ارکستر نوجوانان ایران در واپسین روزهای سال ۹۴، آخرین جلسه‌ی تمرین خود را با لوریس چکناواریان برگزار کرد و مورد تشویق این رهبر پیشکسوت ارکستر قرار گرفت.
طبقه‌ی ششم بنیاد رودکی شامگاه ۲۴ اسفندماه میزبان ارکستری بسیار جوان بود که به رهبری شهرام توکلی و آرمان نوروزی تقریبا یک سالی می‌شود به‌طور جدی کارش را شروع کرده است. اعضای این ارکستر قرار است تیرماه سال آینده جدیدترین کنسرت خود را روی صحنه ببرند.
در آخرین روز تمرین این ارکستر در سال ۹۴ با آن‌ها همراه شد. جلسه‌ی تمرینی که با حضور لوریس چکناواریان حال‌وهوای متفاوتی داشت.
شهرام توکلی که یکی از رهبران این ارکستر است، درباره‌ی روند کاری آن توضیح داد: ما یک تیم پنج نفره هستیم که تصمیم گرفتیم، ارکستری را از نوجوانان تأسیس کنیم. شروعش با ۱۲ نوازنده بود، اما به مرور زمان، بزرگ‌تر و حدود ۶۰ نفر شد. ارکستر سازبندی کاملی دارد و در مدت یک سال، آن‌ها را آموزش دادیم و اولین اجرا را بهمن سال ۹۳ در تالار رودکی روی صحنه بردیم.
این هنرمند ادامه داد: برای نوجوانان که در بهترین سن برای یادگیری هستند، ارکستری وجود نداشت و ما را بر آن داشت که این کار را انجام دهیم. سن اعضای این ارکستر ۱۲ تا ۱۹ سال است و وقتی ۱۹ ساله شوند، ما از آن‌ها خداحافظی می‌کنیم.
توکلی درباره مسائل مالی ارکستر نیز گفت: این ارکستر با هزینه‌ی شخصی ما که یک شورای پنج نفره هستیم، اداره می‌شود.
آرمان نوروزی هم که یکی دیگر از رهبران این ارکستر است، اظهار کرد: کار کردن برای این جوان‌ها برای من جذاب است. جوانانی که با این کیفیت کار می‌کنند. ما می‌خواهیم برای هم‌سالان آن‌ها الگوسازی کنیم. بچه‌هایی که موسیقی کار می‌کنند، الگویی ندارند، اما با این ارکستر ذهنیت پیدا می‌کنند. من خودم سال‌ها معلم هنرستان بودم و این ارکستر باید در هنرستان شکل می‌گرفت و ارگان‌های دولتی باید روی آن سرمایه‌گذاری می‌کردند، اما ما دل‌مان سوخت و این کار را کردیم.
نوروزی درباره‌ی استقلال این ارکستر نیز توضیح داد: هر ارکستری که مستقل نبوده، از دست رفته است. ما تمایل داشتیم که این ارکستر پایدار باشد و خواستیم که استقلال فکری داشته باشیم. استقلال نداشتن ما را اذیت می‌کند.
لوریس چکناواریان نیز که در تمرین ارکستر نوجوانان حضور داشت و نوازندگان این ارکستر هم دقایقی با او تمرین کردند، درباره‌ی این حضور اظهار کرد: با دیدن جوانان این ارکستر، جوان شدم. افتخار می‌کنم که جوانان فوق‌العاده‌ای داریم که در آینده، ارکستر خوبی با حضور آن‌ها خواهیم داشت. مدت‌ها بود که با جوانان کار نکرده بودم و حس خوبی گرفتم.
او ادامه داد: بچه‌ها فوق‌العاده بودند، با احساس کار کردند و آمادگی داشتند. من تحت تأثیر قرار گرفتم. امیدوارم این ارکستر بتواند خارج از کشور هم خودش را نشان دهد. امروز علاوه بر این‌که تعجب کردم، لذت هم بردم.
