نوازنده و آهنگساز: کیوان ساکت

انتشارات: رهگذر هفت اقلیم

تاریخ انتشار: تیرماه ۱۳۹۰

گزارشی از رونمایی آلبوم:

ساکت گفت: میزان احترام و ارزشی که اروپایی ها و به‌خصوص روسی‌ها برای موسیقی ایرانی قائلند بسیار شگفت‌انگیز است. مسئول امور بین‌الملل کنسرواتوار چایکوفسکی زمانی که من تاری را که از اصفهان برایش آورده بودند می‌نواختم اشک می‌ریخت.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی موسیقی ایران، در مراسمی که امروز در موسسه رهگذر هفت اقلیم برگزار شد کیوان ساکت به همراه اندیشه جاوید (کارشناس مجری برنامه) و سپهر سعیدی یکی از مدیران این انتشارات جزییات تولید آلبوم “رقص انگشتان” را در حضور خبرنگاران تشریح کردند.

در ابتدای این مراسم و پس از خوش آمد گویی سعیدی، کیوان ساکت درباره این اثر گفت: مدتی پیش برای اجرای برنامه ای از سوی کنسرواتوار چایکوفسکی روسیه به این کشور دعوت شده بودم که علاوه بر برگزاری کنسرت، ترتیب ضبط برنامه ای نیز در یکی از مشهورترین استودیوهای این کشور داده شدو آنچه امروز در قالب آلبوم”رقص انگشتان”ملاحظه می کنید یادگار سفر به مسکو است.

این نوازنده تار در ادامه افزود: من تجربیات بسیاری را در زمینه ضبط در استودیوهای مختلف داشته ام اما خاص بودن استودیو چایکوفسکی باعث شد تا تجربه ای را که تا کنون نداشتم و برای تازگی داشت تجربه کنم؛ از این رو بسیار خوشحال هستم.

وی در مورد ویژگی های این استودیو گفت: در این استودیو که مانند یک سالن کنسرت کوچک طراحی شده حدود سی نفر می توانند به تماشای کار نوازنده ها بنشینند؛ ضمن اینکه از نظر صدابرداری نیز صدای بسیار مطلوب و با کیفیتی را در جریان اجرا تجربه می کنید که در نوع خود جالب است.

کیوان ساکت در ادامه تصریح کرد: هزینه اجاره این سالن ساعتی ۵۰۰ دلار است و آنچه شما امروز در آلبوم”رقص انگشتان” شاهد آن هستید حاصل دو ساعت نوازندگی در این سالن است. ضمن اینکه در حین اجرا تعدادی از اساتید کنسرواتوار چایکوفسکی و برخی افراد دیگر مانند دوستان و همراهان ایرانی ام و کنسول ژاپن در روسیه از نزدیک شاهد این اجرا بودند که در طبیعی تر شدن حس اجرا تاثیر مستقیم داشت.

اندیشه جاوید که به عنوان کارشناس مجری در این نشست حضور داشت با اشاره به قطعات این آلبوم گفت: این آلبوم از سه قطعه تشکیل شده است که بخش اول در حدود ۱۲ دقیقه، قطعه دوم حدود ۲۲ دقیقه و قطعه سوم حدود ۸ دقیقه است. من این سئوال را از آقای ساکت دارم که ما آنچه در این سه قطعه می شنویم در چه فضا و حس و حالی نواخته است؟

ساکت در پاسخ به این سئوال گفت: نوازندگی این قطعات به طور بداهه انجام شده است. من در قطعه اول سازم را سه گاه کوک کرده بودم؛ اما ناگهان کوک ساز را به “افشاری لا” تغییر دادم. در این بخش نگاه من در نوازندگی ترکیبی است از نوازندگی استاد احمد عبادی، نوازندگی استاد صبا و دیدگاه شخصی خودم در موسیقی.

این موسیقیدان در ادامه افزود: در قطعه اول از درآمد افشاری آغاز کرده ام و سپس ۴ مضرابی را در این آواز نواخته ام و در پایان مثنوی افشاری را که به نظرم زیباترین مثنوی در میان مثنوی های ردیف دستگاهی است اجرا کردم. این نکته را نیز باید تاکید کنم که گاه جملاتی از صبا و یا عبادی در کارم دیده می شود که سعی کرده ام گرفتار محض آنها نشوم.

جاوید پس از پاسخ ساکت گفت: به نظر می رسد در قطعه اول شما تعلق بیشتری به اجرای ردیف دستگاهی داشته اید؛ به خصوص که استفاده از کوک لا در این اجرا از آواز افشاری به نظر می رسد حس ایرانی کار را بسیار پر رنگ تر کرده است.

ساکت در پاسخ گفت: البته در نگاه اول اینگونه که شما گفتید به نظر می رسد؛ اما در مجموع از نظر نوع نگاه شخص من به موسیقی، قطعه دوم بیشتر به دیدگاهم نزدیک است. من بخش دوم را در دستگاه راست پنجگاه اجرا کرده ام.

وی همچنین افزود: در قطعه دوم ابتدا از درآمد راست پنجگاه کارم را آغاز کردم؛ سپس گوشه نغمه، قطعه نگاه و فرود به راک و اصفهان، سپس ورود به دشتی و اجرای گوشه دیلمان، اجرای گوشه عاشق کش، و در پایان چهار مضراب ۷ ضربی راز مهتاب را اجرا کرده ام.

این موسیقیدان در مورد بخش سوم این آلبوم گفت: در قطعه سوم من بر روی مومان دوم”کاپریچیو اسپانول” اثر کورساکوف ساز زده ام. در واقع اجرای لایو ارکستر فیلارمونیک برلین را از این قطعه برای من فرستادند و من پیش از ورود به استودیو یکبار آن را گوش کردم و پس از ورود به استودیو آنچه در هنگام پخش قطعه به ذهنم می رسید را اجرا کردم.

کیوان ساکت در ادامه تاکید کرد: در حین اجرای این قطعه حس بسیار خوبی داشتم و جالب اینکه کسانی که کار شنیده اند تصور می کنند شاید کنسرتویی برای ساز تار نوشته شده است نه اینکه نوازنده ای با ساز تار بر روی این قطعه از کورساکوف ساز زده باشد.

وی درباره نوع نگاه غربی ها به موسیقی ایران گفت: میزان احترام و ارزشی که اروپایی ها و به خصوص روسی ها برای موسیقی ایرانی قائلند بسیار شگفت انگیز است. مسئول امور بین الملل کنسرواتوار چایکوفسکی زمانی که من تاری را که از اصفهان برایش آورده بودند می نواختم اشک می ریخت و احترام خاصی در رفتار دست اندرکاران کنسرواتور چایکوفسکی دیده می شد.

این نوازنده ادامه داد: جای تعجب دارد که فرهنگ و موسیقی ایرانی در اروپا چنین با دیده احترام نگریسته می شود ولی در کشور خودمان همین موسیقی با دیده بی مهری از سوی دست اندرکاران روبرو است.

گفتنی است کیوان ساکت امشب تهران را به مقصد مسکو ترک خواهد کرد تا چند اجرای دیگر را در استودیو چایکوفسکی ضبط کند. این اجراها به دعوت کنسرواتوار چایکوفسکی ترتیب داده شده است.