دو هنرمند شناخته شده موسیقی مقامی کشورمان آلبوم «زمکان» بر اساس مقامات موسیقایی تنبور را در دسترس مخاطبان قرار دادند.
به گزارش سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان»، فرزاد بازگیر نوازنده تنبور و زکریا یوسفی نوازنده سازهای کوبه‌ای آلبوم «زمکان» بر اساس مقامات موسیقایی تنبور را توسط مؤسسه «راوی آذر کیمیا» در دسترس مخاطبان قرار دادند.
در توضیح این آلبوم آمده است: «زمکان نام رودخانه‌ای است که از کوه‌های دالاهو سرچشمه می‌گیرد و پس از گذشتن از چند روستا وارد شهر گهواره شده و در مسیر عبور خود به سیروان می‌ریزد. این رود خروشان که خاطراتی از زندگی پر فراز و نشیب مردمان این دیار را با خود همواره به همراه دارد به تازگی عنوان آلبوم موسیقی تازه منتشر شده‌ای را به خود اختصاص داده است که توسط دو نوازندۀ کرد نواخته شده است. فرزاد بازگیر نوازنده و پژوهشگر موسیقی تنبور به همراهی زکریا یوسفی نوازندۀ کوبه‌ای خاطرات زمکان را با نوای زندگی بخش تنبور و دف به اشتراک نهاده‌اند.
در این آلبوم هفت قطعه با نام‌های: «کانی (سرچشمه)» بر اساس مقام‌های غریبی و رژیان دالاهو، «باخه وان (باغبان)»بر اساس مقام‌های «سه رخیوی»، «ساروخانی» و «گل وه دره»، «لافاو (طغیان)» بر اساس مقام‌های «هی گیان» و «شاه خوه شینی»، «زمکان (چشمۀ روشن)» بر اساس مقام‌های «شاه خوه شینی» و «داوو نه کویره»، «وفراو (برف آب)»بر اساس مقام «سه ر ته رز»، «واران (باران)» بر اساس مقام «لاوهی لاو»، پنج ضربی مقام‌های «سه رته رز» و «دوواله»، «و فانی» بر اساس مقام‌های «فانی فانی»، «بابانائوثی» و «جم نیان دوسان اویانه» نواخته شده است.
فرزاد بازگیر نوازنده و آهنگساز این قطعات مهد موسیقی تنبور و مقامات آن را نواحی غربی ایران می‌داند و معتقد است که در میان این نواحی منطقۀ گوران به دلیل اقلیم خاص جغرافیایی بکرترین و اصیل‌ترین نواهای کلام را در خود جای داده است.
وی معتقد است: در بررسی مقامات تنبور می‌توان به دسته بندی و اشتراکات مشخصی دست یافت که از آن جمله می‌توان به ریتم (ضرب‌ها و دورها)، فواصل موسیقایی هر مقام و منطقۀ صوتی (با توجه به نت آغاز، شاهد و پایان) که بر پایۀ موسیقی تنبور اجرا می‌شوند، اشاره کرد. در قطعات آلبوم «زمکان» این خصوصیات مقامات تنبور قابل توجه بوده و از موتیف ها و تم های مقام‌های مختلف تنبور استفاده شده است. در این آلبوم اگرچه به صورت آشکار از نغمات کوتاه مقامات و خواص مشترک و ضرب‌های آنها استفاده شده، اما هدف نوازنده هیچگاه نواختن کامل خود مقام نبوده است.
دیدگاهتان را بنویسید