شهرام صارمی

چندی پیش و در سومین شب از سی و پنجمین جشنواره موسیقی فجر، حمیدرضا نوربخش، مدیر عامل خانه موسیقی در حاشیه جشنواره صحبت هایی را با اشاره به جشنواره فجر ۳۴ عنوان کرده بود و «سایت موسیقی ایرانیان» به نقل از سایت ستاد خبری سی و پنجمین جشنواره موسیقی فجر این خبر را طبق روال گزارشات رسیده از بخش های مختلف این جشنواره و بی هیچ غرض یا هدفی متأثر از سمت و سویی مشخص، انعکاس داد یا به عبارتی دقیق تر بازنشر کرد.

در پی بازنشر این خبر اما شهرام صارمی که سالِ گذشته به عنوان مدیر اجرایی این رویداد حضور داشت، پیامی را به عنوان جوابیه در اختیار موسیقی ایرانیان قرار داده است و ما نیز طبق وظیفه فرهنگی خود بی کم و کاست این نوشته را منتشر می کنیم.

متن نامه به قرار زیر است:

به نام حضرت دوست

جناب آقای نوربخش

مدیر عامل محترم خانه موسیقی ایران

با سلام

علیرغم میل قلبی ناچار شدم در پاسخ به مصاحبه مورخ۲۶ بهمن ۱۳۹۸شما که در چند رسانه ازجمله:هنر آنلاین ، موسیقی ما ، موسیقی ایرانیان، خبرگزاری آنا و… درج شده است، چند سطری بنویسم و مواردی را نیز به شما یاد آوری نمایم.

در این مصاحبه گفته اید: “من از گذشته‌های دور همواره منتقد جشنواره بودم و دوست داشتم جشنواره موسیقی فجر به جایگاهی که لایق آن است برسد‌. متاسفانه سال گذشته زحمات بسیاری که برای ارتقا جشنواره کشیده شده بود، از بین رفت. دوباره ساختن کار سختی است.”

ابتدا باید بگویم که ابراز نظر شما در باره دوره ۳۴جشنواره موسیقی فجر، بسیار دور از انصاف ، عدالت و حرفه ای گری است. جملات با لحنی مغرضانه بیان شده و امیدوارم به این علت نباشد که سال گذشته خانه موسیقی برگزار کننده جشنواره نبوده است.

به وضوح در این سطور به چند دوره جشنواره که شما مسئول برگزاری آن بوده اید اشاره می نمائید و این که :”زحمات بسیار زیادی برای جشنواره متحمل شده اید که در سال گذشته ازبین رفت.”

ضمن اینکه کوشش های تمامی برگزارکنندگان دوره های قبل و دوره فعلی جشنواره را ارج می نهم، از شما سوال می کنم که چه کار خاصی شما انجام داده بودید که بقیه انجام نداده اند.جشنواره هایی که شما برگزار کردید چه ویژگی داشته است که به آن اشاره کنید؟

جایزه باربد؟ هنرمندان شرکت کننده؟ انسجام و برنامه ریزی؟ هزینه ها؟………..و در پایان اتاق شیشه ای که هنوز منتظر آن هستیم .

شما که می گویید: “من از گذشته‌های دور همواره منتقد جشنواره بودم و دوست داشتم جشنواره موسیقی فجر به جایگاهی که لایق آن است برسد‌.” شما سه دوره رسما دبیر جشنواره بوده اید و در بیشتر دوره ها مستقیم یا غیر مستقیم همکاری داشته اید تا کنون چه انتقادی داشته اید؟ در کجا اعلام کرده اید؟

ایا به خاطر دارید که در سه برنامه ضرب اصول ویژه نقد و بررسی جشنواره موسیقی فجرعلیرغم تمام هماهنگی های قبلی ، حاضر نشدید؟

آیا به یاد دارید که در سال گذشته ( جشنواره ۳۴) جلسه نقد و برسی جشنواره با حضور اصحاب رسانه وجمعی از هنرمندان توسط ستاد جشنواره و طبق آئین نامه برگزار شد؟

آیا لازم است یاد آوری نمایم که اطلاعات سایت جشنواره در سال های قبل به هیچ وجه در اختیار ما قرار نگرفت و سایت جشنواره موسیقی فجر که همین الان در حال استفاده شدن و سرویس دهی است حاصل کوشش برگزار کنندگان جشنواره در سال گذشته است.

بسیار خرسندم که اهالی رسانه امسال هیچ انتقادی به جشنواره ندارند!!! یعنی جشنواره امسال جای هیچ نقدی ندارد و جشنواره کاملا و صد در صد عالی در حال برگزاری است؟ خدا را شکر!!!

به بعضی از انتقادات اهالی رسانه در سال گذشته اشاره می کنم:

چرا جشنواره بخش پاپ دارد؟(امسال ندارد؟)
کیفیت اجرا ها پائین است.( امسال بالاست؟)
جدول جشنواره بی رمق است.(امسال خیلی با رمق است؟)
چرا جدول جشنواره تغییر کرده است؟( مگر امسال تغییر نکرده؟)

و امسال که هیچکدام از این موارد نیست و باز هم خدارا شکر.یک نگاه اجمالی به اجراها و هنرمندان شرکت کننده موضوع را کاملا روشن می کند.

آیین‌نامه با همه نقاط قوت و ضعف‌اش مرجعی برای سامان گرفتن و قانونمند شدن جشنواره موسیقی فجر است، آئین نامه ای که امروزه در هر خبر و در هر مصاحبه ای از آن یاد می کنند حاصل کوشش تیم کارشناسی جشنواره در سال گذشته است.

بسیار علاقه مندم بدانم که از چه روی اینگونه با جشنواره سال قبل برخورد کرده اید.

