علیرضا قربانی (خواننده کلاسیک ایرانی) به همراه اعضای گروهش سامان صمیمی (نوازنده کمانچه)، میلاد محمدی (نوازنده تار) و زکریا یوسفی (کوبه ای نواز) طی چند هفته اخیر در سه فستیوال «رسپکت» چک، «موازین» مراکش و «اتنوکراکف» لهستان حضور پیدا کرده و مخاطبانشان را میهمان موسیقی ایرانی کردند. اجراهایی که گفته می شود با استقبال خوبی هم همراه بوده اند و حالا قرار است تا حدود ١٠ روز دیگر اعضای این گروه بار دیگر راهی جمهوری چک شوند و این بار در فستیوالی در شهر «استراوا» حضور پیدا کنند.
زکریا یوسفی درباره جزئیات اجراهای گروه در این سه فستیوال به «موسیقی ما» گفت: «در این اجراها مجموعه ای از چندین آلبوم علیرضا قربانی اجرا شد که آلبوم های قدیم و جدید او را در بر می گرفت. همچنین، اجرای تصانیفی از قدما با تنظیم گروه هم بخش دیگری از رپرتوار ما را تشکیل داد. بخشی از کار نیز به صورت بداهه ساز و آواز و همچنین قسمت های کوتاه سازی روی صحنه رفت.»
او در پاسخ به این پرسش که رپرتوار اجراهای این گروه در فستیوال های خارجی چقدر با سایر اجراها تفاوت دارد، توضیح داد: «اجراهای فستیوالی قطعا متفاوت تر از سایر اجراها هستند. البته این موضوع به نوع فستیوال و کشور میزبان هم بستگی دارد. خیلی ها دوست دارند در فستیوال کارهای جدید بشنوند و بعضی ها هم با آثار قدما ارتباط می گیرند. برخی کارهایی با تمپوی تند تر و یا برخی کندتر می پسندند. همچنین ما در این فستیوال ها در حین اجرا، قطعات سازی و آوازی به صورت بداهه اجرا کردیم که متناسب با فضا و حال مخاطب بودند. حتی بارها شده که یک تصنیف درست روی صحنه و میانه اجرا خلق شده و خیلی هم مورد استقبال قرار گرفته است. می خواهم به شما بگویم در واقع رپرتوار در این فستیوال ها مجموعه ای از قطعاتی هستند که سلیقه های متنوعی را پوشش دهد.»
این هنرمند در پاسخ به این پرسش که در فستیوال های خارجی ارتباط مخاطب با موسیقی ایرانی در چه سطحی است، پاسخ داد: «خوشبختانه در این سال ها به واسطه برگزاری فستیوال های مختلف در دنیا و حضور گروه های مطرح ایرانی میزان استقبال از این اجراها بالاست. موسیقی شرقی عمق زیادی دارد و در این میان عمقی که در موسیقی ایرانی و هندی هست در سایر کشورهای شرقی نیست. مخاطب آن ارتباطی که باید را با حس و حال موسیقی ایران برقرار می کند، با اینکه از شعر فارسی چیزی متوجه نمی شود. به هر حال بعضی ها با ریتم ارتباط می گیرند، بعضی ها با ملودی و…
سعی کردیم رپرتوار متنوعی داشته باشیم و خودمان را در قید و بند فرم خاصی قرار ندهیم. غیر از بداهه نوازی، بداهه خوانی هم از بخش های درخشان کنسرت های ما بوده است. به هر حال در این اجراها ارتباط حسی بین اعضای گروه آنقدر زیاد است که علیرضا قربانی در لحظه آوازی خلق کند که هم ما به لحاظ حسی از کار لذت بردیم و هم مخاطب با آن ارتباط گرفت.»
زکریا یوسفی در بخش دیگری از صحبت هایش گفت: «نمی توان این موضوع را کتمان کرد که شمار وسیعی از مردم کشورهای دوردست از طریق فستیوال هایی با موسیقی کلاسیک ایرانی آشنا شدند که با حضور موسیقیدانان ایرانی در جای جای دنیا همراه بوده است؛ فستیوال هایی که با هدف معرفی موسیقی ملل و آشناسازی فرهنگ ها با یکدیگر برگزار می شوند. این فستیوال ها در شرایط مختلف و بعضا در راستای اهداف اقتصادی برگزار می شوند؛ تعدادی از این فستیوال ها نیز صرفاً با هدف فرهنگی محض و بدون هدف اقتصادی و با پشتیبانی موسسات حامی برگزار می شوند. همه این فستیوال ها با توجه به اهدافی که دارند در زمان خود، کارکردهای درست داشتند و هنوز هم دارند. با همه این ها باید به این موضوع اشاره کرد که بهترین جا برای معرفی موسیقی های کلاسیک و فولک ایرانی شاید همین فستیوال ها باشند که نه عامه گرایی کنسرت های معمول را دارند و نه مثل سالن های دانشگاهی برای جمعی از نخبگان اجرا می شوند. از طرف دیگر این رویدادها بهترین ویترین فرهنگی برای معرفی هر کشور هستند. من فکر می کنم، سال های متمادی حضور گروه ایرانی ما و تجربه اجراهای متعدد در فستیوال های معتبر بین المللی نشان داده که این تعیین هدف چگونه می تواند در معرفی فرهنگ، نزدیکی انسان ها و پشتیبانی روحی هنرمندان تاثیر داشته باشد.»
او همچنین در پاسخ به این پرسش که در فستیوال ها چقدر امکان همنشینی میان گروه های شرکت کننده از کشورهای مختلف وجود دارد نیز گفت: «در برخی فستیوال ها فضای چنین همنشینی هایی فراهم است. در خیلی از این برنامه ها گروه های کشورهای مختلف به پشت صحنه آمدند و راجع به اجرای ما سخن گفتند و فضای خوبی برای صحبت ایجاد شد. از طرفی خیلی وقت ها در راستای برگزاری فستیوال ها، ضیافت هایی برگزار می شود که گروه های کشورهای مختلف می توانند در آن فضا با هم گپ و گفت کنند. گپ هایی راجع به ریتم، تحریرهای آوازی و …خیلی وقت ها هم این گپ و گفت سرچشمه انجام کارهای مشترک می شود
دیدگاهتان را بنویسید