موسیقی ایرانیان – امین ریزباف: در سال اخیر انتقادات و حرف های زیادی پشت سر صدرالدین حسین خانی مدیر عامل شرکت ایران گام بوجود آمد که او هم هیچ کجا پاسخی برای رفع شدن این سوتفاهم ها نداده است، به همین دلیل به سراغ او رفتیم تا هم جواب های او را در مقابل این انتقادات بشنویم و هم پای حرف های دل و مشکلات کاریش بنشینیم…

ایران گام در این چند ماه ی اخیر مطمئنا فعال ترین شرکت موسیقی در ایران و تهیه کننده ی اکثر آلبوم های پاپ و حتی موسیقی ردیفی بوده است، حال اینکه چه می شود شرکت آوای باربد از دور خارج می شود و یا چه می شود ایران گام بطور ناگهانی این همه فعالتر از گذشته کارش را ادامه می دهد، سوالی است که ما هم جوابش را نمی دانیم. به هر رو پرسش از علل پدیده ها و روابط در دستگاههای موسیقی ما زیاد است اما این دفعه به علت وقت کم نتوانستیم زیاد مزاحم حسین خانی شویم و سوال های ریشه ای از او بپرسیم بلکه سعی کردیم بیشتر شنونده باشیم و صحبت های او را به مخاطبانمان برسانیم، البته در این مصاحبه، صحبت هایی هم از علت تاخیر در انتشار آلبوم های «سفر عسرت»، «هشت» و جریان اختلاف شرکت با سیروان خسروی شد که در ادامه می توانید توضیحات حسین خانی را در رابطه با این موارد بخوانید.

قابل ذکر است که این مصاحبه قبل از عید انجام شده است

خلاصه ای از کارنامه شرکت ایران گام ارائه دهید و کمی هم از اهداف این شرکت در عرصه ی موسیقی بگویید.
ما سال ۶۴ شروع به کار کردیم. آن زمان هم چون فضای موسیقی زیاد باز نبود بیشتر در فضای کار کودک و کلاسیک فعالیت می کردیم. تا سال ۷۶ که چون دیگر کارهای کلاسیک زیاد توجیه اقتصادی نداشتند که بتوانیم هزینه های شرکت را تأمین کنیم به ناچار به سمت موسیقی پاپ آمدیم و بعضا سنتی ولی بیشتر فعالیت در زمینه موسیقی پاپ بوده است. سال ۷۶ هم که فضای موسیقی تغییر کرد با تعدادی از خوانندگان مطرح و غیر مطرح پاپ کار را شروع کردیم؛ از جمله آقای حامی، آقای مجتبی کبیری و… تا به حال هم نزدیک ۱۰۸ آلبوم پاپ، سنتی و کودک منتشر کردیم که آلبوم «هشت» آخرین آلبوم است.

شما خودتان بیشتر به کدام سبک موسیقی توجه دارید؟
سلیقه من سلیقه شخصی ام هست و آنطور نیست که بخواهم روی سلیقه شخصی کار کنم. سیاست شرکت ما بر اساس نگاهی است که به جامعه داریم، در جامعه ما کودک هست، پیرمرد ۷۰-۸۰ سال هم هست، ما سعی می کنیم کلی نگری داشته باشیم، همانطور که جامعه دکتر دارد کارگر هم دارد، در کل در ایران سلیقه های مختلفی وجود دارد و ما سعی کردیم همه سلیقه ها را پوشش بدهیم و نخواستیم فقط نیازهای یک قشر خاصی مثل دانشگاهی یا موسیقی کلاسیک را تامین کنیم. سعی کردیم در موقعیت های مختلف موسیقی های متفاوت داشته باشیم.

