روزنامه اطلاعات نوشت: سال‌ها قبل در دیداری که از مرکز شبکه بی،بی،سی در لندن داشتم با مدیر رادیوهای خارجی و از جمله شبکه صدای فارسی B.B.C ملاقات کردم. از او پرسیدم شما چگونه در تنظیم خبر حرفه‌ای اقدام می‌کنید که هم شنونده بسیار و هم باورپذیری دارد؟!
جواب داد، ما هر خبری را قبل از انتشار آشپزی می‌کنیم! با نسبت گاهی ۶۰درصد خبر واقعی و ۴۰درصد جهت‌گیری درباره آن خبر یا ۴۰ درصد اصل خبر و ۶۰ درصد القاء خط حرفه‌ای و هدف‌گیری شده از جانب ما!
در یک هفته گذشته ما گرفتار بیماری کرونا شده‌ایم. همه شبکه‌های فارسی زبان که در خارج از کشور و به صورت عمده در لندن مستقر هستند و مأموریت اصلی آنها در راستای تحریم‌های ترامپ و سیاست فشار حداکثری او علیه ایران تعریف شده است؛ سرمایه دلاری عظیمی از سوی سعودی‌ها به میدان آمده‌اند و از سوژه ویروس کرونا چنان خبر و شایعه و مصاحبه و گزارش تهیه می‌کنند و ارائه می‌دهند تا روز به روز التهاب را در سراسر کشور افزایش دهند و در سراسر برنامه‌های رسانه‌ای خود افکار عمومی مردم داخل را چنان تهییج می‌کنند و جهت می‌دهند که به دولت و مسؤولان کشور خود نه تنها اعتمادی نداشته باشند، بلکه باور کنند که آنها کمترین حساسیت و دغدغه‌ای درباره این گرفتاری و بیماری مردم ندارند! بینندگان ایرانی این شبکه‌های مستقر در لندن و آمریکا بادیدن حجم بزرگ از تهاجم رسانه‌ای آنها با بکارگیری ابزار شایعات اگر هم ویروس کرونا را نگرفته باشند، دچار افسردگی روحی و بیماری بی‌اعتمادی مفرط نسبت به همه و هر چیز می‌شوند!
جای تأسف بسیار است که حتی در چنین شرایطی بر خلاف ابتدایی‌ترین تعریف صداقت حرفه‌ای رسانه‌ای، با اصل ضدیت با جمهوری اسلامی و ادامه فعالیت برای براندازی نظام و دولت ایران از سوژه بحران اشاعه ویروس کرونا، استفاده سیاسی و بهره‌گیری می‌کنند.
برخی از نویسندگان درباره شایعه نوشته‌اند که اگر چه شایعه پراکنی همیشه یک مسأله اجتماعی و روانی با ابعادی گسترده است، همین ابعاد در زمان بحران حالتی به مراتب حادتر به خود می‌گیرد. در هر برهه از زمان که اجتماع با مشکل و فشار روبرو شود، گزارش‌های نادرست، حالتی زهرآگین پیدا می‌کنند، تا آنجا که ممکن است«امنیت ملی» را به خطر بیندازند.
دیدگاهتان را بنویسید