موسیقی ایرانیان- امین موسوی: خوانندگان گروه آوازی تهران به تازگی با دستانی پر از سفر ایتالیا برگشته و رتبه‌ی دوم بخش موسیقی پاپ را در پنجاهمین دوره مسابقات جهانی Seghizzi کسب کرده‌اند، به جز کسب این مقام، همچنین موفق به دریافت گروه برتر پاپ از نگاه مردم ِ ایتالیا شدند که این افتخارآفرینی به همراه انتشار اولین آلبوم‌شان به نام «وکاپلا» بهانه‌ای شد تا به آموزشگاه موسیقی میلاد عمرانلو رهبر و سرپرست گروه برویم و گفتگوی مفصلی با او در باب موضوعات مختلف انجام دهیم.
اگر بخواهیم بطور خلاصه سبک کاری گروه آوازی تهران را برای کسانی که تا به حال قطعه‌ای از این آوازخوانان نشنیده‌اند شرح دهیم باید چنین توصیف کنیم که فرض کنید ۱۶ خواننده‌‌ی این گروه به جز خواندن اشعار، صداهای همه‌ی سازهایی که ممکن است در یک قطعه نواخته شوند را با حنجره‌ی خود اجرا می‌کنند، اینطور بگوییم بهترست که در آهنگ‌هایی که از این گروه شنیده می‌شود سازها جای خود را به خوانندگان داده‌اند.
با اینکه عمرانلو اولین ایرانی است که در چنین سبکی شروع به کار میکند اما اصلی ترین ارزش کاری این گروه در مسئله‌ای دیگرست، اینان جزو معدود گروه‌های موسیقی ایران هستند که دو فاکتور مهم در هنر یعنی احساس و قدرت فنی را در کار خود به بهترین شکل دارا هستند که همین موضوع هم یکی از تاثیرگذارترین علل مطرح شدن این گروه ایرانی در بین گروه‌های کرالِ بین المللی شده است. برای شناخت بیشتر فعالیت‌های این گروه می توانید مستند فعالیت گروه آوازی تهران با نام «از آغاز تا وکاپلا» را در سایت موسیقی ایرانیان از اینجا ببینید.
همچنان که قسمت اول مصاحبه را در ادامه می توانید مطالعه کنید، بخش های دوم و سوم گفتگو را از اینجا و اینجا می توانید پی بگیرید.
آقای عمرانلو برای شروع مصاحبه ابتدا بهترست درباره‌ی افتخارات و جوایز بین‌المللی که تا به حال کسب کرده‌اید توضیح دهید.
از افتخارات گروه در این چندساله می‌توان به کسب سه مدال طلا، دو مدال نقره، دو مدال برنز در مسابقات جهانی مختلفی در چین، اسپانیا، ایتالیا، کره جنوبی در شاخه‌های مختلفی مثل آواز جمعی، فولکلور و… تا پایان سال ۱۳۸۹ اشاره کرد.
به تازگی هم در تابستان ۱۳۹۰ توانستیم مقام دوم بخش موسیقی پاپ را در پنجاهمین دوره مسابقات جهانی Seghizzi ایتالیا بدست آوریم که گواراتر از این مقام کسب جایزه ویژه‌ی مردم بود که با رای مردم به عنوان گروه برتر شاخه‌ی پاپ انتخاب شدیم.
در مورد همین جایزه و سفرتان به ایتالیا بیشتر صحبت کنید.
اصولا در موسیقی پاپ به جز مباحث موسیقایی لباس، حرکت بدن و مسائل دیگری اهمیت هم دارد، اما اینکه یک گروه ایرانی همچون ما با حفظ هنجارهای فرهنگی که برایمان تعریف شده است بتواند در شاخه موسیقی پاپ با داشتن محدودیت‌های زیاد نسبت به گروه های دیگر در نگاه مردم آن منطقه به عنوان گروه برتر انتخاب شود اتفاق بسیار جالب و خوشحال‌کننده‌ای است.
متاسفانه ما برای اعزام به مسابقات ایتالیا هیچگونه حمایتی نشدیم و مخارج سفر را با هزینه‌ی شخصی پرداخت کردیم، اما برخورد بسیار خوب اهالی موسیقی و مردم آنها باعث شد مشکلات مالی سفر را فراموش کنیم، آنقدر استقبال مردم در آنجا خوب بود که خود مسئولین جشنواره برای اولین بار از ما خواستند که چهار شب کنسرت جدا از جشنواره در چهار شهر ایتالیا برگزار کنیم. نکته‌ی جالب هجوم مردم برای خرید آلبوم گروه بعد از اتمام کنسرت‌ها بود که آماری که گرفتیم نزدیک به یک سوم جمعیت حاضر در کنسرت‌ها آلبوم جدید ما را بعد از اجرا خریداری کردند که آمار خوبی به حساب می‌رود.