آینده موسیقی مجاز را چگونه می بینید با توجه به اینکه موسیقی رپ مبتذل و موسیقی زیرزمینی خطری برای موسیقی مجاز کشور شده است.
موسیقی رپ به هر حال موسیقی است و طرفدارهای خودش را دارد. در هر کاری اگر برنامه ای نباشد و محدودیت و چارچوبی نداشته باشیم مسلما در آن کار شکست خواهیم خورد، موسیقی ما هم به همین ترتیب است. در حال حاضر موسیقی ما دچار یک سر در گمی و بیماری است که کسی علاج آن را پیدا نکرده، الان موسیقی در مملکت ما به چند قسمت تقسیم شده موسیقی مجاز، زیرزمینی و لس آنجلسی. متاسفانه هیچ جای معرفی برای موسیقی سالمی که ریشه در فرهنگ خودمان را داشته باشد وجود ندارد، همه ی این چند شاخه بودن ها باعث یک نوع سر در گمی شده و این یک معضل است. بارها در جلسات بیان شده که یکسری از بچه ها هستند که دوست دارند در چهارچوب نظام و قانون اساسی و وزارت فرهنگ و ارشاد باشند و موسیقی خودشان را عرضه کنند ولی با این حال از آنها حمایتی نمی شود. الان من خواننده ای دارم که سه سال منتظر مجوز است تا به صورت خواننده رسمی کار را شروع کند، در صورتی که می توانست به عنوان یک خواننده زیرزمینی باشد ولی خواسته دقیقا در چهارچوب وزارت ارشاد باشد، به نظر من باید به این ها بها داد و حمایت شوند. با حمایت از اینها جلوی یکسری موسیقی های مسموم گرفته می شود. متاسفانه این خواننده ها در برخی اوقات حتی از طرف شرکت ها حمایت نمی شوند زیرا شرکت ها هم با نداشتن فروش آلبوم، تغییر کار می دهند، چون سرمایه گذاری برگشت ندارد مخصوصا برای ما که موسیقی جزئی از زندگی مان شده، کلا کار در موسیقی توجیه اقتصادی ندارد و هر چه که داشتیم در موسیقی سرمایه گذاری کردیم هر لحظه ممکن است همه را به باد بدهیم. باور کنید دو سه سال روی یک آلبوم و گرفتن مجوز زحمت کشیده می شود و در بهترین حالت اگر کاری به روز باشد و مردم دوست داشته باشند، یک ساعت پس از انتشار در همه سایت ها برای دانلود قرار می گیرد! و متاسفانه فکر نمی کنند اثر صاحبی دارد و کسی هزینه کرده و اگر هزینه بر نگردد نمی تواند اثر جدید ارائه دهد. خواهشی که داشتم بیایند واقعا به مشکلات شرکت ها برسند. اگر فرهنگ سازی شود و مردم بدانند چقدر هزینه و عوامل دارد تا یک آلبوم به آن شکل ظاهری و کیفیت به بازار بیاید مطمئنا حمایت می کنند. مردم ما موسیقی و هنرمند را دوست دارند ولی واقعا آن ها اطلاع دقیق از جریان کپی رایت ندارند. ما فروشگاهی داریم که بعضی اوقات مراجعه کننده درخواست mp3 فلان خواننده را می کند، وقتی ما جریان را به او توضیح می دهیم و می گوییم که با خرید سی دی mp3 ضرر بزرگی به هنرمند زده می شود، اکثرا مراجعه کننده ها از گفته ی خودشان پشیمان می شوند، معلوم است که آنان به جریان آشنا نیستند و نمی دانند برای این موسیقی چقدر هزینه می شود. برای مثال برای تهیه ی یک آلبوم حداقل۳۰۰-۴۰۰ ساعت در استودیو باید وقت گذاشت، حداقل ساعتی ۳۰۰۰۰ تومان هم