مهدی شهسوار
موسیقی ایرانیان – رها معتمدی: آلبوم «بیات ترک» مجموعه ای از آثار «رکن الدین مختاری»، به تازگی از سوی انتشارات «ماهور» روانه ی بازار موسیقی شده که در این مدت کوتاه سپری شده از زمان نشر، اثر از استقبال خوبی برخوردار شده است.
به گزارش سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان»، این اثر با همکاری «حامد جوکار»، نوازنده ی تار، «باقر زینالی»، نوازنده ی کمانچه، «علی اکبر داداش زاده»، نوازنده ی عود، «خشایار پارسا»، نوازنده ی سنتور، «سعید جلالیان»، نوازنده ی تنبک و «مهدی شهسوار»، خواننده، به اجرا در آمده است. «بیات ترک»، اولین آلبوم با صدای «مهدی شهسوار» میباشد و نکته ی جالب توجه یاداشتی است که «حمید رضا نوربخش» در باب آن نوشته است و از «مهدی شهسوار» به عنوان شاگرد مکتب خود و آواز کلاسیک ایرانی تمجید کرده است.
«مهدی شهسوار»، متولد ۱۳۶۱، آواز را از ۱۸ سالگی نزد مرحوم «عطاالله تاجدار» شروع کرده و مدتی نزد «علی نواییان» به آموزش ردیف پرداخته است. شهسوار در ۲۲ سالگی آموزش صدا سازی (تحریر سازی)، شیوه ی «طاهر زاده» و بازسازی آثار قدما را نزد «حمیدرضا نوربخش» به مدت ۱۰ سال ادامه داده و مدت کوتاهی نیز از محضر مرحوم استاد «محمد رضا لطفی» و استاد «کیانی» بهره برده است. او با گروه «همنوازان فاخته» به سرپرستی «خشایار پارسا» و «آوای کهن» به سرپرستی «حامد جوکار»، فعالیت داشته و کنسرتهایی در تهران و شهرستان به روی صحنه برده است.
در ادامه راجع به این اثر گپ و گفتی با او داشته ایم که تقدیم مخاطبان می شود.
*از شکل گیری این اثر و همکاری با اعضای آن بفرمایید؟
دو سال قبل یکی از دوستان و همکاران من در شهسوار آقای خشایار پارسا با من در مورد این ایده صحبت کرد. طبق بررسی های ایشون موسیقی ما در ساخت پیش درآمد و رنگ مدیون رکن‌الدین مختاری است و بخاطر سابقه ی خیلی بد سیاسی ایشان صحبت زیادی از این نوازنده و آهنگساز موسیقی ایران نشده و آثارش بسیار مهجور مانده است. رکن الدین خان مختاری فقط دو تصنیف ساخته است که هر دو در بیات ترک می باشد.
آقای خشایار پارسا یک کارگان کامل از ایشان در بیات ترک که شامل پیش درآمد، چهارمضراب، دو تصنیف، و رنگ میشد را از روایتهای موسی خان معروفی، ارشد طهماسبی، اصغر بهاری و اجرای خود مختاری آمده کردند.
من ایشان را با آقای حامد جوکار که شناخت کاملی از موسیقی کلاسیک ایران دارند و سالها در این مسیر تلمذ کرده اند، آشنا کردم و آقای جوکار باقی نوازندگان را هماهنگ کردند و طی یکسال تمرین و همفکری گروهی این کار به نتیجه رسید. ما اصرار داشتیم این کار را به صورت گروهی آنسامبل ضبط کنیم، برای همین تمرین کار یک سال طول کشید و با زحمتهای آقای جوکار و بقیه ی اعضا کار برای ضبط آماده شد. قطعات بصورت کاملا گروهی و در یک روز ضبط شد و سپس آوازهای کار آماده شد.
لازم به ذکر است که تمرینها ضبط میشد و استاد پیرنیاکان نظر های سازنده ای در پیشبرد کار ارائه میدادند.
*از آوازهای کار بگویید. اکثر کارهایی که امروزه در بازار موسیقی ایران است، بخش آوازی بسیار کوتاهی دارند و بیشتر به تصنیف و قطعات موزون میپردازند اما آوازهای شما بسیار مفصل است.
موسیقی ایران از نظر ریتم و متر شامل دو بخش موزون و آزاد است، موسیقی دوره ی قاجار و پهلوی که ما هم بخشی از این دوره را با نگاه امروزی اجرا کردیم، بخش وزن آزادش بیشتر و مفصلتر میباشد. به همین دلیل من برای این بخش خیلی وقت و انرژی گذاشتم. بصورت کلی این بخش جزو علایق شخصی من هم است و دوست داشتم یک توازنی از هر دو بخش توانایی هایم در این مجموعه باشد.
من سالهاست با تلمذ در خدمت استاد نوربخش و بهره گیری از اساتیدی چون استاد کیانی مرحوم لطفی و همچنین بازسازی آوازهای ظلی، اقبال، طاهرزاده، بنان، تاج و قمر سعی کردم به یک شیوه ی شخصی در اجرای وزن آزاد ( آواز) در موسیقی ایران برسم و نمونه ای از آن را در این مجموعه نشان دهم.
*در بخش آوازی بیشتر آقای جوکار با شما همراهی کرده اند. دلیل خاصی داشته است؟
من چند سالی است با آقای جوکار تمرین ساز و آواز دارم، در بخش ساز و آواز هماهنگی و شناخت بسیار مهم است. بدلیل نشستهای بیشتر من با آقای جوکار ما هر دو به یک بیان مشترک رسیده ایم که این در موسیقی ایران بسیار اهمیت دارد. همانطور که ما در قطعات این آلبوم هم با یک سال تمرین گروهی به یک بیان مشترک رسیدیم.
متاسفانه امروزه گروه های موسیقی بدلیل تمرینهای گروهی کم و نشستهای مشترک کم تر، روح و ذهنشان با هم هماهنگ نیست و نمیتوانند این بیان همسو را ارائه دهند. ما تمام تلاشمان را کردیم که به این بیان برسیم.
دیدگاهتان را بنویسید