هفته نامه سلامت نوشت:
نام «رضا یزدانی» از وقتی ترانه‌های فیلم «حکم» به کارگردانی «مسعود کیمیایی» را اجرا کرد، بر سر زبان‌ها افتاد، اما او تنها به این حضور بسنده نکرده و طی سال‌های اخیر، آلبوم‌های موفق و جوان‌پسندانه‌ای داشته است. او می‌گوید برخی ترانه‌هایش به فاصله بین دو نسل می‌پردازد و میان فرزنان و پدران ارتباط برقرار می‌کند. رضا یزدانی به فاصله چند ماه از آلبوم «ساعت ۲۵ شب» مجموعه‌ای دیگر را با عنوان «ساعت فراموشی» روانه بازار موسیقی کرده است.
آقای یزدانی! شما با آلبوم «پرنده بی‌پرنده» مشهور شدید یا ترانه فیلم «حکم»؟
هر کدام از اینها داستان خودش را داشت. من قبل از هر دوی این کارها آلبوم «شهر دل» را منتشر کردم و در آن اشعار مولانا را خوانده بودم. این آلبوم چند ماه از ۳ آلبوم پرفروش موسیقی بود، بنابراین تأثیر هرکدام متفاوت است. اصلاً آلبوم «پرنده بی‌پرنده» زودتر از «حکم» پخش شد.
ولی وقتی فیلم حکم اکران شد و سراغ این آلبوم را گرفتیم، در فروشگاه‌های موسیقی توزیع نشده بود.
شاید ایراد از نحوه پخش بود. پخش آن زمان با امروز اصلاً قابل مقایسه نیست. امروز آلبوم‌های موسیقی در سوپرمارکت‌ها هم پیدا می‌شود با وجود این قبول دارم که اجرایم در فیلم «حکم» در مطرح شدنم خیلی تأثیر گذاشت. من به مسعود کیمیایی بسیار مدیونم.
آیا سبک کارتان در فیلم حکم باعث نشد تا مسیر مشخصی پیدا کنید و همان سبک را ادامه بدهید؟
من همیشه راه خودم را رفته‌ام. برنامه‌ای داشتم و روی همان برنامه پیش رفته‌ام. این‌طور نبوده که بخواهم روی سبک مشخصی کار کنم. در آلبوم‌های من، هم آهنگ‌های نوستالژیک می‌شنوید و هم عاشقانه و اجتماعی، دوست دارم روی موضوعات مختلف کار کنم و محدود به یک مضمون مشخص نشوم، بنابراین اعتقاد ندارم که کارهایم تحت تأثیر ترانه فیلم حکم است. شما همان‌طور که قطعه‌های نوستالژیک مثل لاله‌زار، کوچه ملی، پیکان و… را در آلبوم‌های من می‌شنوید، قطعه‌های اجتماعی و عاشقانه را هم به همان میزان می‌شنوید که هم در آلبوم «پرنده بی‌پرنده» هم «هیس»، «ساعت ۲۵ شب» و «ساعت فراموشی» آمده است. ما می‌خواهیم روی مضامین مختلف کار کنیم.
گوش کردن زیاد موسیقی چه تأثیری بر سلامت روان می‌گذارد؟
برای مخاطب عام قضیه فرق می‌کند و بستگی دارد که چه نوع موسیقی‌اش گوش کنند. من معتقدم فرهنگ موسیقایی ما باید به حدی برسد که فرد بداند در هر موقعیت و زمان چه موسیقی‌ای انتخاب کند. مثلاً در تنهایی، در زمان عصبانیت، در میهمانی، در ترافیک و هر موقعیت متفاوتی، م‌توان موسیقی‌های مختلفی گوش کرد خیلی تفاوت می‌کند که دائم موسیقی‌های پیش‌پا افتاده بشنویم با انواع مختلف موسیقی زمانی می‌توانیم از تأثیر مثبت موسیقی بر سلامت روان صحبت کنیم که یاد بگیریم انتخاب مناسبی داشته باشیم. امروزه حتی ثابت شده که انواعی از موسیقی در گلخانه‌ها برای پرورش گل و حتی در دامداری‌ها برای پر شیر شدن دام‌ها تأثیرگذار است. آموزش‌ها و برنامه‌هایی که در راستای موسیقی‌درمانی انجام می‌شوند نیز قابل تأمل هستند.