از “دوباره ساختن ” سخن به میان آورده اید” . چه چیزی از بین رفته بود؟ چه چیزی دوباره ساخته شده است؟

شعار دادن در چهار دهه متداول شده است. هیچ حرفی نیست که گفته شود و پیگرد داشته باشد و گوینده آن حرف را تبعاتی مترتب شود. در نتیجه به راحتی می توان کلی گویی هایی را به کار برد که خودمان هم می دانیم نه کاربردی داشته، نه دارد و نه خواهد داشت:

“بر هیچ کس پوشیده نیست که جشنواره موسیقی آن طور که باید و شاید عیار پیدا نکرده و حمایت کافی ندیده است. همه باید تلاش کنند تا جشنواره‌ای که متعلق به هنرمندان موسیقی و بستری برای موسیقی این مرز و بوم است، ارتقا پیدا کند. باید از ظرفیت منحصربه‌فرد جشنواره موسیقی فجر برای رشد موسیقی استفاده شود، تا در جامعه بین‌المللی نیز جایگاهش را پیدا کند. همان طور که همه جشنواره‌های موفق سابقه‌های طولانی دارند، این امر نیز نیاز به یک کار مستمر و دراز مدت دارد.”

اگر، (تاکید می کنم) اگر قرار باشد جشنواره و یا هر اتفاق دیگری در جایگاه عالی مرتبه ای قرار بگیرد ، نیازمند این است که افراد با صلاحیتی در راس امور باشند. کیفیت جشنواره آئینه تمام نمای شیوه مدیریت و سیاست گذاری موسیقی در کشور ما است.

خود شما بهتر می دانید که جایگاه و قدر و ارزش هنر و هنرمند موسیقی در سیستم دولتی پاس داشته نمی شود و اصولا فرهنگ و هنر موضوع همه این سال ها نبوده است. با نفس برگزاری جشنواره نیز خود شما بهتر آگاهید که موضوع اصلا موسیقی نیست. به همین دلیل ۳۵ دوره که هیچ ۳۵۰ دوره هم برگزار شود ارتقائی در هنر موسیقی بوجود نخواهد آمد.

الفاضی مانند “بین الملل”،” ظرفیت موسیقی”، “ارتقا”،”جشنواره های موفق” نیز به جز زینت الگفتار کاربرد دیگری ندارند.

در پایان به بعضی از خصوصیات سی و چهارمین دوره جشنواره فجر که اینجانب مدیریت اجرایی را عهده دار بودم اشاره می کنم:

تم جشنواره “اجرای آثار آهنگسازان ایرانی”: این رویکرد جشنواره تلنگری بود که به آهنگسازی و آهنگسازان ایرانی و آثارشان، نیازها و داشته‌های آهنگسازی ایران توجه شود، درباره آن گفتگو شود و تصویری از چگونگی اجرای آثار آهنگسازان بدست آید.عارف قزوینی، علی اکبر شهنازی،مرتضی نی داود،علینقی وزیری،حسین دهلوی ، موسی معروفی،جواد معروفی، فرهاد فخرالدینی، هرمز و شاهین فرهت، احمد پژمان، محمد سعید شریفیان، علیرضا مشایخی، فوزیه مجد، روح‌الله خالقی، ابوالحسن صبا ، فرامرز پایور، محمد رضالطفی، پرویز مشکاتیان، حسین علیزاده، شاهرخ خواجه نوری،مهران روحانی،جواد لشگری، رحمت الله بدیعی،اکبر محسنی، همایون رحیمیان، انوشیروان روحانی، محمد رضا تفضلی و… از جمله هنرمندانی بودند که به طور متمرکز آثارشان به اجرا در آمد.
حضور فعال مراکز آکادمیک رسمی موسیقی کشور: دانشگاه های تهران(دانشکده هنرهای زیبا) و هنر( دانشکده موسیقی دانشگاه هنر)،هنرستان های موسیقی دختران و پسران( وزارت ارشاد).
حضور گسترده و موفق حدود ۶۰نفر از استادان و پیشکسوتان شاخص موسیقی ایران و موسیقی اقوام از جمله: فریماه قوام صدری، رافائل میناسکانیان، منوچهر صهبایی، مجید کیانی، ارپینه ایسرائیلیان، سیمون ایوازیان، محمد اسماعیلی، سعید ثابت، حسین بهروزی‌نیا، مظفر شفیعی، ابراهیم لطفی و…
سی و چهارمین دوره جشنواره، اولین دوره جشنواره بود که با کوشش و اهتمام یک تیم قوی کارشناسی، جشنواره صاحب آئین نامه شد.(البته لازم به توضیح است که نماینده خانه موسیقی در جلسات حاضر نشد.)
برگزاری بزرگترین جشنواره موسیقی فجر در طول تمام دوره ها: ۹۱ اجرا/ ۶ نشست پژوهشی/۲۱ فیلم مستند و برگزاری جشنواره همزمان در ۱۵ شهرستان و در مجموع ۲۹۰ اجرا در شهرستان ها.
صرفه جوئی بیش از یک میلیارد تومان در هزینه های جشنواره، با درنظر داشتن دلار ۱۸۰۰۰تومانی در جشنواره ۳۴ و دلار ۳ الی ۴ هزار تومانی در دوره های قبلی.
سی و چهارمین دوره جشنواره، اولین دوره جشنواره بود که گروه های فراوانی با فراخوان به جشنواره راه یافتند.
حذف بخش رقابتی از جشنواره سی و چهارم.
حذف جایزه باربد.

به امید اینکه روزی موسیقی جایگاه واقعی خود را پیدا کند و هنرمند معنی واقعی خود را داشته باشد. به یقین جشنواره هم جایگاه خود را خواهد یافت.

شهرام صارمی

۲۹ بهمن ۱۳۹۸