کم نه چندان زیاد

– از ایرادهای فنی صدای یزدانی هم می توان به موارد نه چندان کمی اشاره کرد که البته این ضعف فنی تبدیل به رسم عادی ای در کنسرت های پاپ شده است، ولی از مهم ترینش می توان به ترانه رئیس فیلم کیمیایی اشاره کرد که اجرای یزدانی در این ترانه با آهنگ اصلی ضبط شده تفاوت زیادی داشت. که البته این احتمال می رود که یزدانی خودش به خاطر خستگی صدایش تحریرهای کوتاه را جایگزین تحریرهای بلند در این اجرا کرده بود، ولی در کل اجرای یزدانی نسبت به خواننده های پاپ دیگر قابل قبول بود.

– در اواسط اجرای شهر دل که نوازنده دف به کار اضافه شده بود، گروه موسیقی در یک جا آهنگ را از ریتم انداختند و نتوانستند با نوازنده ی دف هماهنگ شوند.

– صدای بلند بیس و گیتار برقی که از مشخصه های موسیقی راک است خیلی جاها ترانه هایی که توسط یزدانی خوانده می شد مفهوم نبود.

مهمانان سینمایی برنامه

از مهمانان برنامه که بارها یزدانی از آنها تشکر کرد می توان به حسین یار یار، هنگامه قاضیانی، مرتضی شایسته، گلاب آدینه، محمد رضا خاکی، بابک حمیدیان، امیر پوریان، شیرین بینا اشاره کرد.

منبع: مجله موسیقی ایرانیان – عکس: حنانه شفیعی