شب گذشته دوشنبه ۱۹ خردادماه بیست و پنجمین سالگرد درگذشت زنده‌یاد علی اصغر بهاری (موسیقی‌دان و نوازنده کمانچه) با حضور داوود گنجهای، محمد مقدسی، مهدی آذرسینا و علی‌اکبر شکارچی به صورت آنلاین برگزار شد.
داوود گنجهای در ابتدای این مراسم گفت: استاد بهاری عاشقی به تمام معنا بود و من و محمد مقدسی سال ۱۳۴۶ در دانشکده هنرهای زیبا، جزو اولین شاگردانش بودیم. من هنوز که هنوز زمانی که صدای ساز ایشان را می‌شنوم منقلب می‌شوم و به نظرم ما با این مرد اخلاق و هنر، فاصله بسیار داریم.
گنجهای افزود: صدایی که از دل سوخته و عاشق بر آید در جان می‌نشیند و شیوه کمانچه‌نوازی علی‌اصغر بهاری نیز شیوه عشق بود و اگر بخواهیم تنها یک نکته از استاد بهاری اشاره کنم باید بگویم که بی‌ادعا بود. یادم هست من و آقای مقدسی در زمان تحصیل وضع مالی خوبی نداشتیم و نمی‌توانستیم برای خود ساز بخریم و استاد بهاری در دانشکده هنرهای زیبا هنگام تمرین ساز خود را یک بار به من و یک بار به مقدسی می‌داد.
گنجهای با اشاره به اینکه زنده‌یاد بهاری در آرشه‌کشی، ملودی‌نوازی و نگه داشتن ریتم، شیوه خاصی داشته، گفت: اگر استاد بهاری نبود، من و خیلی از نوازندگان کمانچه امروز نبودیم. یکبار من و آقای مقدسی در جشن هنر ساز می‌زدیم و زمانی که درباره شیوه نوازندگی‌مان از آقای نورعلی برومند سوال کردیم، ایشان گفت هر دوی شما اَره می‌کشیدید و کمی لطافت را از بهاری یاد بگیرید.
در ادامه ویدئویی از صحبت‌های محمد مقدسی پخش شد و او درباره زنده‌یاد بهاری گفت: کمانچه به دست ایشان زنده شد و دوباره به اوج اولیه خود بازگشت. می‌توان گفت شیوه کمانچه‌نوازی ایشان شاخصی بود میان کمانچه‌نوازی اواخر دوره قاجار و عصر خودمان. شیوه آرشه‌کشی ایشان نوعی ملاحت، لطافت ریتمیک و شیوه خاص داشت. استاد بهاری با سیم‌ها سوال و جواب می‌کردند که تنوع صوتی ساز بیشتر شود.
مقدسی افزود: یکی دیگر از ویژگی‌های استاد بهاری، دوگانه‌نوازی‌شان بود، یعنی وقتی ارکستر را با ضرب کار می‌کردند، تمام آواها و نت‌ها را درست اجرا می‌کردند اما زمانی همان آثار و بخش‌ها را بدون ضرب اجرا می‌کردند، حالت آهنگ و ضرب‌آهنگ را به اقتضای آهنگ و احساس خود تغییر می‌دادند.
محمد مقدسی در بخش دیگر از صحبت‌هایش گفت: استاد بهاری بسیار خونگرم، باتقوا و مهربان بودند و داشته‌هایش را بدون هیچ بخل و چشم‌داشتی در اختیار شاگردان می‌گذاشت. ایشان نقش مهمی در روایت آهنگ‌ها، تصنیف‌ها و ردیف‌های قدیمی و فراموش شده ایرانی دارند و بسیاری از آثاری که امروز می‌شنویم مدیون حافظه و زحمات اوست.
در ادامه این برنامه آنلاین مهدی آذرسینا گفت: نوازندگی استاد بهاری ، خاص خودش بود و اگر بنا به مقایسه باشد و بخواهیم از نسل پیش از ایشان مثال بزنیم هیچ‌کدام به او شباهت نداشته‌اند، دلیل این عدم شباهت این بود که زنده‌یاد بهاری شاگرد آن افراد نبود و پس از آن نیز شیوه‌اش برای نوازندگان دیگر سازها و حتی خوانندگان الگو شد. البته استاد بهاری طی همکاری با نوازندگان رادیو، تا حدودی نواختنش شکل و شمایل آنها را می‌گرفت اما این دلیل بر آن نبود که از آنها تقلید کند و نقش همراه کننده را داشت زیرا همه باید با یک شکل ساز می‌زدند.
گنجهای در پایان درباره شیوه بداهه‌نوازی زنده‌یاد علی‌اصغر بهاری توضیحاتی داد و گفت: بداهه‌نوازی مقدمات و مولفه‌های بسیار می‌طلبد که استاد بهاری همه آنها را دارا بود.
علی‌اکبر شکارچی در بخش آخر برنامه گفت: استاد بهاری زمانی کمانچه‌نوازی را آغاز کرد که به مویی بند بود. نوازندگی ایشان بر مبنای بداهه‌نوازی بود و سرشار از عشق بود. یکبار به ایشان گفتم شرکت «ماهور» می‌خواهد آلبومی از شما منتشر کند که قرار شد قطعاتی را در استودیو با ایشان به ضبط برسانیم که یک طرف کاست سخنرانی ایشان و طرف دیگر تکنوازی‌شان باشد. همانطورکه سمت استودیو می‌رفتیم به ایشان گفتم استاد من ۲۰ سوال آماده کرده‌ام، اجازه می‌دهید قبل از اینکه به آنجا برویم اینها را برایتان بخوانم که آمادگی داشته باشید. مکثی کرد و گفت لازم نیست من همه جواب‌ها را بلدم.
علی‌اکبر شکارچی در پایان گفت: هیچ گاه ندیدم استاد بهاری پشت سر کسی بدگویی کند. ایشان خودش با خودش صلح کرده بود.
دیدگاهتان را بنویسید