قرار است کمتر از یک هفته دیگر، حمید هیراد اولین کنسرتش را برگزار کند؛ آن هم در حالی‌که طی هفته‌های گذشته، اتفاق‌ها و حواشی فراوانی را از سرگذرانده است.

اما موضوعی که ما برای این گفت‌وگو به سراغش رفتیم، حضور فرشاد حسامی به عنوان رهبر ارکستر حمید هیراد در این کنسرت است؛ هنرمندی که در این سال‌ها با خواننده‌های بسیاری به عنوان تنظیم‌کننده، آهنگساز، نوازنده و مهندس صدا همکاری کرده که محسن چاوشی، محمد اصفهانی، گروه «دارکوب»، محمد علیزاده، علیرضا عصار، فریدون آسرایی و بهروز صفاریان از آن جمله هستند. هر چند که شاید فرشاد حسامی برای خیلی‌ها به واسطه گروه سه نفره «ترافیک» که با اشکان خطیبی و بهنود فدوی کارهایش را پیش می‌بردند شناخته شده باشد.

با فرشاد حسامی که معمولاً در تجربه‌های خاص و متفاوت نسبت به موسیقی پاپیولار حضور دارد و معتقد است بخش موزیکالیته هم باید به اندازه خواننده درخشان باشد، به واسطه نخستین تجربه جدی‌اش به عنوان رهبر ارکستر گفت‌وگو کردیم که به صبحت هایی پیرامون این خواننده هم انجامید.

* بیشتر کارهایی که شما تا امروز انجام داده‌اید در فضای خاص و متفاوت نسبت به بخش پاپیولار موسیقی بوده است؛ از کارهایی که با گروه «ترافیک» داشتید تا حتی آثاری که برای محسن چاوشی تنظیم کردید. فارغ از بحث ارزش‌گذاری، چه مسیری را طی کردید و چه تغییری در نوع نگاه شما به وجود آمد که تصمیم گرفتید به این سمت از موسیقی بروید؟

حمید هیراد خواننده‌ای با انگیزه و مردمی است. بسیاری از دوستان منتقد، تصورشان این است که حمید هیراد خواننده‌ای صرفاً با رویکردهای موسیقی مردمی است اما به نظر من، او خواننده‌ای است که به لحاظ کاراکتر و پرسوناژ، می‌تواند بخشی از پازل دوران جدیدِ موسیقی در ایران باشد؛ چراکه موسیقی ما در حال حاضر در حال گذر از یک دوره به دوره دیگر است؛ در واقع ما در دوران گذر هستیم و خواننده‌ای مانند حمید هیراد می‌تواند در این تغییرات نقش خوبی ایفا کند.

علاوه بر آن، حمید هیراد در حوزه کلام و انتخاب شعر طوری عمل کرده که مخاطبانش فقط قشر تین‌ایجر نیستند. بلکه گستره‌ای فراتر از سایر خوانندگان نسل جدید را در بر می‌گیرد. او از اشعاری استفاده می‌کند که مسن‌ترها هم از شنیدن آن بهره ببرند. این برای یک آرتیست اهمیت ویژه‌ای دارد و من هم از این قاعده مستثنا نیستم.

* در واقع می‌خواهم بدانم چه چیزی باعث شد پیشنهاد این همکاری را بپذیرید؟

پیشنهاد همکاری از سوی مهندس اردستانی به من داده شد و طبق جلسه‌ای که داشتیم، احساس کردم ایشان خیلی با دقت و برنامه‌ریزی پیش می‌روند. آقای اردستانی از معدود تهیه‌کننده‌هایی هستند که نگاه متفاوتی به موسیقی و مارکتینگ دارند و حضور بندهای متفاوتی مثل «پازل بند» و «ماکان بند» مرهون حضور متفکرانه ایشان است. مهندس اردستانی تلاش می‌کند ضمن افزایش سطح مادی هنر موسیقی به فکر ارتقای سطح هنری موسیقی پاپ هم باشد.

وقتی دیدگاه و دلسوزی‌شان را نسبت به موسیقی دیدم، برایم بسیار جالب و البته عجیب و جذاب بود و من هم با کمال میل پذیرفتم. به‌صورت کلی در تلاشم به هر مجموعه‌ای که ورود می‌کنم (چه آلبوم باشد و چه همین کاری که برای اولین‌بار است آن را تجربه می‌کنم) آدم کم‌تأثیری نباشم.

* شما بیشتر در فضای موسیقی راک و الکترونیک فعالیت کرده‌اید؛ در ارکستر حمید هیراد تنظیم‌ها به چه سمت و سویی رفته است؟ در واقع نوع شعر و ملودی‌های هیراد تا چه اندازه روی انتخاب سبک تنظیم و سازبندی تأثیر داشته است؟

برخی از ترک‌ها به سمت موسیقی راک حرکت کرده و بعضی هم عیناً مشابه آنچه که مردم شنیده‌اند، اجرا خواهد شد. تنظیم یک قطعه را هم به‌صورت کامل تغییر دادیم و دیگر هیچ ارتباطی با آنچه که قبلا مردم شنیده‌اند ندارد. اما گمان می‌کنم به ریسکِ آن می‌ارزد؛ چون وقتی بازخوردهای بعدی را ببینیم، خستگی تمام تمرین‌ها و تغییرها از تنمان بیرون می‌رود.

