مهسا بهادری: مراسم اختتامیه سی و هفتمین جشنواره تئاتر فجر، شامگاه شنبه چهارم اسفند در تالار وحدت برگزار شد و در بخش مسابقه ایران دو، هومن حاجی‌عبداللهی برای نمایش «تناسخ سه تا ۳۵ تومن» جایزه بازیگر برگزیده مرد را از آن خود کرد.
به همین بهانه به سراغ این بازیگر با سابقه رفتیم و با او درباره بازی در تئاتر، ادامه ساخت سریال «پایتخت» و حضورش در تلویزیون پرسیدیم.
شما بعد از ۱۵ سال با نمایش «تناسخ، سه تا ۳۵ تومن» به تئاتر بازگشتید، چه‌طور همچین اتفاقی افتاد؟
از سال ۱۳۸۲ که من از تئاتر رفتم و در سینما و تلوزیون مشغول شدم، منتظر یک فرصت بودم که به صحنه بازگردم ولی متاسفانه فرصتی پیش نمی‌آمد، بعضی از دوستان عزیز هم چندین متن به من دادند تا بخوانم، اما هم متن‌ها دلچسب نبود، هم سرشلوغی من اجازه نمی‌داد. در یک برهه زمانی که سرم خلوت شد، یک متنی را آقای امیرعلی نبویان برایم فرستادند و من ۷ صفحه اول آن را که خواندم، تماس گرفتم و گفتم برای کار در این تئاتر می‌آیم، خیلی از قلم امیرعلی نبویان خوشم آمد.
تجربه کار کردن با امیر علی نبویان چگونه بود؟
خیلی تجربه کاری خوبی بود. خانم بهار نوروزپور که تهیه کننده و نقش مقابل من را داشتند، بسیارخوب و با اخلاق بودند. امیرعلی نبویان هم بسیارآدم باشخصیت، باسواد، دارای یک اندیشه‌نو، متفاوت و جدا از خیلی چیزهایی که من تا حالا خوانده بودم و دیده بودم، کار را کارگردانی کرد، کار کردن با آنها در کمال آرامش و صبر بود و خیلی خونسرد و مسلط کار خود ر ا انجام می دادند.
این اولین تجربه حضورتان در جشنواره تئاتر فجر بود. در این‌باره بگویید؟
من تا حالا در جشنواره تئاتر حضور نداشتم و این اولین تجربه من بود و آن را خیلی خوب، نفس‌گیر همراه با رقابت تنگاتنگ و تلاش برای جلب نظر داوران و اعتماد مردم دیدم. همه این‌ها جدید و خیلی خوب بود، مسئولین جشنواره و دوستانی که به عنوان داور بودند، همه افراد در حد بضاعت خود تلاش کردند تا این جشنواره آبرومند برگزار باشد.
و اولین جایزه‌تان در جشنواره تئاتر فجر را هم گرفتید. چه حسی داشت؟
من دیشب روی صحنه تالار وحدت جایزه بازیگر برگزیده را در بخش مسابقه ایران دو گرفتم و بعد از ۱۵ سال رفتم روی صحنه تالار وحدت. از سال ۸۲ که در نقش لاف لش «خسیس موریر» بازی کردم، به‌خاطر حواشی و اتفاقاتی که افتاد دیگر سمت تئاتر نرفتم. ۱۵ سال تئاتر کار نکردم تا با کار امیر علی نبویان بعد از ۱۵ سال دوباره بازگشتم که خوشبختانه این کار به جشنواره راه پیدا کرد و من توانستم جایزه را دریافت کنم.
شما قبلا گفته بودید که «کدام بازیگر را پیدا می‌کنید که دوست نداشته باشد جایزه بگیرد، من هم دوست دارم» حالا که جایزه را دریافت کردید، چه صحبتی دارید؟
اولین چیزی که می‌خواهم بگویم این است که متاسفم برای رقیبانم و امیدوارم آنها هم یک روز بتوانند این جایزه را کسب کنند و خوشحال بشوند و من هم بعد از ۲۵ سال که کار می‌کنم خوشحالم که بالاخره توانستم همچین جایزه‌ای رادریافت کنم و خودم را اثبات بکنم.