این آهنگساز و رهبر ارکستر درباره‌ی ارزیابی‌اش از این نوازندگان جوان نیز گفت: این‌ها با نسل ما تفاوت بزرگی دارند. این جوانان به‌خاطر ظهور اینترنت با دنیا هماهنگ هستند، اما خود من در جوانی با گرامافون «صفحه‌ی ۷۸ دور» گوش می‌کردم و برای شنیدن سمفونی ۵ بتهوون، باید ۱۰ صفحه را گوش می‌کردم. این بچه‌ها تمام اجراهای دنیا را می‌شناسند و پیشرفت‌شان بهتر خواهد بود و می‌دانند باید سطح کار خود را بالا ببرند. در گذشته ما نمی‌توانستیم سطح خود را با نوازندگان خارجی مقایسه کنیم.
وی افزود: دیگر سرحد هنری برای جوانان وجود ندارد. البته اکنون در حال رشد هستند و جوجه را باید آخر پاییز شمرد. آقای شهرام توکلی هم که با این ارکستر کار می‌کند، رهبر توانایی است.
چکناواریان در ارزیابی سیستم آموزشی ایران نیز اظهار کرد: ما باید از این تفکر که همه‌چیز ایرانی باشد، بگذریم. این تفکر غلطی است. مثلا شما اگر یک ارکستر آلمانی را در نظر بگیرید، همه‌ی نوازندگان آن آلمانی نیستند، زیرا هنر، درجه دو نمی‌شناسد. همه باید درجه یک باشند. در همه‌ی ارکسترها هم آزمون‌هایی برگزار و فراخوان‌هایی منتشر می‌شوند که بهترین نوازندگان از هر جای جهان دور هم جمع شوند. در اروپا نمی‌گویند فلانی ایرانی است، به ارکستر راهش ندهیم.
او در این زمینه افزود: هنر، ملیت نمی‌فهمد. یک زبان مستقل است و زبان خدا است. زبان خدا باید به بهترین نحو اجرا شود. ارکستر، حمایت و سازهای خوب می‌خواهد. بچه‌های این ارکستر سازهای خوبی ندارند. اگر سازشان خوب باشد، صدای بهتری خواهد داد. حتی بهتر است که معلم‌های خارجی بیایند و به این بچه‌ها آموزش دهند، در حالی که ما یک تعصب ایرانی داریم که این درست نیست.
چکناواریان تصریح کرد: اگر مردم امروز به کنسرت نمی‌آیند، دلیلش کیفیت پایین اجراهاست. نه این‌که مردم موسیقی را نمی‌فهمند. همه‌ی انسان‌ها موسیقی را درک می‌کنند. شاید نت ندانند، اما صدادهی و کیفیت ارکستر خوب را می‌فهمند. این درک را خدا داده است. اگر می‌خواهیم مردم به سالن‌های کنسرت بیایند، باید کیفیت را بالا ببریم. ارکستر فیلارمونیک ارمنستان هم یک مدت ضعیف کار می‌کرد و مردم به سالن‌ها نمی‌آمدند، در حالی که ارامنه موسیقی را خیلی دوست دارند.
این هنرمند پیشکسوت در بخش دیگری از سخنانش، گفت: ارکستر، یک ارتش است و هیچ ارتش نظامی‌ای نظم ارکستر را ندارد. وقتی چهار ژنرال روسی به کنسرت من در ارمنستان آمدند، خطاب به آن‌ها گفتم که شما می‌دانید این ۸۰ نفر که روی صحنه ساز می‌زنند، از ارتش شوروی قوی‌تر هستند؟ ژنرال‌های روسی به من خندیدند، چون فکر کردند شوخی می‌کنم؛ اما گفتم که این نوازندگان با یک حرکت دست من به‌صورت همزمان یک نت را اجرا می‌کنند، آیا ارتش شما با یک حرکت دست‌تان ۸۰ گلوله را همزمان شلیک می‌کند؟ روس‌ها با این مثال، حرفم را فهمیدند و دست زدند.
او در پایان سخنانش گفت: امیدوارم بچه‌های این ارکستر جوان هم حمایت شوند و سازهای خوب داشته باشند. این جوانان می‌توانند خیلی موفق شوند. هر آهنگساز هم یک ارکستر خوب می‌خواهد تا آثارش را اجرا کنند. خیلی از آهنگسازان به‌دلیل اجرای بد اثرشان توسط ارکستر دیوانه شدند و به تیمارستان رفتند که راخمانینف از معروف‌ترین آن‌هاست.
دیدگاهتان را بنویسید