چند شبی می‌شود که علاقه‌مندان به موسیقی ایرانی در تالار وحدت مهمان آوازعلیرضا قربانی و شنونده‌ی آثاری به آهنگسازی مهیار علیزاده هستند. اجرایی که هنرمندان در آن تلاش کرده‌اند، کاری متفاوت نسبت به اجراهای متداول ارائه دهند.
علیرضا قربانی شامگاه ۲۸ خردادماه، آخرین اجرای بهاری «دخت پری‌وار» را در تالار وحدت روی صحنه برد. این در حالی بود که این اجرا توسط رضا موسوی کارگردانی شده بود تا اجرای این هنرمند حال و هوای متفاوتی داشته باشد.
قربانی در این اجرا علاوه بر قطعات آلبوم «دخت پری‌وار» قطعاتی را نیز از آلبوم پرطرفدار «حریق خزان» اجرا کرد.
کنسرت، با قطعهی «پرده‌نشین» آغاز شد و نحوه‌ی کارگردانی طوری بود که مخاطب نه خواننده و نه نوازندگان را روی صحنه نمی‌دید و صرفا افکت‌های تصویری رابط مخاطب و موسیقی زنده بودند.
قطعهی «آخرین جرعه جام» نیز در حالی اجرا شد که فقط علیرضا قربانی از پس پرده‌ای آواز می‌خواند و باز هم نوازنده‌ای روی صحنه نبود. این در حالی است که بسیاری از مخاطبان به کنسرت می‌آیند تا با هنر نوازندگان مواجه شوند و بتوانند شیوه‌ی ساز زدن آن‌ها را روی صحنه ببیند؛ اما رضا موسوی با این نحوه‌ی کارگردانی در بخش زیادی از این کنسرت، مخاطب را از دیدن با نوازنده محروم کرد و بیشتر به‌دنبال جلب کردن توجه نسبت به خواننده بود.
این موضوع حتی در نورپردازی‌ها هم دیده می‌شد، به‌گونه‌ای که نوازنده باید در تاریکی ساز می‌زد و نورپردازی فقط متوجه خواننده بود. مثلا در یک قطعهی ساز و آواز، سامان صمیمی در گوشه‌ای از صحنه کمانچه می‌زد، بدون این‌که مخاطب با ساز او ارتباط بصری برقرار کند و تمام نورپردازی‌ها در ساز و آواز روی چهره‌ی علیرضا قربانی متمرکز شده بود.
شیوه کارگردانی این کنسرت، مخاطب را به یاد برخورد صداوسیما با موسیقی می‌انداخت که با تمرکز بر خواننده، از نمایش دادن ساز اجتناب می‌کند. این نحوه‌ی اجرا باعث شده بود، حس تماشای یک اجرای زنده تا حد زیادی از مخاطب حاضر در سالن گرفته شود و این موضوع کمی عجیب به‌نظر می‌رسید.
با این حال، نحوه‌ی اجرای قربانی تفاوتی با سایر اجراهای زنده‌اش نداشت و قطعاتش را یکی پس از دیگری برای مخاطبان اجرا کرد.
او در بخشی از این کنسرت نیز گفت: زبانم قاصر است از این‌که مراتب خوشحالی و خوشبختی‌ام را ابراز کنم. فقط برای این روی صحنه صحبت می‌کنم تا شما بدانید افراد زیادی برای این اجرا زحمت کشیده‌اند تا ما بتوانیم کاری متفاوت به شما ارائه دهیم. من هم از همه‌ی این دوستان سپاسگزارم.
قربانی درباره‌ی اجراهایش در این چند شب در تالار وحدت اظهار کرد: ما در شب‌های ماه مبارک رمضان این اجرا را روی صحنه بردیم و شاید برخی از شما به‌خاطر این موضوع به سختی و زحمت افتاده باشید؛ اما دلیلش این بود که می‌خواستیم حداقل اجرای موسیقی جدی را در این ایام رواج دهیم.
این هنرمند در پایان صحبت‌هایش از همکاری دفتر موسیقی وزارت ارشاد و بنیاد رودکی هم قدردانی کرد.
بخش دوم کنسرت، با حضور یک پرفومر روی صحنه همراه بود؛ سروش کریمی هنگام اجرای قطعات موسیقی، حرکاتی نمایشی را روی صحنه اجرا کرد.
«ارغوان» آخرین قطعه‌ای بود که در میان تشویق‌های پیاپی مخاطبان اجرا شد و قربانی با تشویق مخاطبان، قطعهی «مدار صفر درجه» را به‌عنوان بیز کنسرت اجرا کرد.
میثم مروستی، کنسرت‌مایستر اجرا بود و نیلوفر محبی (ویلن)، پریسا پیرزاده (ویولا)، آتنا اشتیاقی (ویلنسل)، فرشید پاتینیان (کنترباس)، سایوری شفیعی (کلارینت)، حسام صدفی‌نژاد (ابوا)، میلاد عباسی (هورن)، امیر دارابی (پیانو)، آرین کشیشی (گیتارباس)، همایون نصیری (پرکاشن)، پیمان حاتمی (سازهای الکترونیک)، رکسانا صرافی، مهدیه صفدری و بهرخ شورورزی (همخوان) در این اجرا روی صحنه رفتند.
دیدگاهتان را بنویسید