دولت بودجه های سنگینی برای افتخارآفرینی ورزشکاران ایرانی در دنیا میکند، گاها زمزمه‌هایی هم می‌شنویم که مسئولین شعارهایی در مورد حمایت از هنر ایرانی برای مطرح شدن در عرصه‌‌های جهانی سر می‌دهند اما در عمل کار ریشه‌دار، جدی و تاثیرگذاری در این مورد نکرده‌اند، سوالی که از شما می‌خواستم بپرسم این بود که نگاه دولت به گروه شما چطور بوده است و آیا به وظیفه‌ی خود که حمایت از شماست تا به حال عمل کرده‌اند؟
اولین جشنواره ای که در کره رفتیم بله دولت حمایت کرد و آقای ایمانی مدیرکل دفتر موسیقی آن زمان همه هزینه‌های سفر را پرداخت کردند، اما در سفرهای بعدی مثل ایتالیا و اسپانیا در سال ۸۸ تنها قسمت کوچکی از هزینه‌های سفر را به ما کمک کردند، در جام جهانی چین هم که یکی از مهم‌ترین رویدادهای جهانی گروه‌های کر است ۵۰ درصد هزینه را دادند ولی در سفر آخری که به ایتالیا داشتیم همه‌ی هزینه ها بصورت شخصی توسط اعضای گروه پرداخت شد.
سوال اصلی بنده از دولت این است که چرا از ما حمایت نمی‌کنند؟ آیا تا به حال شده است بازیکنان تیم ملی یک رشته ورزشی خودشان پول بگذارند و در بازی‌های جهانی شرکت کنند؟ ما به هر کشوری که می‌رویم باعث می‌شویم آن نگاه منفی‌ای که رسانه‌های غربی از ایران برای مردمان‌شان تصویر کرده‌اند بطور کلی عوض شود که دیده‌شان نسبت به ایرانی‌ها بعد از برخورد با ما بطور کامل تغییر پیدا میکند، اصولا شرکت گروه‌های هنری ایرانی در فستیوال‌های خارجی صرفا یک موضوع هنری نیست بلکه موضوع اجتماعی، فرهنگی است که می‌تواند در طولانی‌مدت نگاه مردم کشورهای دیگر را نسبت به ایرانیان اصلاح بخشد.
متاسفانه شنیدیم دولت برای این حمایت خود را از ما برداشته است که گروه های موسیقی دیگر اعتراض کرده اند که چرا از آنها حمایت نمی‌شود، بنده به عنوان سرپرست گروه آوازی تهران می‌گویم عیبی ندارد از ما حمایتی نکنید اما حداقل از گروه های موسیقی دیگری حمایت کنید تا در جشنواره‌های خارجی شرکت کنند.
ما متاسفانه به دلیل نداشتن اسپانسر مالی نتوانستیم در مسابقات اتریش شرکت کنیم که همین باعث شد در بین ۱۰۰۰ گروه برتر کر دنیا که سازمان اینترکولتور ارائه میکند نسبت به قبل ۵۰ پله سقوط داشته باشیم و در جایگاه ۳۹۹ دنیا قرار گیریم، چون رقبای دیگری که در مسابقات اتریش شرکت کردند توانستند امتیاز بیشتری بدست آورند اما ما به دلیل اعزام نشدن به آن مسابقات نتوانستیم امتیازی کسب کنیم که همین موضوع باعث شد از ۵۰ گروه برتر شاخه‌ی فلک دنیا هم حذف شویم.
کمی در مورد اعتبار این مسابقات و جشنواره‌هایی که در آن شرکت می‌کنید توضیح دهید و اینکه دولت‌های دیگر کلا چقدر به مسابقات کر اهمیت می‌دهند؟
ببینید دولت‌ها بطور کامل به چنین مسابقاتی توجه می‌کنند، بطور مثال در فستیوال چین شهرداد شهر شاوسینگ در اختتامیه و افتتاحیه‌ی جشنواره آمدند و سخنرانی کردند، البته در مورد مسائل مالی ممکن است که جشنواره اسپانسرهای خصوصی داشته باشند اما دولت همیشه جشنواره‌ها را دورادور حمایت میکند.