هزینه استودیو است. هزینه های سنگین شاعر، آهنگساز، تنظیم کننده، طراح، چاپ، کاغذ، تکثیر و تبلیغات را هم اضافه کنید، به خدا خیلی ناجوانمردانه است کسی خیلی راحت کار را برای دانلود بگذارد. فکر نمی کنم کسی راضی به ضایع کردن حق و حقوق دیگران باشد. همه اینها هم بر می گردد به شرکت، چون شرکت نسبت به حق و حقوق همه متعهد است و باید هزینه ی همه را پرداخت کند تا از محل فروش آلبوم سود حاصل کند که این اتفاق متاسفانه الان نمی افتد و خیلی از همکاران ما مشغول تغییر شغل هستند. از طرف دیگر کسانی که کار زیرزمینی انجام می دهند نه تنها جلویشان گرفته نمی شود بلکه بصورت غیر مستقیم تقویت هم می شوند. در موسیقی زیرزمینی همین امروز فرد تصمیم به خواندن شعر می گیرد و فردا کار را در اینترنت قرار می دهد و خیلی سریع کار را عرضه می کند و بوسیله کلیپ هایش در ماهواره تبلیغ زیادی هم می کند و معروف می شود، اما یکسری خواننده های ما حق تبلیغ در اینترنت، ماهواره و تلویزیون رسمی را ندارند. کار ما هم شنیداری است و مخاطب تا صدا را نشنود نمی تواند آن ارتباط را برقرار کند. بابت چهره ای که روی کاور آلبوم هک شده کسی پول نمی دهد و آلبوم نمی خرد. بلکه باید در جایی این صدا را بشنود تا بفهمد خوب است یا خیر؛ بدیهی است که وقتی تلویزیون خوانندگان و سازهای ما را نشان نمی دهد، به جای اینکه هنرمندان ما دیده شوند، موسیقی های لس آنجلسی و زیر زمینی در ماهواره شنیده می شود و نتیجه این می شود که اکثر مردم موسیقی غیر مجاز گوش می کنند، من از دست اندرکاران و دلسوزان فرهنگ خواهش دارم که واقعا هر چه سریع تر به داد موسیقی و فرهنگ مردم برسند. یکسری فروشگاهها هستند که به دلیل اینکه هزینه های بالایی دارند و اکثرا هم مستاجر هستند به ناچار آنها هم به سمت کپی کردن می روند و شگرد جدید هم دارند که ۱۰۰-۲۰۰ تراک را در یک سی دی جمع می کنند. آن هم از همه آلبوم ها چند تا تراک که خوب است و مردم بیشتر استقبال کرده اند را بصورت درهم از موسیقی مجاز و زیرزمینی و لس آنجلسی گلچین می کنند. وقتی یک خانواده وارد چنین فروشگاهی می شود نمی داند که اینجا تخلف صورت می گیرد و به انتظار کار مجاز و کنترل شده و عدم عرضه کارخارج از عرف، کار را تهیه می کنند. این خیلی بد است تهاجم فرهنگی که می گویند، دقیقا به همین ترتیب درحال اتفاق افتادن است. هر کسی در خانواده، جوان دارد شما در ساعت خلوت این ها وارد اتاق که بشوید چه چیزی گوش می دهند؟ آیا کاری هزینه شده، زحمت کشیده شده و مجوز دار را گوش می دهد یا موسیقی مبتذلی که هیچ ایرانی قبول ندارد؟ موسیقی که آهنگسازانش آفراد موجه و سالمی نیستند ولی چون هیچ محدودیتی ندارند به راحتی آهنگ های سطح پایین و مبتذل اشان را به دست جوانان می رسانند. الان در سطح شهر سر هر چهار راهی یک نفر از یک طرف اسفند دود می کند از یک طرف سی دی می فروشد یعنی شما ببینید چقدر شأن هنر را پایین آورده اند!

