پس از از گلایه‌های بهرنگ تنکابنی از مدیریت خانه هنرمندان ایران، مبنی بر درخواست مبلغ ۵۰۰مبلغ هزار تومانی، برای برگزاری نشست خبری حسین علیزاده ـ نوازنده شهیر سه تار ـ روابط عمومی خانه هنرمندان، متنی را در پاسخ به بهرنگ تنکابنی تنظیم کرده است.

به گزارش خیرنگار بخش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در ابتدای این متن آمده است: «این نکته را یادآور می‌شویم که مدیریت خانه‌ی هنرمندان در تمام مدت خدمتگزاری خود، با تکریم شخصیت هنرمندان در حوزه‌های مختلف، به دلیل دوری جستن از نقش‌های درون خانوادگی، همواره از پاسخ گویی به انتقادهای حتی به ناحق علیه خود، خودداری کرده و معتقد است، در یک فضای فرهنگی گفت و گو و تعامل بهترین گزینه، و جنجال و رسانه ای کردن در امری که می توان آن را تنها با یک تلفن دوستانه رفع کرد، بدترین گزینه است.

خانه‌ی هنرمندان ایران از ابتدای تاسیس خود تاکنون خانه‌ی همه‌ی هنرمندان کشور بوده و نگاهی به آمار حضور هنرمندان برجسته‌ی کشور، تنها در چند ماهه‌ی گذشته، نشانگر آن است که مهمترین سرمایه‌ی این خانه، که همانا اعتماد عمومی هنرمندان به خدمتگزاران، در این مرکز بزرگ فرهنگی و هنری است، همچنان پابرجا است.

در مورد اظهارات آقای تنکابنی، بنا بر پاسخ نبود، اما احترام به خبرنگاران محترم این حوزه که جویای اصل ماجرا بودند و نیز نام شخصیت برجسته ای چون استاد علیزاده که این خانه افتخار می کند، متعلق به او و نیز هنرمندان فرهیخته‌ی کشور است، باعث شد، نکاتی را تنها به خاطر روشن شدن اذهان عمومی و نیز اثبات احترام این خانه به استاد علیزاده یادآور شویم»

در بخش دیگری از این متن آمده است: «مدیریت خانه‌ی هنرمندان ایران، تنها مجری سیاست‌های شورای محترم عالی این خانه است. شورایی که متشکل از برجسته ترین هنرمندان کشور از جمله استاد امیرخانی، استاد انتظامی، استاد سریر، استاد نوربخش، استاد ساعد باقری، استاد طاهر شیخ الحکما، استاد نامی و استاد حقیقی و… است. همچنین، برنامه‌هایی که در این خانه اجرا می شوند، به سه دسته ی کلی تقسیم می شوند: الف) برنامه‌هایی که از سوی انجمن های ۱۲ گانه‌ی عضو شورای عالی معرفی می شوند؛ بر اساس آیین نامه‌ی استفاده از اماکن خانه‌ی هنرمندان ایران، این دسته از برنامه‌ها به صورت رایگان از فضاهای خانه‌ی هنرمندان ایران استفاده می کنند. از جمله‌ی این برنامه‌ها در ماه‌های گذشته می‌توان به نمایشگاه انجمن مجسمه سازان، نمایشگاه انجمن نقاشان، نمایشگاه «سرو نقره‌ای» مربوط به انجمن گرافیک ایران، جشنواره‌ی آموزشی موسیقی از سوی خانه‌ی موسیقی، هفته‌ی جشن خانه‌ی تئاتر و… اشاره کرد. ب) برنامه‌هایی که از سوی انجمن‌ها و گروه‌های هنری غیر عضو، در این خانه اجرا می‌شوند و صرفاً ابعاد فرهنگی داشته و فعالیت‌های اقتصادی محسوب نمی‌شوند. این دسته از برنامه‌ها نیز به صورت رایگان در این خانه برگزار می‌شود. از جمله‌ی این برنامه‌ها در ماه‌های گذشته می‌توان به برگزاری جشن روز معمار از سوی بنیاد میرمیران، بزرگداشت مرحومه پروین دخت یزدانیان از سوی اهالی سینما، برگزاری جلسات نمایشنامه خوانی انجمن بازیگران، برگزاری برنامه سرو هنر(یادمان هنرمندان پیشکسوت کشور)، برنامه نقاله (نقد و بررسی آثار تجسمی)، برنامه‌ی پلک تهران(نقد و بررسی آثار سینمای مستند)، برگزاری جشن تصویر سال و… اشاره کرد. ج) دسته‌ی سوم ازبرنامه های مربوط به تقاضاهایی است که برگزاری برنامه از سوی نهادها و گروههای غیرعضو شورای عالی پیشنهاد شده و معطوف به فعالیت اقتصادی است، مانند برگزاری کنسرت، اجرای نمایش، برگزاری نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی خصوصی و… در این موارد به استناد آیین نامه‌ی استفاده از فضاهای خانه‌ی هنرمندان ایران مبلغ اندکی از پیشنهاد دهنده‌ی برنامه اخذ می‌گردد تا صرف هزینه‌های جاری برگزاری برنامه شود.» روابط عمومی خانه هنرمندان در این یادداشت متذکر شده است: «خانه‌ی هنرمندان ایران یک نهاد غیردولتی است که به ناچار برای پاسخ گویی به نیازهای جامعه‌ی فرهنگی و انجام برنامه‌های هنری باید از محل‌های مختلف درآمدهایی را کسب کند، تا بتواند این مجموعه را اداره نماید. این درآمدها پس از اخذ به حساب خانه‌ی هنرمندان واریز و صرف فعالیت‌های هنری و نیز امور توسعه و عمرانی می شود.» همچنین در ادامه این یادداشت آمده است: «نکته‌ی جالب این است که برخی از گروه‌های هنری نه تنها هزینه‌ی اندک برنامه‌ی خود را می‌پذیرند، بلکه بیشتر از آن هم برای ادامه‌ی حیات این خانه مبالغی را اهدا می کنند. از جمله برنامه‌ی نشست خبری گروه شهنازی که علیرغم آنکه این جلسه توسط هنرمندانی چون حمید نوربخش و داریوش پیرنیاکان از اعضای قدیمی و برجسته‌ی خانه ی هنرمندان ایران برپا شد، نه تنها هزینه‌ی برگزاری این نشست را پرداخت کردند، بلکه مبلغی را نیز به عنوان کمک به خانه‌ی هنرمندان اهدا نمودند. اما در خصوص اظهارات آقای تنکابنی؛ ای کاش می‌شد در حریم مقدس رسانه، ادبیات به شدت فرهنگی! ایشان را عینا منعکس کرد، آن گاه استاد علیزاده و دیگر علاقه‌مندان این موضوع متوجه می‌شدند که در جامعه ی هنری چه کسانی داعیه‌ی فرهنگ و هنر را دارند و چه کسانی با تهدید خانه‌ی هنرمندان به آبروریزی در صدد رسیدن به اهداف خود هستند!»

در پایان این یادداشت نیز نوشته شده است: «اگر قرار است انجام وظیفه، اجرای سیاست های شورای عالی و تلاش برای ادامه‌ی حیات خانه‌ی هنرمندان ایران در این شرایط سخت موارد اتهام ما باشد که مثلا به هنرمندان احترام نمی گذاریم، آن هم از سوی جناب آقای تنکابنی! ملالی نیست. ده‌ها هزار هنرمندی که در طول سال این خانه را به حضور خود مفتخر می‌کنند، تنها و تنها کافی است برای جواب ما. عزت استاد علیزاده و دیگر بزرگان این فرهنگ مستدام باد.»