کمال پورتراب
زنده‌یاد مصطفی‌کمال پورتراب تمام عمرش را صرف تربیت شاگردانش کرد، اما او هیچ فرزندی ندارد که راهش را ادامه دهد.
تقریبا همه‌ی موسیقیدانان ایرانی به نوعی شاگرد زنده‌یاد مصطفی‌کمال پورتراب محسوب می‌شوند. موسیقیدانان ایرانی یا شاگرد مستتقیم او هستند یا از طریق مطالعه‌ی کتاب‌هایش، شاگرد غیرمستقیم پورتراب به‌شمار می‌روند.
وقتی در مراسم بزرگداشت این هنرمند، از او پرسیده شد که چرا فرزندی ندارد، این‌گونه پاسخ داد: «من همیشه مشغول کار هستم و با این‌که خیلی به همسرم علاقه دارم، زمانی که قرار شد با هم ازدواج کنیم، یک شرط گذاشتم؛ خواستم اجازه دهد که هیچ‌وقت بچه‌دار نشویم تا من تمام وقتم را صرف شاگردانم کنم و کتاب بنویسم.»
این تئوریسین موسیقی ادامه داد: «وقتی سال‌ها پیش پدرم مفقود شد، مجبور شدم خواهر و برادرانم را بزرگ کنم. آن زمان خواهرم فقط دو سال سن داشت و من او را بزرگ کردم. برای همین تصمیم گرفتم، وقتی بزرگ شدم تمام فکر و ذکرم را روی علاقه‌ام، یعنی موسیقی بگذارم. همسرم ۱۲ سال پیش از دنیا رفت و من در این ۱۲ سال که تنها شده‌ام، فقط کتاب می‌نویسم و همیشه سعی کرده‌ام با ساده‌ترین جملات، موسیقی را به شاگردانم آموزش دهم.»
زنده‌یاد مصطفی‌کمال پورتراب صبح روز دوم تیرماه براثر ایست قلبی در سن ۹۲ سالگی از دنیا رفت.
پورتراب از ۱۳۲۴ تدریس موسیقی را آغاز کرد. وی در سال ۱۳۴۰ سرپرستی یکی از ارکسترهای وزارت فرهنگ و هنر ایران را برعهده گرفت. هم‌چنین در فاصله ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۲ مدیر هنرستان موسیقی ایران شد.
او در زمینه ترجمه نیز آثاری مانند «کن‍ترپوان به‌زبان ساده» نوشته اچ. سی. ال. است‍اک، «تج‍زیه و تح‍لی‍ل موسیقی برای جوانان» نوشته ل‍ئ‍ونارد برنس‍تاین، «هارمونی بر روی شستی‌های پیانو» نوشته کارل پدرن، «تک‍الی‍ف و حل مس‍ائ‍ل ت‍ئ‍وری موسیقی و تع‍لی‍م خط و خوشن‍ویس‍ی» نوشته اتوره پوتس‍ولی، «آموزش کن‍تر پوان مدال (مق‍امی)» نوشته مارسل دوپر، «هارمونی کلاسی‍ک» نوشته سی. اچ. کی‍تس‍ون، «موسیقی مدرن» نوشته موریس لورو، «موتس‍ارت» نوشته یان مک لی‍ن، «زندگی پراضطراب چایک‍وفس‍کی» نوشته هربرت ولس‍توک، «هانون» نوشته شارل لویی، «هارمونی مدرن (توضی‍ح و کاربرد آن)» نوشته ایگ‍لف‍یل‍د هال و «هماهنگی علمی و عملی» نوشته هانری سارلی را منتشر کرد.
دیدگاهتان را بنویسید