۳۱ تیر ماه نخستین سالمرگ استاد ناصر زرآبادی است که موسیقی را از مدرسه موزیک نظام آغاز کرد و سرانجام با نوازندگی ویولن، آفرینش آثار بدیع و ابتکارات فراوان جزو چهره های تاثیر گذار موسیقی اصیل ایرانی شد.
او که موسیقی را بانواختن ترومپت در مدرسه نظام آغاز کرد اینگونه تصور می شد که در صورت ادامه این هنر جزو کادر موسیقی ارتش شود و قرابتی با اهالی موسیقی اصیل نداشته باشد، حال آنکه چیره دستی در نواختن ویولن و همکاری تنگاتنگ با خوانندگان و نوازندگان سر شناس مسیر موسیقاییش را کاملاً تغییر داد و نامش در فهرست ویولن نوازان و موسیقیدانان اصیل قرار گرفت.
از جمله ابتکار منصر بفرد این هنرمند نواختن آوازهای ایرانی با دو لوله خودکار و چندین لیوان بود به طوری که با کم و زیاد کردن آب درون لیوان ها آنها را کوک کرده و با استفاده از دو لوله خودکار به جای مضراب به زیبایی و تبحر می نواخت و در صورت کم و زیاد کردن مجدد (تغییر کوک) قادر به نواختن همه گوشه های موسیقی ایرانی بود.
ناصر زر آبادی به سال ۱۲۹۹ خورشیدی در سنگلج تهران متولد شد و از کلاس چهارم دبستان از پدرش خواهش کرد که جهت فراگیری موسیقی نامش را در مدرسۀ موزیک ارتش بنویسد. پدر نیز با توجه به علاقه شدید و اصرار و پافشاری فرزندش مقاومت نکرد و در سال ۱۳۱۱ او را به مدرسه موزیک نظام فرستاد.
زرآبادی ابتدا نزد سرهنگ محمود ایروانی نواختن ترمپت را آغاز کرد و از آنجایی که به ویولن بیش از سازهای دیگر علاقه مند بود تحت نظر حسین خان هنگ آفرین نوازندگی این ساز را نیز فراگرفت.
ذوق و استعداد ناصر جوان در فرا گیری و نواختن گوشه های موسیقی ایرانی به حدی بود که مکرر مورد تشویق استادان خود قرار می گرفت.
چندی بعد به منظور بهره گیری از سبک و مکتب نوازندگان گوناگون نزد میسو هایک رفت و از محضروی بهره ها برد به طوری که هر چه معلمش می نواخت او نیز پس از استاد همان را اجرا می کرد تا جایی که هایک وی را به شوخی دزد موسیقی لقب داده بود.
از سال ۱۳۲۳ همکاری خود را با رادیو آغاز کرد و روزهای دوشنبه ساعت ۱۳ و ۴۵ دقیقه با دوچرخه به مرکز رادیو می رفت و به مدت یک ربع به صورت زنده با ویولن تکنوازی می کرد. پس از آن همکاریش را با قمرالملوک وزیری آغاز کرد و یک سال روزهای جمعه به همراه اسماعیل کمالی و مهدی غیاثی در رادیو با این بانوی هنرمند برنامه اجرا می کرد.
پس از آن پیشنهاد همکاری از جانب روحبخش در انجمن موسیقی ملی را نیز پذیرفت و از سال ۱۳۲۴ به مدت سه سال به همراه عباس شاپوری، مهدی تاکستانی، مرتضی گرگین زاده و قاسم جلالیان با وی همکاری کرد. پس از آن به مدت پانزده سال باعصمت باقرپور به همکاری پرداخت و در این مدت نیز چند ترانه برای وی ساخت.
زرآبادی ضمن همکاری بااین بانوی هنرمند سرپرستی ارکستر شمارۀ سه و ارکستر “شما و رادیو” را برعهده گرفت و مدت های مدید با اعضای این ارکسترها از قبیل حسین صمدی، اصغر زارع، ناصر خدیوی، حسن زرگریان، چنگیز عسگرپور، یوسف کاموسی، ابراهیم سلمکی، اصغر کرد بچه، مهدی تاکستانی، شاپور حاتمی، حسن لشکری، سلیمان اکبری، غلامعلی باشوکی، اصغر ذوالفقاری، عباس زرساز، حسین همدانیان، امیر بیداریان و… همکاری می کرد.
شادروان زرآبادی در سال ۱۳۲۹ در کوچه مهران واقع در خیابان لاله زار تهران کلاس موسیقی تأسیس کرد و۱۲ سال به آموزش هنرجویان پرداخت. وی همچنین کنسرت های بسیاری برای کمک به امور خیریه و پیشبرد اهداف فرهنگی هنری برگزار کرد.
او چندین بار به همراه سایر هنرمندان به کشورهای همسایه، آلمان و هلند مسافرت و کنسرت های متعددی را در آنجا برگزار کرد.
زنده یاد ناصر زرآبادی ۳۱ تیر ماه پارسال در ۹۸ سالگی بدرود حیات گفت و درقطعه هنرمندان بهشت زهرا آرام گرفت.
دیدگاهتان را بنویسید