فرهاد گرگین‌پور
آیین بزرگداشت هنرمند فقید استاد «فرهاد گرگین‌پور» در تهران برگزار می‌شود.
به گزارش سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان»، «نادر نامداری قره‌قانی» -دبیر اجرایی این مراسم- در این باره می‌گوید: «بپاس قدردانی و قدرشناسی از یک عمر تلاش بی‌وقفه‌ی استاد فرهاد گرگین پور در عرصه‌ی فرهنگ، هنر و ادب این سرزمین، این مراسم به همت جمعی از دوستداران و علاقمندان ایشان عصر جمعه پنجم بهمن ماه از ساعت ۵ عصر در تالار ایوان شمس برگزار می‌شود.»
استاد فرهاد گرگین پور ادیب و موسیقی‌دان و برادر استاد فرود و فرزند استاد حبیب الله خان گرگین‌پور قشقایی است که باید آنان را احیاکننده موسیقی اصیل ایل قشقایی نامید. این هنرمند فقید پس از مدت‌ها جدال با بیماری سرطان آبان‌ماه سالِ جاری در شیراز دار فانی را وداع گفت.
نام گرگین‌پورها (حبیب به‌عنوان پدر و فرود به‌عنوان برادر) با رواج و رونق فرهنگ موسیقی قشقایی درآمیخته است.
مادر فرهاد(بی‌بی معصومه) که هنوز درقید حیات است، ازجمله شاهنامه‌خوانان زن نامی منطقه به‌شمار می‌رود که سهمی جدی در گرایش فرهاد و برادرش به‌سمت شعر و موسیقی داشت.
البته آنها(فرهاد و فرود) این فرصت و امکان را داشتند که با یکی‌از نامی‌ترین چهره‌های تاریخ آموزش عشایر ایران بستگی خانوادگی داشته باشند. محمد بهمن‌بیگی که ایل قشقایی و چند نسل از فرزندانشان خود را وام‌دار او می‌دانند، دایی فرهاد بود و ضمن توجه به فرزندان ایل قشقایی، به این دو خواهرزاده که از نعمت بینایی نیز بهره بسیارکمی داشتند، توجهی ویژه داشت. او به‌شکل مستقیم و غیرمستقیم، فرهاد و برادرش را در منظومه‌ای از فعالیت‌های فرهنگی قرار داد. همین نگاه منظومه‌ای در پدر او نیز وجود داشت، به نحوی که از هر بهانه و امکانی استفاده می‌کرد تا برخی از بزرگان فرهنگ و هنر را به منطقه بکشاند و فرزندانش را در همنشینی با آنها قرار دهد.
بزرگانی چون محمدرضا شجریان، محمدرضا لطفى، پرویز مشکاتیان و حسین علیزاده از حشر و نشر با این خانواده فرهنگی گفته‌اند و اینکه به بهانه‌اى به ایل دعوت می‌شدند تا فرزندان از آنها بهره گیرند. علاوه‌بر منطقه قشقایی، در منزل تهران نیز برخی از شاعران همانند مهدی اخوان ثالث با آنها حشر و نشری داشتند.
فرهاد چنانکه خود در گفت‌وگویی تلویزیونی عنوان کرده است، سال ۱۳۲۷ در شیراز متولد شد، اما شناسنامه‌اش را از منطقه فیروز‌آباد گرفتند.
در هشت‌سالگی (۱۳۳۵) به آموزش موسیقی پرداخت، چراکه کم‌بینایی او سبب شده بود تا نتواند آموزش‌ها را همراه دیگر هم‌کلاسان و به موازات آنان به‌پیش برد و به‌همین دلیل، پدر و مادرش به‌درستی دریافتند که موسیقی می‌تواند گره از بسیاری از مشکلات او بگشاید و او و برادرش را به‌سمت موسیقی سوق دادند.
سه سال بعد، تبحر او و برادرش به اندازه‌ای رسید که توانستند به اجرای موسیقی و شعر در برنامه کودک رادیو شیراز بپردازند. در کنار اجرای موسیقی و برنامه در رادیو شیراز، فرهاد با استفاده از عینکی مخصوص، توانست خطوط را با زحمت بخواند و دوره ابتدایی را بسیار سریع طی کند.
بعد از آن به تهران آمد و دوره دبیرستان را در تهران گذراند و از اینجا با انوشیروان روحانی، آهنگساز و نوازنده برجسته پیانو آشنا شد و هم او یکی از مشوقان فرهاد برای رفتن به‌سمت نوازندگی آکاردئون شد. فرهاد سپس در دانشگاه شیراز لیسانس گرفت و برای طی دوره‌های فوق لیسانس و دکتری به تهران آمد. بعد از آن و از سال‌های میانی دهه ۵۰، او به‌کسوت معلمی در‌آمد و بعد از انقلاب هم در دانشگاه پیام‌نور به‌عنوان مدرس، سرگرم تدریس شد. آخرین فعالیت‌های آموزشی او تدریس در دانشگاه شهرستان آباده بود. ازجمله توفیق‌های او، برگزیده‌شدن در جشنواره موسیقی معلولان کشور بود.
فرهاد گرگین‌پور در میان اهالی موسیقی به نوازندگی آکاردئون شهرت دارد و اینکه این ساز را که چندان جدی به‌حساب نمی‌آید، با نغمه‌های منطقه قشقایی آشتی داد.
آکاردئون سازی کلاویه‌دار است و درمیان اهالی موسیقی، سازی فانتزی که عمدتا در مراسم شادیانه از آن استفاده می‌شود. سازی نه‌چندان جدی که فرهاد گرگین‌پور توانست با بهره‌گیری از هوش موسیقایی و درآمیختن این ساز با نغمه‌های منطقه قشقایی، هویتی تازه به آن بخشد. شاید همان کاری که استادان ابوالحسن صبا و حسین یاحقی با ساز ویلن انجام دادند، که همانا ایرانیزه‌کردن این ساز بود. فرهاد گرگین‌پور نیز چنین نقشی در بومی‌سازی ساز آکاردئون ایفا کرد.
او به‌حق یکی از نمادهای موسیقی منطقه قشقایی است که با مرگش برخی از نغمه‌های ماندگار این منطقه را با خود به خاک برد.
دیدگاهتان را بنویسید