فکر می‌کنید جنس موسیقی شما برای موسیقی‌درمانی مناسب است؟
همان‌طور که گفتم موسیقی انواع مختلفی دارد و طبیعتاً هر موسیقی‌ای به هر موقعیت و کاری نمی‌آید. ممکن است موسیقی من خواسته‌های دیگر جامعه را برآورده کند. من سعی می‌کنم موسیقی‌های متنوعی کار کنم تا طیف بیشتری از مخاطبان و طیف بیشتری از لحظات و ساعت‌های مخاطبان را پوشش بدهم. بنابراین همیشه سعی می‌کنم روی موضوعات مختلف کار کنم تا اقشار بیشتری از مردم کارم را بشنوند.
به نظر می‌رسد شما همیشه اصرار دارید ترانه‌هایی با موضوعات مشخص اجرا و روی آن مفاهیم تأکید کنید.
بله، همین‌طور است و نمی‌دانم چرا غیر از من کسی به صورت موضوعی نمی‌خواند و سعی می‌کنند یک حرف را دائم تکرار کنند.
شاید چون شما به سبک انتقادی و اعتراضی می‌خوانید، این خصلت به صورت امری ذاتی درآمده و دیگران که فریاد شما را نمی‌زنند. نیازی به این مضمون محوری ندارند.
موسیقی من به این شدتی که شما می‌گویید اعتراضی نیست شاید چون از این جنس کارها در موسیقی‌مان نداریم و مردم کمتر نمونه‌اش را شنیده‌اند، فکر می‌کنند خصلت اعتراضی و انتقادی دارد، به نظرم چون بیشتر مردم آلبوم‌های سهل‌گیرانه و شش و هشتی شنیده‌اند، این شکل کار خیلی برجسته نشان می‌دهد و به چشم می‌آید. البته همین مسئله به رمز موفقیت من تبدیل شده است شاید خوانندگان دیگر می‌ترسند فروششان افت کند و به همین دلیل سراغ آلبوم‌هایی می‌روند که جوابشان را پس داده‌اند و مطمئن‌اند جامعه از آنها استقبال می‌کند.
نظرتان در مورد موسیقی سنتی ایرانی چیست؟
هیچ نظری ندارم.
یعنی تا به حال گوش نکرده‌اید؟
گوش کرده‌ام ولی نظری ندارم دائم خودش را تکرار می‌کند. نمی‌دانم این تکرار از چه عاملی نشأت می‌گیرد ولی با این روند نباید انتظار داشت موسیقی سنتی پیشرفت کند.
چرا خیلی از گروه‌های موسیقی راک و رپ ما زیرزمینی می‌شوند؟
به نظرم همه می‌توانند روی زمین کار کنند ولی حاضر نیستند. زحمتش را بکشند. من برای آلبوم اولم یکی، دو سال رفتم و آمدم و انتظار کشیدم ولی چون نمی‌خواستم غیرمجاز بخوانم و سر از ماهواره‌ها دربیاورم، صبر کردم. خیلی از گروه‌های زیرزمینی می‌توانند رو بیایند ولی هم می‌خواهند در شبکه‌های ماهواره‌ای باشند و هم مجوز بگیرند شاید در مورد موسیقی رپ سختگیری‌های زیادی باشد ولی برای بقیه مشکل چندانی وجود ندارد و فقط باید به خودشان کمی زحمت بدهند. الان موسیقی‌های هوی‌مثال هم در ایران مجوز گرفته است باید قبول کنیم هر کشوری قانون خودش را دارد.
دیدگاهتان را بنویسید