کیهان کلهر و گروهش در تهران روی صحنه رفتند و چنان با سازهای‌شان معاشقه کردند که در آسمان شب تا نزدیکی خورشید پر کشیدند.
کنسرت «پَردِگیانِ باغِ سُکوت» که در دستگاه همایون و شور تنظیم شده بود، با حضور کیهان کلهر (کمانچه)، علی بهرامی‌فرد (سنتور)، هادی آذرپیرا (تار) و نوید افقه (تنبک) در شبی از شب‌های زمستان (۱۴ دی‌ماه) در تالار وحدت میزبان علاقه‌مندان به موسیقی بود.
چهار هنرمند با لباس‌های فیروزه‌ای و سرخ‌رنگ روی صحنه آمدند، مردم با تشویق‌های‌شان به استقبال آن‌ها رفتند، آن‌ها هم در مقابل سر تعظیم فرود آوردند و بعد بی‌وقفه شروع کردند.
سازها با هم همراه و هماهنگ شدند و اجرا آغاز شد؛ با «سرمست» (پیش‌درآمد همایون / علی بهرامی‌فرد) شروع کردند و به «پریشانی» (هادی آذرپیرا) و «چهار مضراب بیداد» (کیهان کلهر) رسیدند. موسیقی بی‌کلام بود و سازها با هم حرف می‌زدند؛ کمانچه با سنتور و تار و تنبک. نگاه‌ها بین هنرمندان رد و بدل می‌شد، سازها با هم گفت‌وگو می‌کردند و نوای‌شان پایین و بالا می‌رفت و اوج می‌گرفت.
تا رسیدند به «نازنین» (براساس ملودی کرمانجی عیبت مه گین / با کلام جهانبخش پازوکی و تنظیم کیهان کلهر). این‌جا بود که کلهر که در تمام طول اجرا دوزانو نشست و غرق سازش بود، زمزمه کرد: نازنین، مهربون، اسم تو ورد زبون، بی‌تو تنهایی چه سخته… .
و بعد «طرقه» (کیهان کلهر)؛ پرنده را می‌دیدی که چگونه از لابه‌لای زخمه‌های سازها پر می‌گیرد و بالا و بالاتر می‌رود.
در افسانه‌های قدیمی خراسان «طرقه» پرنده کوچکی است که می‌خواست به خورشید برسد. باید هزار اسم خداوند را از بر می‌کرد تا از سوختن در گرمای خورشید در امان باشد. تمام اسم‌ها را حفظ کرد و در بالا رفتن می‌گفت، ولی در نزدیکی خورشید اسم هزارم را فراموش کرد و سوخت …
پایان اجرا هم باز تشویق ممتد حاضران بود و تعظیم هنرمندان، و کیهان کلهر که کمانچه‌اش را بالا برد.
برنامه اجرای «پَردِگیانِ باغِ سُکوت» در آذر و دی و بهمن و در شهرهای تهران، شیراز، بوشهر، اهواز، بندرعباس، تبریز، اردبیل، رشت، ساری، گنبد کاووس، اصفهان، همدان، سنندج، کرمانشاه، کرمان، زاهدان، تربت حیدریه و بیرجند تنظیم شده است.
دیدگاهتان را بنویسید