به عنوان مثال سال آینده که هفتمین مسابقات جهانی بعد از چین در امریکا برگزار می‌شود رئیس جمهور این کشور در سایت این جشنواره بیانه داده و از همه‌ی گروه های کر دعوت کرده که بیایند و در این مسابقات شرکت کنند، بزرگترین و مهم‌ترین مسابقات گروه‌های کر مسابقات جهانی است که دو سال یکبار برگزار می‌شود که ما در چین شرکت کردیم اما با این وضع بدون حمایت بعید است بتوانیم در امریکا شرکت کنیم چون هزینه‌های سفر بسیار برای ما بالا است.
واقعا حیف است که ما در چنین مسابقات بزرگی شرکت نکنیم، یادم است که مسابقات چین فقط برای گروه‌های کر در بیست شاخه مختلف برگزار شده بود، ۴۷۰ گروه از ۸۷ کشور شرکت کرده بودند که آنقدر حجم مسابقات بالا بود که مراسم افتتاحیه و اختتامیه‌اش در سالن ده هزار نفری برگزار شد.
بزرگترین و بارزش‌ترین اتفاقی که برای ما در این چندساله رخ داده این بوده که توانستیم دوبار در اختتامیه‌ی مسابقات جهانی چین قطعاتی از خودمان را اجرا کنیم و آن نگاه منفی که در آنجا نسبت به ایرانی‌ها ممکن است وجود داشته باشد را کمی تغییر دهیم، که مطمئنا ما به تنهایی نمی‌توانیم نگاه اهالی غربی خصوصا موزیسین‌هایشان را نسبت به ایران تعدیل بخشیم و مثبت‌تر کنیم، آنقدر باید گروه‌هایی همچون ما بروند و بیایند و برنامه بگذارند تا کم کم بشود تاثیر مثبتی در دید آنها نسبت به ایران ایجاد کرد.
هیچ کس واقعا در آنجا توقع ندارد در ایران چنین سبکی از موسیقی در ایران جریان داشته باشد، بسیاری از هنرمندان آنها حتی نمیتوانند باور کنند در ایران ارکستر سمفونیک وجود داشته باشد خب طبیعی هم هست چون اصلا هیچ اتفاقی در ایران نیفتاده که کسی بفهمد، به همین دلیل شرکت کردن در مسابقه‌ی بزرگی مثل امریکا که هم‌پایه‌ی یک المپیک است به واقع یک فرصت مغتنم است و نباید از دست دهیم، و بنده همچنان کمی امیدوارم کسی برای شرکت در این فستیوال حمایت کند البته با مدیر دفتر موسیقی آقای میرزمانی که به تازگی به دولت پیوسته‌اند تا به حال صحبتی نکرده‌ایم که امیدوارم ایشان نگاه مثبتی به کار ما داشته باشند.
برای شرکت کردن گروه‌های دیگر از ایران در اینگونه جشنواره‌ها آیا شرایط خاصی دارد و یا به رابطه‌های خاصی نیاز است؟
ما در ابتدای فعالیتمان هیچ رابطه ای با جشنواره ها و مسئولانشان نداشتیم و فقط از طریق اینترنت از وجود چنین چشنواره‌هایی باخبر شدیم، در مرحله‌ی بعد مدارک خاصی که جشنواره‌ها می‌خواستند را به همراه فایل اجرا‌هایمان برایشان می‌فرستادیم در صورت تایید کارشناسان‌شان می‌توانستیم در آن جشنواره شرکت کنیم. اما خوشبختانه الان دیگر اینطور نیست، از آنجا که بنده به تازگی نماینده‌ی World Choir Council در ایران شده‌ام، اگر یک گروهی از ایران بخواهد در این فستیوال ها شرکت کند از طریق بنده و امضایم می‌تواند به راحتی در هر جشنواره کری که سازمان اینترکولتور برگزار می کند شرکت کند که من چندین بار در مصاحبه‌هایم این موضوع را عنوان کرده‌ام و از گروه های کر ایران برای شرکت در جشنواره های خارجی دعوت کردم ولی تا به این لحظه به جز یک گروه از شیراز هیچ کسی با بنده صحبتی نکرده است من چون عضو World Choir Council هستم میتوانم یک گروه را با توجه به سطح فنی‌اش در اینجا ارزیابی کنم و بعد به مسئولان جشنواره ها در آنجا معرفی کنم.
ادامه مصاحبه (بخش های دوم و سوم) را از اینجا و اینجا می توانید پی بگیرید.
دیدگاهتان را بنویسید