استاد فرهنگ شریف
شیوه‌ی نوازندگی او به هیچ‌یک از استادانش شباهت ندارد و همیشه شبیه خودش ساز می‌زند. هرچند مدت‌هاست به‌دلیل بیماری، پنجه بر ساز نزده است.
سوم فرودین‌ماه ۱۳۹۵ مصادف با تولد ۸۵ سالگی «فرهنگ شریف» نوازنده‌ی صاحب‌سبک ساز تار است. او با ابداع‌هایی که در نحوه‌ی انگشت‌گذاری و مضراب‌زنی در نقاط مختلف سیم‌های تار انجام داده، از این ساز صدایی متفاوت درآورده که بسیاری از کارشناسان معتقدند، زیباترین صدای تولیدشده از ساز تار است.
فرهنگ شریف در سال ۱۳۱۰ در شهرستان آمل به دنیا آمد. دو ساله بود که با پدر و مادرش به تهران آمدند. از همان دوران کودکی به موسیقی گرایش زیادی داشت، به طوری که وقتی پدرش یک‌بار با تار قطعاتی را می‌زد، او به ذهن می‌سپرد و همان قطعات را می‌نواخت و همیشه دور از چشم پدر، به ساز او دستبرد می‌زد.
یک روز که پدرش در خانه نبود، سازش را برداشت و شروع به نواختن کرد. وقتی پدر ناگهان به خانه وارد شد و ذوق و استعداد پسرش را دید، او را تشویق کرد و به کلاس استاد علی‌اکبرخان شهنازی برد. به این ترتیب، فرهنگ شریف تحت تعلیم استاد شهنازی قرار گرفت.
او ردیف‌های موسیقی ایرانی را به‌خوبی فرا گرفت و چون عبدالحسین شهنازی، برادر علی‌اکبرخان شهنازی که در نواختن تار از پدرش، آقا حسینقلی، بهره برده بود، با پدر او نیز دوستی داشت و به خانه آن‌ها رفت‌وآمد می‌کرد، او فرصت را غنیمت شمرد و از محضر استاد عبدالحسین‌خان هم بهره برد، به‌طوری که خود فرهنگ شریف معتقد است، همواره تحت تأثیر ساز عبدالحسین‌خان بوده و از سبک او الهام گرفته است.
شریف اولین‌بار که در رادیو برنامه اجرا کرد، محصل سال سوم در دبیرستان دارالفنون بود و ۱۵ دقیقه تک‌نوازی اجرا کرد. آن زمان فرستند‌ه‌ی رادیو در جاده‌ی قدیم شمیران بود و امتحان‌گیرندگان برای آن برنامه نیز صبا و محجوبی بودند.
فرهنگ شریف یکی از تک‌نوازان بنام برنامه‌ی «گل‌ها» بود و تا کنون چند آهنگ ساخته که از میان آن‌ها بیشتر به «گل گریه» علاقه‌مند است که با صدای اکبر گلپایگانی اجرا شده است.
این هنرمند مدت‌هاست که درگیر بیماری شده و روی صحنه برنامه‌ای اجرا نکرده است.
دیدگاهتان را بنویسید