برنامه ریزی برای چند کنسرت جدید

نُزهت امیری تنها رهبر ارکستر زن ایرانی که چندی پیش در چارچوب برگزاری سی و سومین جشنواره موسیقی فجر رهبری ارکستر «نغمه باران» را بعد از ۱۰ سال دوری از اجراهای زنده به عهده داشت به خبرنگار مهر گفت: برنامه هایی را در فرهنگسرای ارسباران تهران پیش بینی کرده ایم که احتمالا اسفند ماه امسال میزبان مخاطبان خواهد بود. در این کنسرت که ۹۰ درصد آن همانند اجرای جشنواره موسیقی فجر خواهد بود، قطعاتی از هنرمندان پیشکسوت موسیقی ایرانی از جمله دهلوی، حنانه، لشگری، خرم و کریم قربانی اجرا می شود.

وی ادامه داد: البته ما تمایل داشتیم که این کنسرت ها در تالار وحدت برگزار شود، اما با توجه به اینکه جدول برنامه های تالار وحدت پر شده ناچار شدیم برای برنامه ریزی به تالارهای دیگر مراجعه کنیم.

امیری بخشی از عواید این کنسرت ها را خیریه دانست و توضیح داد: عواید حاصل از فروش بلیت روز اول کنسرت به زلزله زدگان استان کرمانشاه و روز دوم نیز برای تامین هزینه های ارکستر صرف خواهد شد که امیدوارم بتواند این هزینه های سرسام آور را جبران کند. البته ما برای اجرای چند قطعه جدید برنامه ریزی هایی داریم اما اینها منوط به این است که ارکستر بتواند در این زمان اندک خود را برای اجرای قطعات جدید آماده کند.

این آهنگساز در بخش دیگری از صحبت های خود با اشاره به واکنش مخاطبان نسبت به حضور یک بانوی هنرمند در قالب رهبر ارکستر در جشنواره موسیقی فجر تاکید کرد: بازتاب رسانه ای حضورم مثبت بود. به هر حال نوع فعالیت ما به گونه ای است که گویی یک مربی در تیم ورزشی هستیم یعنی تماشاگران نمی دانند در تمرین این تیم ورزشی چه اتفاقاتی می افتد اما وقتی در جریان بازی و مسابقه قرار می گیرند متوجه تاکتیک و تمرین های مربی می شوند که نتیجه آن شکست نیست.

امیری افزود: من هم مانند بسیاری از هم صنفان خودم می توانستم در این مدت گوشه ای بنشینم و به تدریس مشغول شوم، زیرا خیلی از هنرمندان بودند که دوست داشتند رهبری ارکستر را تجربه کنند اما در نیمه راه از هدفشان دست کشیدند ولی من از آرمان هایم کوتاه نیامدم و تا آنجا که در توان داشتم کار خودم در موسیقی را ادامه دادم و الان هم در شرایطی قرار دارم که می توانم به صورت همزمان سه تا چهار ارکستر را رهبری کنم. شما مطمئن باشید من قدرت کافی را داشته و دارم اما وقتی حمایتی وجود نداشته باشد هنرمند خود به خود از کانون توجه دور می شود.

این مدرس موسیقی در پایان تصریح کرد: بنده در سال ۸۴ ارکستر مضرابی را داشتم که در آن به همت شاگردان استادان بزرگی چون حسین دهلوی، هوشنگ ظریف، فرامرز پایور، منصور نریمان، محمد اسماعیلی و … کارهایی را انجام دادیم که در نوع خود جالب توجه بود اما با توجه به اینکه در آن دوران مانند این سال ها رسانه ای وجود نداشت کارهای ما هم نادیده گرفته می شد. ما طی آن سال ها به قدری قدرت داشتیم که می توانستیم در چهارشب متوالی بهترین رپرتوارها را اجرا کنیم اما چرا بعد از گذشت این همه سال سی دی و اثر صوتی در این زمینه وجود ندارد؟ به اعتقاد من اینها فقط به خاطر کم کاری های جامعه نسبت به هنرمندان است که این سال ها به مدد رسانه ها به چشم مخاطب می آیند.