محمدحسین توتونچیان
یک برگزارکننده کنسرت با اعتقاد به این‌که درست رفتار کردن کنسرت‌گزارها و گذشت زمان، باعث می‌شود همه‌چیز در زمینه برگزاری کنسرت به حالت عادی برسد، گفت: وزارت ارشاد باید مسئولیت را از روی دوش خودش، نیروی انتظامی، دادستان و امام جمعه بردارد و به کسی محول کند که این مسئولیت واقعا روی دوش او است.
محمدحسین توتونچیان در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: هر شخصی که به‌عنوان کنسرت‌گزار کار می‌کند، با برگزاری هر کنسرت، درآمدی دارد. پس صاحب اصلی آن کار، او است و باید مسئولیت آن را برعهده بگیرد. خود تهیه‌کننده درباره پروانه فعالیتش بیشتر مواظب است و نمی‌خواهد درجه‌اش از عالی بودن تنزل پیدا کند و اعتبار و آبرویش متزلزل شود.
کمپانی‌های کنسرت‌گزار درجه‌بندی شوند
او درباره پیشنهادش توضیح داد: سازمان نظام مهندسی، شرکت‌هایی را که می‌خواهند در مناقصه‌ها شرکت کنند، براساس سابقه، توان مالی، تجهیزات، نیروهای متخصص و ماشین‌آلات درجه‌بندی می‌کند و به هر کسی اجازه نمی‌دهد در مناقصات دولتی شرکت کند. به‌عنوان مثال در پروژه ساخت سد، فقط شرکت‌هایی در مناقصه حضور دارند که درجه آن‌ها A باشد. این موضوع می‌تواند به شرکت‌های موسیقی هم تعمیم داده شود.
توتونچیان ادامه داد: من به وزارت ارشاد پیشنهاد دادم که درباره برگزاری کنسرت‌ها، مانند سازمان نظام مهندسی کمپانی‌های کنسرت‌گزار را درجه‌بندی کند و اختیار و مسئولیت برگزاری کنسرت را به آن‌ها بدهد. به این ترتیب شرکت‌های درجه A به راحتی می‌توانند تشخیص دهند که چه خواننده‌ای، چه سازی، چه نوع موسیقی‌ای و چه کاری در چه شهری می‌تواند یا نمی‌تواند اجرا شود. آن‌ها از نظر من استقبال کردند، اما این پیشنهاد در میان هزاران فکر و عقیده دیگر گم شده است.
او بیان کرد: مثلا من به‌عنوان یک شرکت درجه A می‌دانم که نباید در قم کنسرت برگزار کنم یا کنسرت پاپ را نباید به مشهد ببرم. من به‌عنوان مدیر برنامه همایون شجریان، کنسرت ایشان را در همین خراسان رضوی و در زمستان گذشته در سه سانس برگزار کردم و نوازنده زن هم روی استیج رفت، زیرا می‌دانستیم از چه کسی باید مجوز بگیریم، چه نوع تبلیغاتی انجام دهیم، به کجا برویم و چه گروهی را به آنجا نبریم.
جایگاه دادستان و امام جمعه بالاتر از کاری مانند لغو کنسرت است
توتونچیان گفت: اگر مردم فکر کنند وزارت ارشاد، دادستانی، نیروی انتظامی یا علمای دینی مسبب اتفاقاتی شده‌اند، برای جایگاه و شأن این افراد و ارگان‌ها مطلوب نیست. چرا باید اقشار جامعه رو در روی هم قرار بگیرند و دو یا چند دستگی به‌وجود آید؟ یک عده بخواهند کاری را انجام دهند و عده‌ای دیگر رو در روی آن‌ها قرار گیرند و مانع شوند؟
او تاکید کرد: اگر کار را به کاردان بسپارند، آن‌ها با توجه به حساسیت‌ها، اجرای کنسرت‌ها را کنترل و مدیریت می‌کنند. آن‌وقت کسی دستوری نمی‌دهد و اقدامی نمی‌کند که در شأن او نباشد. دادستان یک شهر برای یک کنسرت ۵۰۰ نفره، دستور لغو صادر نمی‌کند که در شأن ایشان هم نیست. از طرفی دیگر، رسانه‌های بیگانه هم این موضوعات را پیراهن عثمان نمی‌کنند.
وی ادامه داد: به‌صورت کلی، با شرایط ذکرشده کسی نمی‌تواند از موضوعی شکایت کند و از جو متشنجی که به‌وجود آمده به نفع خود استفاده کند. این موضوع کوچک و با منطق قابل حل است و جایگاه نیروی انتظامی، وزارت ارشاد، امام جمعه و دادستان از این مسائل بسیار بالاتر است.
