×
×

طرح یک موضوع مناقشه برانگیز

  • کد نوشته: 153483
  • 06 شهریور 1396
  • ۰
  • آلبوم موسیقی «نواخته های نورعلی برومند» از شناخته شده ترین هنرمندان موسیقی اصیل ایرانی به کوشش علی کاظمی در بازار موسیقی منتشر شد. به گزارش خبرگزاری مهر، «نواخته های نورعلی برومند» عنوان تازه ترین اثر موسیقایی موسسه فرهنگی هنری «ماهور» است که به کوشش علی کاظمی پژوهشگر فعال حوزه موسیقی در دسترس علاقه مندان قرار […]

    طرح یک موضوع مناقشه برانگیز
  • آلبوم موسیقی «نواخته های نورعلی برومند» از شناخته شده ترین هنرمندان موسیقی اصیل ایرانی به کوشش علی کاظمی در بازار موسیقی منتشر شد.

    به گزارش خبرگزاری مهر، «نواخته های نورعلی برومند» عنوان تازه ترین اثر موسیقایی موسسه فرهنگی هنری «ماهور» است که به کوشش علی کاظمی پژوهشگر فعال حوزه موسیقی در دسترس علاقه مندان قرار گرفته است.

    علی کاظمی در متن توضیحاتی که به مناسبت انتشار این اثر موسیقایی آماده کرده، نوشته است: «چگونه سامان دادن به یک برنامه موسیقایی، از دو منظر فرم و محتوا، همواره یکی از موضوعات داغ و مناقشه‌برانگیز موسیقی دستگاهی در سده اخیر بوده و هست. منظورم از فرم در اینجا بیشتر نحوه‌ چیدمان قطعات ضربی در کنار بخش ساز و آواز است و مرادم از محتوا چیستی ماده‌ صوتی که به‌ویژه میزان دوری و نزدیکی آن به ردیف موسیقی دستگاهی  بحث اصلی من در این نوشتار کوتاه است.

    نورعلی‌خان برومند به عنوان یکی از مهم‌ترین راویان ردیف موسیقی دستگاهی ایران در این آلبوم به اجرای سه برنامه موسیقی پرداخته است. اجرایی را می‌توان برنامه موسیقی نامید که مجری، پیش از آغاز نخستین نغمه و زخمه، میداند که قرار است یک موسیقی چند دقیقهای که احتمالاً به لحاظ فرم یا محتوا از چند بخش درست شده است، یا بدون طرح قبلی، برای یک مخاطب خاص اجرا کند.

    از شواهد چنین پیداست که این سه اجرا دارای چنین مختصاتی هستند؛ حتی اگر از شکل اجراها هم نتوانیم به این اطمینان برسیم دست‌کم از صحبتهای پیش و پس از دو اجرای تار و سه‌تار می‌توان به این قطعیت رسید. اهمیت این سه برنامه موسیقی و تحلیل فرم و محتوای آنها در این است که ما را با ذهنیت استاد برومند درباره‌ بداهه‌نوازی، که مواضع سخت‌گیرانه‌ای هم درباره‌ آن دارند، بیشتر آشنا می‌کند.

    مبحثی که در این میان بیش از همه اهمیت پیدا می‌کند و بحث کلیدی من در این یادداشت است، میزان پایبندی استاد برومند به ردیف در اجرای یک برنامه موسیقی است. برای کسانی که آشنایی کلّی (نه لزوماً کامل) با استاد و چارچوب‌های فکری و دیدگاه او درباره موضوعات مختلف موسیقی دستگاهی دارند، نحوه‌ مواجهه وی با ردیف در این سه برنامه بی‌گمان جالب توجه و قابل تأمل خواهد بود.»

       
    برچسب ها

    مطالب مرتبط

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *