نسیم وصل۱۳۸۲
«نبسته‌ام به کس دل…» زمان زیادی از انتشار اولین آلبوم همایون شجریان نگذشته بود که قطعات آن بر سر زبان‌ها افتاد. همکاری همایون با محمدجواد ضرابیان، حاصلش شد آلبومی که از چند تصنیف و تنها یک آواز در دستگاه همایون تشکیل شده بود. با این وجود حال و هوای این آلبوم به جای اینکه بیشتر شبیه کارهای شجریان باشد، به کارهای علیرضا افتخاری نزدیک بود. به نظر، همایون شجریان تصمیم گرفته بود تا برای اولین آلبوم خودش بیشتر از اینکه به شیوه آوازخوانی و شیوه‌های مرسوم موسیقی ایرانی پایبند باشد.
ناشکیبا/۱۳۸۳
ناشکیبا حال و هوایی متفاوت‌تر نسبت به آلبوم اول داشت. این آلبوم نشان داد که همایون در ابتدای فعالیت حرفه‌یی خودش به عنوان خواننده تحت تاثیر آهنگساز و نوازنده است. چرا که ناشکیبا و نسیم وصل از نظر فرم و اجرا تفاوت‌های اساسی با هم داشتند. آهنگسازی و تنظیم قطعات ناشکیبا به عهده اردشیر کامکار که حکم استادی برای همایون شجریان در کمانچه را هم دارد، بر عهده داشت. آهنگسازی آلبوم تاثیری از موسیقی نواحی به ویژه موسیقی کردی و خراسانی داشت. از این جهت فرم آهنگسازی هم به آثار کامکارها نزدیک‌تر بود.
شوق دوست/۱۳۸۳
در آلبوم شوق دوست همایون شجریان سعی کرده بود تا توانایی‌های آوازی خودش را به مخاطبان نشان دهد. شوق دوست چند آواز خوب دارد که بعضی از قسمت‌های آن روی قطعات ضربی ساخته شدهاند و همراهی نوازندگان خوبی چون سینا جهان‌آبادی رنگ و بوی بهتری نسبت به آوازهای قبلی همایون به آن داده بود. آواز سه‌گاه و مخالف آن شاید بهترین بستری بود که همایون می‌توانست آمادگی صدای خودش و حاصل چندین سال صداسازی را به رخ بکشد. تلاش کرده بود تا آلبومی مردم‌پسند وارد بازار کند و اتفاقا در این زمینه هم موفق بود.
نقش خیال/۱۳۸۴
«نقش خیال» تنها سنت‌شکنی در آثار شجریان‌ها نبود، بلکه خیلی از کارشناسان معتقدند که این آلبوم خط قرمزهای زیادی از موسیقی ایرانی را رد کرد و نوآوری‌های زیادی در دل خودش داشت. «علی قمصری» توانست اولین تجربه حرفه‌یی خود را در کنار شجریان به معرض قضاوت بگذارد. سبک آوازهای همایون شجریان و به ویژه سبک تصنیف‌ها هم در این آلبوم بسیار متفاوت بود.
با ستاره‌ها/۱۳۸۵
اولین نکته جالب «با ستاره‌ها» مشارکت بیشتر خانواده شجریان در انتشار آن بود. ازعکس کاور آلبوم تا طرح جلد آن که متعلق بود به مژگان شجریان و انتشار آن هم شرکت دل‌آواز انجام داد. مجموعه تصانیفی که بیشتر حال و هوای آلبوم اول همایون یعنی نسیم وصل را داشت. بعد از آلبوم‌های نقش خیال و شوق دوست، شاید هیچ کس فکر نمی‌کرد که همایون دیگر به سمت آلبوم‌های تصنیف خوانی برود. اما ویژگی این آلبوم‌ها این است که طیف زیادی از مخاطبان از آن استقبال می‌کنند و در بین عامه هم بیشتر شنیده می‌شود.