این تهیه‌کننده موسیقی گفت: زمانی که یک موسیقی اصیل و سنتی با شعر مولانا و پوشش درست نوازنداگان برگزار شود، خبرش به گوش دادستان و امام جمعه می‌رسد که کنسرتی بی‌حاشیه و منظم با نوازندگان، خوانندگان و تماشاچیان خوب برگزار شد و هیچ مشکلی هم نداشت و مسئولان نیز به درستی نیاز جامعه به شنیدن موسیقی، پی خواهند برد.
اثر موسیقایی مذهبی که مردم را به سمت خود بکشاند، نداشتیم
توتونچیان نظر خود را درباره اجرای صحنه‌ای موسیقی مذهبی، این‌گونه بیان کرد: در سال‌های گذشته، اجرای صحنه‌ای موسیقی با درون‌مایه مذهبی انجام شده، اما این استقبال از اجرا است که باعث تداوم آن می‌شود، در غیر این صورت همان اجراهای حداقلی نیز از بین می‌روند.
او با گفتن این‌که تولید اثر موسیقایی مذهبی در حد و کیفیتی که بتواند آحاد مردم را به سمت خودش بکشاند، کم داشته‌ایم، اظهار کرد: مگر این‌که «نی‌نوا»ی حسین علیزاده را اجرا کنیم تا با استقبال و شور مردم مواجه شود. اثر «نی‌نوا» آن‌قدر زیباست و در جان و دل مردم تأثیرگذار است که حتی خارج از ماه محرم هم اثر خود را دارد. اگر کارهایی در این حد و این عمق تأثیر و با این نوع هارمونی، تنظیم و ارکستراسیون به‌وجود آید، تأثیری قوی در اذهان عمومی مردم دارد.
وی افزود: موسیقی «شب دهم» علیرضا قربانی نیز اثر خوب و فاخری بود که با آهنگسازی فردین خلعتبری، با استقبال زیادی مواجه شد. این کار در ماه صفر با ارکستر بزرگ و سازهای کلاسیک به اجرا درآمد. اگر هنرمندان ما بتوانند آثاری را از این دست تولید کنند، ما تولیدکننده‌ها و مردم هم از آن‌ها استقبال می‌کنیم. آن خلأیی را که به واسطه اجرا نشدن کنسرت بعد از دهه اول محرم به‌وجود می‌آید، با یک نوع موسیقی و اجرای همگون می‌توان پر کرد.
سفارش دادن کار مذهبی به آهنگساز، مانند هندوانه دربسته است
توتونچیان در پاسخ به این پرسش که چرا تهیه کننده‌ها به سراغ سفارش چنین آثاری نمی‌روند؟ گفت: این موضوع ارتباط مستقیم با شخصیت و سابقه آهنگساز دارد تا با نگاه به رزومه‌اش، به او سفارش کار دهیم. این کار مقداری سخت است و مانند هندوانه در بسته می‌ماند، زیرا واقعا نمی‌دانیم آن چیزی که ساخته می‌شود چقدر ممکن است در اذهان عمومی مورد استقبال قرار گیرد.
او ادامه داد: این موضوع، موسیقی را به لحاظ کیفی اثرگذار می‌کند، مشروط بر این‌که شخص آهنگساز حاضر باشد نظر مردم را به فضای ذهنی و کاری خود تعمیم بدهد.
دلیل ماندگاری برخی آثار، هم‌نشینی آهنگساز با شاعر یا ترانه‌سراست
این تهیه‌کننده موسیقی اضافه کرد: ما این موضوع را در ترانه‌سرا و آهنگسازها زیاد دیدیم. بیشتر آثار جاودانه و ماندگار به علت این بوده که آهنگسازها و ترانه‌سراها رابطه طولانی و نزدیکی با هم داشتند. آن‌ها اول خودشان با هم اخت می‌شدند، سپس اثرشان را با هم خلق می‌کردند. زمانی که افکار، عقاید و احساسات با هم همگون شوند، چنان تأثیر مثبتی در خروجی کار دارند که هیچ ترانه و موسیقی‌ای به تنهایی نمی‌تواند این‌گونه همگن باشد.
وی تاکید کرد: این‌گونه نیست که کاری را به کسی سفارش بدهی و همان لحظه نت را بنویسد و به شما تحویل بدهد، آهنگساز باید روی آن فکر و تمرکز کند و در حالت احساسی خوبی قرار گیرد و رفته به رفته اثر را تکمیل کند.
توتونچیان همچنین معتقد است: مسئولان برای تولید موسیقی مذهبی نه‌تنها مانع‌تراشی نمی‌کنند، بلکه همراهی هم می‌کنند.
دیدگاهتان را بنویسید