تنها نوازنده چیره‌دست ساز “دونلی” گفت: امروز پس از ۷۳ سال نوازندگی و تلاش برای زنده نگه داشتن موسیقی سیستان و بلوچستان و به خصوص ساز دونلی، می‌بینم که به دلیل فراهم‌نشدن شرایط از سوی مسئولان هیچ شاگرد و نوازنده‌ای در این زمینه وجود ندارد تا این گنجینه را زنده نگاه دارد.
شیرمحمد اسپندار در گفتگو با پایگاه اطلاع رسانی موسیقی ایران (نای) ضمن بیان این مطلب اظهار کرد: من تنها دونلی‌نوازی هستم که توان تکنوازی با این ساز را در ایران دارد و متاسفانه پس از من شخص دیگری نیست که این ساز را بتواند زنده نگاه دارد.این نوازنده دونلی که در دهه گذشته موفق به کسب دکترای افتخاری موسیقی سنتی از کشور فرانسه شده افزود: تکنوازی با ساز دونلی تکنیک ویژه ای به نام “باد پس گردونی” دارد که نوعی نفس گیری است تا نوازنده بدون اینکه صدای سازش قطع شود به مدت طولانی تکنوازی کند.وی همچنین گفت: توانایی در اجرای تکنیک “باد پس گردونی” نیاز به سال ها تلاش و تمرین دارد و متاسفانه در ایران هیچ کس به جز من توان انجام چنین اجرایی را ندارند. با این اوصاف من واقعا نگران ساز دونلی پس خود هستم.شیرمحمد اسپندار در مورد آمادگی خود برای آموزش این ساز گفت: من حاضر هستم به طور جدی شاگردانی را در این زمینه آموزش بدهم منتهی محل سکونت من در منطقه دور افتاده بمپور در سیستان و بلوچستان است. این در حالی است که امروز من ۸۰ سال سن دارم و تنها یک مستمری ماهی ۱۸۰ هزار تومان دریافت می کنم و اگر مسئولان شرایط آموزش دونلی را فراهم نکنند من به تنهایی توان چنین کاری را ندارم.این پیر موسیقی سیستان و بلوچستان در ادامه تصریح کرد: من از سن ۷ – ۸ سالگی یادگیری نوازندگی تک نی را یاد گرفتم و پس از مدتی برای ۱۵ سال راهی پاکستان شدم و تمامی تکنیک های نوازندگی دونلی را آموختم. امروز پس از ۷۳ سال نوازندگی و تلاش برای زنده نگه داشتن موسیقی سیستان و بلوچستان و به خصوص ساز دونلی، می بینم که به دلیل فراهم نشدن شرایط از سوی مسئولان هیچ شاگردی وجود ندارد تا این گنجینه را زنده نگاه دارد.وی همچنین افزود: الان شرایط موسیقی کشورمان به گونه ای شده که در طول یک تا یک سال و نیم تنها برای برگزاری یک اجرای دونلی دعوت می شوم و صدای این ساز آرم آرام از گوش مردم نیز دریغ می شود.
دیدگاهتان را بنویسید