کمپانی آلمانی ناکسوس مسئولیت پخش جهانی «نوحه‌خوان» برای ویولن و ارکستر سمفونیک را به عهده گرفته و آن را به بازار عرضه کرده است. با اینکه بیشتر از ۲۵۰ آلبوم از علی رهبری با این انتشارات در بازار جهانی منتشر شده است ولی این اولین باری است که علی رهبری اثری از خود را برای پخش توسط این کمپانی رهبری می‌کند.
«نوحه‌خوان» که چندی پیش توجه نوازنده نامدار ساکسفون اسلواکی، «لادیس لاوفان سوویتس» را به‌خود جلب کرده بود با همکاری آهنگساز برای ساز ساکسیفون تنظیم شد. این اثر برای سازهای ویولنسل و تار نیز تنظیم شده که تنظیم تار آن نیز به حسین علیزاده تقدیم شده است.
«نوحه‌خوان» که داستان روز عاشورا را روایت می‌کند اثر علی رهبری است که سال ۱۳۴۷ برای ویولن و ارکستر سمفونیک ساخته شده بود. این اثر که قرار است مرداد ماه سال جاری با همین ارکستراسیون در مجموعه پوئم سمفونیک «مادرم ایران» به بازار جهانی عرضه خواهد شد، اینک با ساز ساکسفون باریتون و ارکستر سمفونیک نیز اجرا و ضبط می‌شود.
این اثر اولین بار با نوازندگی ویولن بیژن خادم میثاق نوازنده مشهور ویولن ایرانی به همراه ارکستر سمفونیک وین ضبط شده و در سال ۱۹۷۱ با همکاری انتشارات «آهنگ روز» با مدیریت کریم چمن آرا در تهران منتشر شد. پس از انقلاب نیز انتشارات «بتهوون» این اثر را در کنار آثار دیگری از علی رهبری منتشر کرد.
در این ضبط، سولیستِ ویلن قطعه شماره ۸ مادرم ایران که به عنوان کنسرتو در سه قسمت برای ویولن و ارکستر بزرگ سمفونیک تنظیم شده، پائولا رهبری همسر علی رهبری است. او فارغ‌التحصیل آکادمی موسیقی زاگرب در کرواسی است که در کارنامه هنری‌اش، جوایز متعدد از مسابقات بین‌المللی سولیستی و کنسرت مایستری ارکستر و همچنین آنسامبل‌های مختلف اروپائی مشاهده می‌شود. پائولا رهبری اهل کشور کرواسی است و اخیرا تابعیت ایرانی را نیز پذیرفته است.
نوحه خوان با الهام از داستان روز عاشورا نوشته شده و ۹ سال پیش از انقلاب در شهر وین با الهام از ردیف ویولن ابوالحسن صبا که وی در هنرستان زیر نظر استادش رحمت الله بدیعی آموخته بود، ساخته شده و در آن زمان جایزه مخصوص آکادمی هنرهای زیبای شهر وین را دریافت کرده بود اما علی رهبری در آخرین تصحیح خود، این اثر را گسترش بیشتری داده و از نظر ارکستراسیون نیز تغییراتی در آن داده شده است.
شیوه کار علی رهبری در این اثر بر اساس کنترپوان نویسی بوده است، چراکه وی اعتقاد دارد، بافت کنترپوانتیک برای موسیقی ایرانی بهتر از بافت هارمونیک است.
دیدگاهتان را بنویسید