خراسان نوشت: برای کسانی که با ترجمه متون تاریخی سر و کار دارند، نام زندهیاد حسن انوشه، با بسیاری از آثار مهم و تأثیرگذار تاریخی پیوندی ناگسستنی دارد.
او که در ۷۵ سالگی و بر اثر بیماری سرطان، دار فانی را وداع گفت، در طول عمر پربرکتش، آثاری مانند «ایران در سپیدهدم تاریخ»، دو مجلد از «تاریخ ایران کمبریج»، «ایران و تمدن ایرانی» و … را به زبان فارسی ترجمه کرد و در اختیار مشتاقان این علم قرار داد.
زندهیاد انوشه قلمی روان و تأثیرگذار داشت. او در ترجمه بسیار دقیق بود و میکوشید حتی در پاورقیها و ارجاعات نیز، ضوابط یک ترجمه علمی و خوب را رعایت کند. وی در ارجاعات، به سراغ منابع فارسی میرفت و عین آن منابع را نقل میکرد؛ چون معتقد بود خواننده فارسی زبان باید با متون اصلی مورد استفاده نویسندگان غربی که عموماً به فارسی است،ارتباط برقرار کند.
طی سالهای اخیر، برخی سعی کردند تا در امر ترجمه متون مهمی مانند «تاریخ ایران کیمبریج»، با زندهیاد انوشه رقابت کنند؛ اما نتوانستند به موفقیت وی دست یابند.
دیدگاهتان را بنویسید