فکر می کنید چرا از ماجرا جلوگیری نمی شود؟

ما دیگر مسؤول این چراها نیستیم.
الان سینما را ببینید خیلی متحد شده اند، برنامه گذاشتند و با نیروی انتظامی نیز هماهنگ کردند و بساط این افراد را جمع کردند. چرا در موسیقی این اتفاق نمی افتد؟ فکر می کنم از اساتید موسیقی هم باشد که دور هم جمع نمی شوند فکری برای این قضیه کنند، اصلا همدیگر را قبول ندارند. شرکت ها، اساتید و اهالی موسیقی باید جمع بشوند جلسه بگذارند و یک تصمیم قاطع بگیرند. اینطوری هم حقوق شرکتها و هنرمندان در خطر است و هم گوش شنوایی جوانان، واقعأ از این بدتر نمی شود، مردم اینقدر آهنگ های سطح پایین گوش می دهند که محبوبترین خواننده های پاپ مجاز ما هم دارند محبوبیت خود را از دست می دهند، چه برسد به موسیقی های کلاسیک و جدی تر!!! بله درست است ولی این اتفاق دلیل دارد، برای اینکه این خواننده های مجاز محدود هستند، مثل اینکه در رینگ بوکس دستهای شما را ببندند و دست یکی باز باشد و بعدأ بگویند شما با هم مسابقه بدهید. آیا این مسابقه عادلانه است؟ اینجا هم دقیقا این اتفاق می افتد. یکسری را کاملا دست و پایشان را بستند، در صورتی کسی که بصورت مجاز مطرح شده، سر تعظیم به ارشاد و به نظام فرود آورده است و می گوید من خواننده شما هستم با هر سیاستی که دارید من را حمایت کنید. از پوشیدن لباس، از شکل ظاهری و هر خواسته ای که دارید من در اختیار شما هستم. ولی متاسفانه مسئولین هیچ حمایتی از این خواننده ها نمی کنند. در مقابل خواننده های مجاز ما یکسری هستند که آزاد هستند و واقعأ کارهای کثیفی انجام می دهند و گوش مردم به این نوع موسیقی و آهنگ و کلام ها عادت می کند و دیگر نمی توان گوش مردم را به موسیقی سالم تر تغییر داد. یک اتفاق خیلی بد دارد می افتد و نمی دانم چرا کسی نیست به اینها توجه کند و ضررهایی دارد که بعدها جبران ناپذیر خواهد بود. یکسری نوجوان هستند که در سن های خطرناکی هستند و اینها را الگو قرار می دهند. هیچکدام از هنرمندان ما که کار مجاز می کنند شکل ظاهری عجیب ندارند اکثرا سعی می کنند ظاهری بسیار خوب و موجه داشته باشند ولی شما شکل و ظاهر زیرزمینی ها را هم ببینید و چیزهایی که ماهواره نشان می دهد را مشاهده کنید، به راحتی می فهمید که چه فرهنگ مبتذلی را این آدمها به خرد جوانان ما می دهند که هیچ کنترلی روی آنها نیست. واقعأ اگر قرار هست ماهواره ای نباشد باید برای هیچ کسی نباشد. یکسری از ماهواره کلیپ بدهند و یکسری اگر یک بار صدایشان از این تریبون پخش بشود مشکلات زیادی پیدا کنند. من می گویم که این انصاف نیست و درست نیست. خودمان آسیب خواهیم دید. مطمئن باشید آسیب به جامعه بر می گردد. همین اتفاقی که الان افتاده و اینها خیلی راحت توانستند به فضای خلوت بچه ها راه پیدا کنند که متاسفانه باید بگوییم که دشمن به صورت این موسیقی های سطح پایین و مبتذل به اتاق فرزندان ما رفته است.

فرهنگ هم عوض می شود…
صد در صد. با این کار دارند به اینها آموزش می دهند و فرهنگ سازی می کنند. کثیف ترین حالت را القاء می کنند و هیچ کسی هم به فکر نیست. انگار نه انگار که اتفاقی در حال وقوع است، من هم خانواده و دختر دارم و در این جامعه زندگی می کنم. می بینم جوانها به سمتی می روند که موسیقی سالم و مجازی که برایش زحمت می کشیم گوش نمی دهند و به سمت یکسری موسیقی های زیر زمینی می روند که نه مطابق با فرهنگ ماست و نه شعرها در فرهنگ ما جای دارد و نه خانواده ها می پسندند، ولی متاسفانه این این خواننده های زیر زمینی کاملا آزاد هستند و ناخواسته هم رشد نکردند و دستهایی است که اینها را حمایت می کند و سیاست ها به اینها القاء می شود. خواهش دارم فکری بشود چون اینها باعث نابودی موسیقی و فرهنگ ما می شود.

خب از این بحث بگذریم «سفر عسرت» آلبوم شما بود یا شرکت مشکات؟
نه، کار مشترکی از شرکت مشکات و ایران گام بوده. اول یک توضیحی بدهم که شرکت مشکات بدلیل اتفاقی که برای خانواده شان افتاد چهار پنج سالی از فعالیت دور بودند با تعاملی که با آنها داشتیم توانستیم یک سری همکاری ها را با آنها شروع کنیم و این شرکت را فعال کنیم، آثار و افتخارات این شرکت زیاد است که حیف است این شرکت تعطیل شود، بطور مثال نیلوفرانه های ۱ و ۲ آقای افتخاری از کارهای شاخص ایشان است.