حالا که جایزه را دریافت کردید، قصدتان برای ادامه تئاتر جدی است یا همچنان دوست دارید در تلویزیون بمانید؟
به هر حال من یک بازیگرم، هر جایی که زودتر مرا بخواهند و من هم کارم را بیشتر دوست داشته باشم، همان‌جا خواهم بود، حالا بستگی به آن دارد که پیشنهاد تئاتری باشد یا تلویزیونی یا سینمایی. باید دید که چه‌گونه پیش می‌رود.
از ساخت «پایتخت» جدید چه خبر ؟
از کار جدیدی که شکل گرفته هیچ اطلاعی ندارم که داستان به چه سمت و سویی می‌رود و چگونه است، فقط می‌دانم این کار می‌خواهد ساخته شود و قرار است مردم ۹۰ دقیقه قهقهه بزنند، همزمان سر تصویربرداری سریال نوروزی «نون خ» به کارگردانی سعید آقاخانی هستم که قرار است از شبکه یک در ۱۵ قسمت پخش شود. امیدوارم با هماهنگی مسوولان و برنامه‌ریزان دو کار، این اتفاق بیفتد تا من بتوانم سر هر دو پروژه حضور پیدا کنم.
آیا «پایتخت ۶» ساخته می‌شود؟
آقای سیروس مقدم گفتند «تا زمانی که مردم پایتخت را بخواهند، پایتخت ساخته خواهد شد.» من هم این نظر را دارم تا هر زمانی که مردم دوست داشته باشند و پایتخت را بخواهند، تیم «پایتخت» آمادگی دارد تا سرا پا در خدمت مردم ایران باشد. در این صورت، من هم با شخصیت رحمت در این سریال خواهم ماند.
مدتی است در تلوزیون به عنوان مجری حضور ندارید، کاری پیشنهاد نمی‌شود یا خودتان تمایل ندارید؟
پیشنهاد بسیار زیاد است، ولی پیشنهادها آن‌چنان دندان‌گیر و وسوسه کننده نیست که من بخواهم به آن جواب مثبت بدهم. همچنین ترجیح می‌دهم در زمینه بازیگری بیشتر فعالیت کنم.
بعد از صداپیشگی پنگول نمی‌خواهید کاری دیگر در این زمینه انجام دهید؟
وقت نشده، بعد از پنگول من رفتم سراغ چهار عروسکی که به «خندوانه» آمدند و شروع به کار کردیم اما به دلیل آن که باید برای ضبط سریال «پایتخت ۵» می‌رفتم، آن کار هم متاسفانه نیمه تمام ماند و ما نتوانستیم ادامه بدیم اما راستیتش، آنقدر برای بازی دغدغه دارم و در زمینه بازیگری حرف‌هایی برای گفتن دارم که ترجیح می‌دهم تمام وقتم را صرف بازیگری کنم .
از نظرخودتان، شما با کدام یک از توانایی‌هایتان نزد مردم شناخته می‌شوید؟
از اواسط سال ۷۰ که شروع به کار در تئاتر آوانگارد کردم، مخاطبان خود را داشتم، از سال ۸۲ و زمانی که از تئاتر خارج شدم تقریبا مخاطبان خود را هم از دست دادم و سال ۹۷ که دوباره آغاز به کار کردم مخاطبان گذشته آمدند تا ببینند بعد از ۱۵ سال چه حرف جدیدی برای گفتن دارم.
زمانی هم که در زمینه مجری‌گری فعالیت داشتم، مردم مسابقات تلویزیونی و اجراهای من را دوست داشتند. بازیگری را هم از سال ۸۲ با سینمایی «چند می‌گیری گریه کنی؟» شروع کردم و با بقیه کارها بیشتر شناخته شدم که شاخص‌ترین آن «پایتخت»بود.
در کار صداپیشگی هم خیلی‌ها مرا با پنگول می‌شناسند، به هرحال هر جایی که بودم لطف خدا شامل حالم بوده است و مردم من را دیده‌اند.
به عنوان هومن حاجی‌عبداللهی دوست دارید زمانی که اسم شما آورده می‌شود، شما را با کدام یک از تجربه‌ها یا شخصیت‌های هنری‌تان به یاد بیاورند؟
من به عنوان هومن حاجی‌عبداللهی، دوست دارم بیشتر به عنوان بازیگرشناخته بشوم البته آنقدر در زمینه‌های دیگر کار نکردم و فقط بازی کردم. به هر حال دغدغه من بازیگری است.
دیدگاهتان را بنویسید