دیدگاه من بسیار موسیقایی است و به باور من در هر اجرا، مردم باید هم از صدای خواننده لذت ببرند و هم ارکستر؛ در واقع ارکسترها نباید به‌صورت الکترونیک و مشابه آنچه که در ماشین می‌شنویم صدا دهند، اجرا باید زنده‌تر باشد و درستش هم همین است. هر اتمسفری ویژگی‌هایی دارد که به آن فضا تشخص می‌دهد. موسیقی برای مجلس با موسیقی برای کافه فرق می‌کند و هر دو این‌ها با موسیقی برای صحنه تفاوت دارد. من تلاش کرده‌ام که ترانه‌های حمید هیراد را برای صحنه تنظیم و رهبری کنم.

* حالا قرار است در این کنسرت چه قطعاتی اجرا شوند؟

تقریباً بیشتر قطعات حمید هیراد را اجرا می‌کنیم.

* قطعه شنیده نشده چطور؟

هنوز برای آن تصمیم نگرفته‌ایم اما به احتمال زیاد قطعه جدید هم خواهیم داشت.

* در کنسرت پیش‌رو با چه نوازنده‌هایی همکاری کرده‌اید؟

این ارکستر، هم نوازنده‌هایی دارد که تا به حال تجربه اجرای صحنه‌ای نداشته‌اند و هم هنرمندانی که پیش‌تر بارها روی صحنه رفته‌اند؛ از جمله سینا پرتوی (درامز)، سهیل رنج‌کش (کیبورد)، مصطفی زنده دلان (گیتارباس)، مهرداد نوروزی (گیتار)، مهراد حیدری (گیتار)، طارق طریقت (پرکاشن) و سروش احسانی (کوبه‌ای).

* با توجه به این‌که بعضی نوازنده‌ها سابقه حضور روی صحنه را نداشته‌اند، چه شد که به این ترکیب رسیدید؟

با توجه به سیاست مؤسسه «آوازی نو» و مهندس اردستانی، در جلسه‌ای که دو ماه پیش برگزار شد، قرار گذاشتیم از نوازنده‌های جوان و مستعد بهره ببریم. در نتیجه، یک فراخوان منتشر کردیم تا افرادی که ساز می‌زنند و معتقدند از پس ارکستر و اجرای زنده برمی‌آیند از خودشان فیلم بفرستند. من هم از میان این فیلم‌ها چند نوازنده‌ را انتخاب کردم، مثلاً نوازنده گیتارمان را از میان همین فیلم‌ها انتخاب کردم.

در کل، این کار به نظرم حرکت بسیار خوبی است و به نوعی سبب فرهنگ‌سازی می‌شود تا خواننده‌ها و افرادی که بیشتر در این عرصه فعالیت می‌کنند بدانند که از یک جوان بیست و چند ساله هم می‌توان نتیجه مطلوبی گرفت. قطعاً کارکردن با یک نوازنده حرفه‌ای که سال‌ها است می‌نوازد، آسان‌تر است و چه بسا زودتر هم به نتیجه برسد، اما باید بدانند که این کار، هم شدنی است و هم موجب ورود نسل تازه به موسیقی می‌شود.

* ولی طبیعتاً زحمت رهبر ارکستر چندین برابر می‌شود.

طبیعتاً تجربه کردن و فرهنگ‌سازی کار ساده‌ای نیست. اما ما باید به فکر تربیت نسل جدید باشیم و استعدادهای نادیده را ببینیم و اجازه ورود آن‌ها به فضای حرفه‌ای را بدهیم. در شرایطی که ساز و کارهای زیربنایی برای رشد موزیسین‌ها وجود ندارد، اهالی موسیقی باید به فکر رشد و جهش آن باشند. شاید کار سختی باشد، اما من و مهندس اردستانی به این دشواری‌ها علاقه داریم و مطمئن هستیم که نتایج خوبی در بر خواهد داشت. اما در نهایت اتفاق خوبی افتاد و هم‌اکنون به‌شدت از گروه راضی هستم.

