در سنگفرش خیابان کهنسال «سی تیر» که روزگاری «قوام السلطنه» نام داشت، مقابل خانه ایستادم و به پنجره هایش نگاه کردم. سایه ای رد نشد. سکوت بود. هنوز متعجب بودم از ساعت ملاقات. با خود گفتم معمولا آدم ها در این سن و سال این ساعت قیلوله دارند. اما او پشت تلفن به من گفته بود خوابیدن برای زیر زمین است. آفتاب از وسط آسمان گذشته بود که من به خلوت تنهایی لوریس وارد شدم…
+حدود ۱۰۰ داستان کوتاه دارم که مهرماه به چاپ خواهدرسید
+هنر از مردم می آید و به مردم هم بر می گردد. به همین دلیل هنرمند از خودش چیزی ندارد
+زندگی آنقدر ساده است که ما نمی توانی بفهمیم. پس مبهمش می کنیم تا درکش کنیم و آنقدر مبهمش می کنیم که باز آن را نمی فهمیم
+موسیقی کلاسیک هم روی من بیشترین تاثیر را می گذارد چون ۹۹ درصد علم آن ۱ درصد هنر را نگه می دارد. خب بقیه موزیک ها یکبار مصرف اند!
+همه چیز را رها کردم چون می خواستم آزاد زندگی کنم