چرا اطلاع رسانی برای این آلبوم کم بود و به صورت محدود منتشر شد؟
حقیقتا در یک مقطعی خود من دلم از کسانی که حامیان موسیقی هستند شکسته بود، چون تلاش هایی که ما می کنیم اصلا دیده نمی شود. ما هزینه و پرسنل زیادی داریم و برای کارها زحمات زیادی می کشیم تا عرضه شود ولی متاسفانه هیچ گونه حمایت یا قدردانی از ما نمی شود، ما مشکلات زیادی داریم و کسی اینها را نمی داند و فکر می کنند ما این موسیقی ها را خیلی راحت تولید می کنیم. بخاطر همین دلایل و بخاطر ناملایمتی ها ما در یک دوره ای می خواستیم خیلی جدی دیگر این کار را دنبال نکنیم، شرکت را تعطیل کنیم و بخاطر همین می خواستیم چند کاری که دستمان بود را منتشر کنیم و برویم دنبال کار دیگری مثلا دلالی کنیم.
مثلا ما اگر همین سرمایه ای را که در موسیقی گذاشتیم اگر بخواهیم در بانک بگذاریم، آرامش و زندگی راحت و بی دغدغه ای می توانیم داشته باشیم ولی ما دوست داریم که بتوانیم برای کشورمان و جوانان مملکتمان کاری انجام بدهیم، ولی گاهی یک سری مسائل پیش می آید که مسیر زندگی آدم را ممکن است تغییر بدهد ولی الان خب همه چیز عوض شده و خیلی جدی داریم کارها را پیگیری می کنیم و با حمایتی که از مردم سراغ داریم، نه تنها هیچ کوتاهی نخواهیم کرد بلکه سعی مان را بیشتر خواهیم کرد.

راستی «سفر عسرت» را خیلی شهرها نداشتند، چرا آلبوم های مخصوصا موسیقی سنتی در خیلی از شهرها یافت نمی شود؟
ما جایگاهی که برای عرضه نداریم و تنها جایگاه ما فروشگاههای عرضه محصولات فرهنگی هست. خب اینها هم براساس استقبالی که مردم از فیلم و موسیقی دارند سفارش آلبوم می دهند. متاسفانه فیلم دارد جایگزین موسیقی میشود و موسیقی فقط برای دانلود است و اگر وضع به این شکل بخواهد ادامه پیدا کند موسیقی نابود می شود، وقتی هزینه می شود و سرمایه بر نمی گردد این کار توجیه ندارد. در شهرها یا شهرستانهای دور، فروشگاهها این کارها را نمی گیرند چون به سمت کارهای مصرفی رفته اند و کارهایی که تیراژهای زیادی دارد. این نوع موسیقی خاص هست که طرفداران خاص خودش را دارد ولی فروشنده وقتی به جای عرضه این کار یک فیلم بگذارد و بیشتر فروش کند معلوم است که دیگر چنین آلبوم های خاص را به فروشگاهش نمی آورد، ما که خب سرمایه گذاری کردیم و هزینه هم کردیم، معلوم است که هیچ منطقی نمی گوید وقتی کار را می خواهند نفروشید.

مشکات ادعا می کند همان اول هم تعداد تکثیر کم بوده…
بله خود ما هم فکر نمی کردیم استقبال به این خوبی باشد. تعداد کمی تکثیر کردیم ولی وقتی دیدیم استقبال خوب است سریع کارهایش را انجام دادیم و در تعداد بیشتری تکثیر کردیم.

در رابطه با آلبوم “هشت” اگر ممکن است توضیح دهید که دقیقأ چه شد که انتشارش به تعویق افتاد و اینکه بالاخره کی منتشر خواهد شد؟
آلبوم هشت را ما تهیه نکردیم و به صورت آماده از یک شرکتی خریدیم که طبق قراردادی که ما با اینها بستیم قرار بود آن شرکت کار را ۶ آبان به ما تحویل بدهد که تا دو روزی که به ۸ /۸ /۸۸ مانده بود ما هم قرار بود دقیقا آلبوم را در آن روز منتشر کنیم ولی قولی که این شرکت به ما داده بود عملی نشد و نتوانستند کار را به زمان مشخص شده برسانند، حتی بعد از آن زمان هم ما راضی بودیم که کار را مجدد منتشر کنیم که متاسفانه این کار را نکردند یعنی نتوانستند مشکلاتشان را حل کنند؛ حتی این شرکت قبلا به ما گفته بود که مجوز آلبوم را گرفته اند ولی خب آلبوم مجوز نداشت و تازه بعد از گذشت دو ماه از ۸ آبان مجوز گرفتند و همه این مسائل باعث شد مخاطبین موسیقی از شرکت ایران گام دلخور شوند و فکر کنند که این کار آماده بوده و ما منتشر نکردیم، در صورتی که اصلا اینطور نیست، عشق ما این است که یک کاری را برای مردم انجام دهیم و بتوانیم آن چیزهایی که مردم می خواهند برایشان آماده کنیم ولی خب یک موقع مسائل و مشکلاتی پیش می آید که مردم باید مطمئن باشند که ما تقصیر کار نیستیم. چیزهایی که مردم این را هم بدانند ما تمام زحمتی که می کشیم، تمام لذتی که می بریم این است که بتوانیم یک کاری را سریع به دستشان برسانیم و آنها بتوانند استفاده کنند که اصلا این نیست که حالا صحبت هایی که می شود و یا شایعه هایی که درست می کنند و می گویند ایران گام کارها را نگه می دارد و منتشر نمی کند، اصلا اینطور نیست باور کنید ما برای اینکه بتوانیم حتی یک ساعت زودتر کار را منتشر کنیم، برنامه ریزی می کنیم که ولی یک موقع مشکلات و مسائلی است که خب همه ی آنها را هم نمی شود بازگو کرد، ولی این را من به عنوان کسی که مدیرعامل شرکت است به مردم قول می دهم که ما زندگی مان را صرف موسیقی کردیم یعنی زندگی و سرمایه و تمام داشته هایمان را در این راه گذاشتیم، راهی که انتخاب کردیم خدمت به مردم، راهی است که خودمان دوست داریم، وقتی می بینیم که توانستیم کاری برای مردم انجام بدهیم، برای ما خیلی لذت دارد و اصلا چنین چیزی نیست که ما بخواهیم جلوی کاری را بگیریم و این هم چون فرصتی پیش آمد خواستم توضیح کوچکی بدهم که سوء تفاهمات رفع شود.