به واسطه حواشی پیش آمده نه تنها نگران نیستم بلکه از این همکاری خوشحال هم هستم

* نکته دیگر این‌که شما و بهروز صفاریان از قدیم با هم همکاری داشته‌اید و برای اجرای پیش‌رو هم در کامنتی برای شما نوشته بود «شنیدم مرزهای اجرا را جابجا کرده‌ای». برای پروژه حمید هیراد هم با او مشاوره داشته‌ای؟

بهروز صفاریان از دوستان قدیمی من و از نخبه‌ترین موزیسین‌های ما است که بسیاری از کسانی که در طول زندگی‌شان به تنظیم علاقه‌مند شدند، به واسطه شنیدن آثار او بوده است. بهروز صفاریان در هر پروژه که حضور داشته، آن را یک سر و گردن بالاتر برده که نمونه‌های فراوانی گواه این واقعیت است؛ از همکاری با شادمهر عقیلی بگیرید تا زمانی که با فریدون آسرایی همکاری کرد، همیشه حضورش مشهود بوده است.

من هم این شانس را داشته‌ام که از سال‌ها پیش بهروز صفاریان را بشناسم و از او بسیار بیاموزم. زمانی که بهروز تمرین ما را دید و تفاوت آن را با چیزی که قبلاً اجرا شده احساس کرد، خیلی لذت برد و فکر می‌کنم آن نظر را هم تحت‌تأثیر همان روز گذاشته است. خوشبختانه بسیار خوشش آمده بود و معتقد بود موزیکالیته کار خیلی بالا است. البته به من لطف هم دارد که واقعاً از او سپاسگزارم.

* شما چه در بخش تنظیم و چه میکس و مسترینگ با هنرمندان زیادی همکاری داشته‌اید که بسیاری از آنها جزء نسل قدیمی تر موسیقی پاپ بوده‌اند؛ هنرمندانی همانند علیرضا عصار، محمد اصفهانی، محسن چاوشی و… همکاری با نسل جدید موسیقی پاپ -که البته منتقدان کمی هم ندارند- چه چالش‌ها و تفاوت‌هایی برای شما به همراه داشته است؟ آیا می‌توان گفت همکاری با نسل جدید سخت‌تر بود؟

نه، سخت‌تر نبود؛ می‌توانم بگویم بیشتر متفاوت بود تا سخت‌تر. البته هنوز همکاری‌هایی که من با حمید هیراد در قالب تنظیم‌کننده داشته‌ام، منتشر نشده‌اند و به زودی منتشر می‌شوند.

من در همکاری با خواننده‌های نسل قدیم، بیشتر نقش تنظیم‌کننده داشتم و گاهی هم کارها را میکس کرده‌ام. یکی از حضورهایم روی صحنه، کنسرت-تئاتر «روزهای آخر اسفند» به کارگردانی محمد رحمانیان بوده که البته در همکاری با گروه «ترافیک» (که من کارهایش را تنظیم و در واقع پرودیوس می‌کردم) اتفاق افتاد. پس از آن با خواننده خاصی که بخواهم سرپرست ارکسترش باشم یا کارهایش را برای ارکستر تنظیم کنم، همکاری نکردم. البته طبیعتاً پیشنهادهایی برای استیج داشتم ولی به این فکر می‌کردم که ارکسترهایی که با آن‌ها کار می‌کنند، به اندازه کافی خوب هستند و اگر من به آنها ملحق شوم، شاید نتوانم تغییر چشمگیری در آن ایجاد کنم. اما حمید هیراد تا به حال تجربه کنسرت و اجرا نداشته و این همکاری که در آن از پایه یک ارکستر را گردآوری کرده و شروع به کار کردن کنی، جذابیت زیادی دارد.

* حالا این تجربه چطور بود؟

در تنظیم کردن قطعات برای حمید هیراد، احساس راحتی داشتم؛ در واقع دستم باز بود و خلاقیت زیادی در کاری که انجام می‌دادم داشتم. در استودیو با حمید هیراد بسیار راحت بودم. من جدا از داستان‌هایی که پیش آمده، به او به عنوان یک خواننده و آرتیست نگاه می‌کنم و به نظرم حمید هیراد جزء خواننده‌های بسیار خوب و آینده‌دار کشورمان است.

* به واسطه حواشی پیش آمده برای حمید هیراد، نگران این همکاری نشدید؟

اصلاً. نه تنها نگران نیستم، بلکه خوشحال هم هستم؛ آن هم به این دلیل که حتماً پتانسیلی در حمید هیراد وجود دارد که دیده و شنیده می‌شود و درباره‌اش صحبت می‌کنند. شما خودتان می‌دانید که در هفته تعداد زیادی خواننده به مارکت موسیقی اضافه می‌شود و در این هجمه خواننده و تدوین‌کننده‌هایی -من اسمشان را تنظیم‌کننده نمی‌گذارم!- که با آنها کار می‌کنند، قطعاً باید اتفاقی افتاده باشد که از کسی به اسم حمید هیراد صحبت شود.

زمان ثابت می‌کند که چه اتفاقی خواهد افتاد؛ نه این‌که الان بخواهم شعار بدهم و بگویم ما همه چیز را ثابت می‌کنیم! نه، من هیچ چیزی را به شکل شعاری و صدرصد نمی‌گویم ولی مطمئنم که زمان ثابت خواهد کرد. از نظر من حمید هیراد خواننده تاریخ مصرف‌دار نیست.