موسیقی ایرانیان – علی ربیعی: آلبوم دونوازی «این سر سودایی» اثر مشترک پویا سرایی و پژمان حدادی منتشر شد.
آلبوم «این سر سودایی» اثری است با محوریت سنتور و همنوازی آن با سازهای کوبه ای. این اثر در دستگاه همایون و شامل ۸ تراک است.
در پشت جلد این اثر می خوانیم: «موسیقی این مجموعه علی‌رغم ابتنا به سنتور، تلاشی صرف برای نمایشِ توانمندی های فنی آن نیست، بلکه بیش از هر چیز بیانگر ادراکِ زیبایی شناختیِ مصنف، در زمان حال است. بدین منظور، کلیه قطعات این مجموعه تنها یکبار ضبط و بنیادِ آن مبتنی بر بداهه طراحی شده است.
در میان قطعات ، مقدمه “تاک” و قطعه “این سَرِ سودایی” منحصراْ برای سنتور و تمبک نوشته شده اند. در مورد چهارمضراب “شَطْحْ” ساختاری کلی در ذهنِ مصنف طراحی شده و گسترشِ آن در لحظه، صورت پذیرفته است. “سُکر” و آوازهای میانی قطعات نیز کاملا بداهه اجرا شده اند. به غیر از دو قطعه‌ی دونوازی، پردازشِ ریتمیکِ سایرِ قطعات، توسط پژمان حدادی بطور بداهه انجام شده است.
پاساژهای متراکم، درهم تنیدگیِ موتیف ها، شکستِ قرینگیِ جملات، استفاده‌ی اغراق شده و توأمان از ساختارهای فوقانی و تحتانیِ مُدالِ هر گوشه، معکوس سازیِ روندِ ملودی تیپهای معمول در ردیف، تأکیداتِ نامعمول و استفاده از فضاهای غیرهارمونیک از جمله مؤلفه های مدنظر در اجرای سنتور بوده است.
این بدین معناست که پرسشِ بنیادینِ مصنف، برخلاف بسیاری از آثارِ معاصر، پرسش از “محتوا” ی موسیقی کلاسیک ایرانی است. به همین جهت، “فرم” مجموعه، همان “فرم” موسیقی کلاسیک ایرانی یعنی مقدمه، چهارمضراب و ضربی و … است.
عدم استفاده از آنسامبلِ کلاسیکِ ایرانی، به مثابه تغییرِ رسانه‌ی اجرایی و مصداقی است برای از “شکلْ افتادن”. موضوعی که اندیشه و هنرِ معاصر به آن بهای بسیاری می دهد. “این سر سودایی” آزمونی است برای تغییر رسانه؛ و از این راه، تکاپویی است برای “شکل دهی به معنای متن در متنِ معناپذیرِ شکل.»
در ادامه می توانید دموی این آلبوم را از طریق سایت موسیقی ایرانیان به صورت آنلاین بشنوید و در صورت تمایل دانلود نمایید.
دیدگاهتان را بنویسید