اگر امکان دارد کمی هم در مورد علت اختلافتان با سیروان توضیح دهید؟ علت وجود اختلاف چه بود و چه شد که اختلاف حل شد؟
ما با سیروان اختلافی نداشتیم، آقای سیروان و حتی فرزاد فرزین جزو خانواده ی ایران گام هستند، ولی خب یک زمانی اختلاف سلیقه هایی پیش می آید، در خانواده هم می بینی در مقطعی بین اعضای خانواده اختلافات جزئی بوجود می آید، حالا هم مقداری دیگران به این مشکلات پر و بال دادند که اصلا چنین چیزهایی نبوده، حتی آقای سیروان آلبوم جدیدشان را به شرکت ایران گام سپردند و ما هم برنامه ریزی کردیم تا اگر مشکلات خاصی پیش نیاید تا آینده نزدیک آن را منتشر کنیم. آن زمان هم ما یک اختلاف سلیقه هایی برای اجرای برنامه و کنسرتشان داشتیم که باعث شده بود که ایشان هم که جوانند مقداری عصبانی شوند و از ما دلخور شوند، ولی مشکل خاصی نبود ما سعی مان را کردیم و حتی چند بار برای برگزاری کنسرت اقدام کردیم که متاسفانه یا از شانس ایشان بوده یا بنا بر مسائلی که در کشور بود چند بار کنسرت ایشان لغو شد که خود ایشان هم می دانند که ما در این زمینه هیچ کوتاهی نکردیم و اینکه می گفتند در ارشاد هیچ اقدامی نشده، نه اینطور نبوده و ما اقدام کرده بودیم که حتی مدارکش هم موجود هست و ما سر همین لغو شدن ها حتی ۱۰ میلیون ضرر و زیان به مسئولین سالن هایی که اجاره کرده بودیم دادیم و مدارکش هم تماما اینجا هست که ما تمام کارهایشان را انجام داده بودیم و هیچ کوتاهی از طرف ما نشده بود ولی یک سری مشکلات وجود داشت که کنسرت ایشان برگزار نشد.
در آینده ممکن است کنسرت ایشان برگزار شود؟ بلی حتما، چرا که نه، اتفاقأ برنامه ریزی هم شده و در آینده تصمیم گرفته ایم در اولین زمان که مجوزها گرفته شد و تمام مشکلات حل شد کنسرت را برگزار کنیم.

و صحبت پایانی…

آخرین صحبت این که مردم لطفی کنند و بزرگواری کنند اگر واقعاً فرهنگ کشورشان را دوست دارند، اگر هنرمندان شان را دوست دارند از ما حمایت کنند و طوری شود که از سی دی های کپی استفاده نکنند و آلبوم اورجینال را بخرند تا ما هم بالاخره بتوانیم این راه را ادامه بدهیم و خدای ناکرده مثل خیلی شرکت های موسیقی دیگر این کار را رها نکنیم.

مصاحبه از امین ریزباف و محمد جلوانی – عکاس: حنانه شفیعی