قیژک کولی و خورشید آرزو/۱۳۸۷
همکاری اول همایون شجریان با گروه دستان، یکی از پررنگ‌ترین دوره‌های فعالیت حرفه‌یی او به حساب می‌آید. دستان یکی از گروه‌های شناخته شده و محبوب بین طرفداران موسیقی ایرانی است و پیش از این با هنرمندان سرشناسی چون شهرام ناظری، ایرج بسطامی، سالار عقیلی و… به روی صحنه رفته بودند. حاصل این همکاری در سال ۸۷ دو آلبوم «قیژک کولی» و «خورشید آرزو» شد که آهنگسازی آنها را حمید متبسم و سعید فرجپوری برعهده داشتند. انتشار این دو آلبوم و اجرای زنده آنها در تالار وزارت کشور که اولین اجرای زنده مستقل همایون شجریان هم به حساب می‌آمد، بسیار مورد استقبال قرار گرفت.
آب، نان، آواز/۱۳۸۸
در این آلبوم نه علی قمصری تجربه قبلی خود را تکرار کرده بود و نه همایون شجریان. هرچند نوآوری‌ها در این آلبوم هم ادامه داشت، اما ردپای تجربه هر دو هنرمند هم به خوبی دیده می‌شد. آب، نان، آواز اولین تجربه این هنرمند در قالب گروه همنوازان حصار بود و بعد از انتشار آلبوم، کنسرت‌های آن در برج میلاد هم مورد استقبال قرار گرفت.
شب جدایی/۱۳۸۹
«شب جدایی» همکاری مشترک همایون شجریان و مزدا انصاری، به نظر در ادامه آلبوم قبلی پدرش «آه باران» بود که برخی تصنیف‌های قدیمی را بازخوانی کرده بودند. «شب جدایی» شامل یک آواز با همراهی پیانو مزدا انصاری و بازخوانی شش تصنیف قدیمی از مرتضی محجوبی، روح‌الله خالقی، مجید وفادار، منوچهر همایون‌پور و مرتضی نی‌داوود می‌شد که ویژگی برجسته‌یی نسبت به آلبوم‌های قبلی همایون نداشت.
سیمرغ/۱۳۹۰
پروژه سیمرغ، حاصل تلاش و پیگیری‌های چندساله حمید متبسم آهنگساز و سرپرست این پروژه بود. سیمرغ روایتی موسیقایی از چند داستان شاهنامه است که برای ارکستری ایرانی نوشته شده و به نظر، همایون شجریان اولین و بهترین گزینه متبسم برای آواز آن بوده. متبسم و همایون شجریان همکاریشان را از آلبوم خورشید آرزو و قیژک کولی شروع کردند. سیمرغ بیش از ۱۰ شب در تهران به روی صحنه رفت و آلبوم منتشر شده حاصل این اجرای زنده است.
شوقنامه/۱۳۹۰
تفاوت اصلی شوقنامه با دیگر کارهای همایون شجریان در این است که موسیقی این آلبوم کمتر شباهتی با موسیقی سنتی حال حاضر دارد و فضای آوازها و تصنیف‌ها به کلی فرق دارد. به علاوه «شوقنامه» جزو موسیقی‌های خاص است و مخاطب عام ندارد. به همین علت می‌توان آن را متفاوت‌ترین کار در کارنامه همایون شجریان دانست. کاری که ممکن است برای هیچ خواننده دیگری پیش نیاید.
ای جان جان، بی من مرو/۱۳۹۰
سال ۹۰ سال پرکاری برای همایون شجریان بود. «ای جان جان، بی من مرو» در واقع سومین آلبومی بود که همایون شجریان در سال ۹۰ روانه بازار می‌کرد. به علاوه این آلبوم در روزهای پایانی سال وارد بازار شد و همین باعث شد تا موج خبری که درباره بقیه کارهایش در رسانه راه می‌افتد، درباره این آلبوم اتفاق نیفتد. همایون شجریان همچنان در این آلبوم هم سیاست حرکت زیگزاگی‌اش را در موسیقی حفظ کرده. بعد از کنسرت پاییزی‌اش در تالار وحدت به همراه علی قمصری که کاری تلفیقی و متفاوت بود، هیچ کس فکر نمی‌کرد آلبوم بعدی همایون شجریان کاری کاملا سنتی و بازگشت به گذشته باشد.
دیدگاهتان را بنویسید