تقدیر از آهنگساز برجسته در مراسم بزرگداشت نوزدهمین جشنِ بزرگ خانه‌ی سینما

حسین علیزاده

«حسین علیزاده» در مراسم بزرگداشتِ نوزدهمین جشنِ بزرگ خانه‌ی سینما به همراه سیروس ابراهیم‌زاده، کیانوش عیاری و محمدحسن خوشنویس مورد تقدیر قرار گرفت و آهنگسازِ برجسته‌ی ایرانی بر نقش پر رنگ و جایگاه بلند سینما در عرصه فرهنگ ایران تاکید کرد. در این مراسم گروه موسیقی «پالت» نیز حضور داشت و برای بزرگ‌داشته‌شدگان قطعاتی را به اجرا درآورد.

در آغاز این مراسم «هارون یشایایی» -رئیس نوزدهمین جشن بزرگ خانه سینما- به این مساله اشاره کرد که همیشه هنرمندانی هستند که هنر را بالنده و ما را از ارزش‌های هنری آگاه می‌کنند: «همان‌طور که اگر ادبیات فارسی همچنان به حیات خویش ادامه می‌دهد؛ به خاطر حافظ و سعدی است؛ اگر سینمای ما هم امروز این افتخار را دارد که از ونیز و کن و اسکار جایزه می‌گیرد، به خاطر افرادی است که در این زمینه زحمت کشیده‌اند. اگر بقیه سعی می‌کنند ایران هراسی را ترویج کنند، سینماگران سعی می‌کنند از فرهنگ ملی حفاظت کنند.»‌

اما در ادامه‌ی این مراسم و پس از مراسم تجلیل از هنرمندانِ عرصه‌ی سینما، همایون اسعدیان، محمد سریر، امین تارخ و ابراهیم حقیقی روی صحنه آمدند تا از «حسین علیزاده» تقدیر شود. «محمد سریر» -آهنگساز- آثار موسیقایی حسین علیزاده را دارای جان مایه‌های موسیقی ایرانی دانست و موفقیت‌های او در خارج از کشور را ستود و آثار او را خلاقانه دانست. «ابراهیم حقیقی» – گرافیست- نیز از حضور سازنده او در عرصه‌های گوناگون و نوآوری‌‌هایش در آثار مختلف یاد کرد. «امین تارخ» هم یادی از علی حاتمی کرد که موسیقی فیلم «دلشدگانِ» او را حسین علیزاده ساخته بود
.
«همایون اسعدیان» هم ضمن بیان خاطره‌ای از زمان آشنا شدنش با موسیقی حسین علیزاده گفت: «علیزاده با قطعه‌های خود در دهه ۵۰ به هم نسلان ما شور و شعف زیادی داد و من از این بابت از او تشکر می‌کنم.»‌ اما استادِ کهنه‌کار پس از از دریافت تندیس خود بیان کرد: «خوب است که وقتی این همه دوستان لطف دارند و مقدار زیادی از آن هم واقعیت دارد بگویم که من سختی نکشیده‌ام و همیشه مثل یک عاشق دنبال گمشده‌ای بودم که هیچ مقامی نتوانست جلوی مرا بگیرد. ضمن اینکه همیشه امید داشته‌ام و سینمای ایران این را برای من داشت که با هر کدام از فیلم‌هایم عاشق شوم و روابط انسانی را ببینم. هر وقت احساس می‌کردم جوانمردی‌ام کم شده، فیلمی پیشنهاد می‌شد که در آن جوانمردی وجود داشت. من در هیچ شرایطی امید خود را از دست ندادم و در پیچ و خم‌های زیاد سینمای ایران یاد گرفتم از مسایل مختلف مانند عشق، کمک به همنوع و انسانیت غافل نباش. به نظرم این وزارت ارشاد نیست که باید ارشاد کند بلکه هنرمند است. سینمای ایران در جهان در شرایطی درخشید که‌ فقط با سینمای تجاری پشتیبانی ‌می‌شد و افتخار می‌کنم با این سینما همکاری کرده‌ام.»