نکته جالبی است که خانواده، باقی زندگی آدم را شکل می دهد، همین خانواده هنری روحانی را نگاه کنید! اصلا هر جا اسمی از آنها هست، ناخودآگاه یاد نت، موسیقی، ارکستر، پیانو و … می افتیم. وقتی پدر از ابتدای کودکی گوشِ فرزندان را با موسیقی انس بدهد، جای تعجب ندارد که انوشیروان، اردشیر، شهرداد و شهریار، هر کدام وزنه ای در موسیقی کشور شوند، و عجیب نیست که انوشیروان روحانی، شاید برای گرامی داشتن نام و خاطره پدر، پسرش را به نام پدرش بنامد، و رضا روحانی هم طبق سنت خانوادگی، آهنگساز شود و به موسیقی کلاسیک و پیانو عشق بورزد و آلبوم «کولی ها»یش را به تلفیق ریشه های ایرانی خود و آموزه های غربی اش اختصاص دهد.
+جزئیات کامل به همراه کاورهای آلبوم «کولی ها»
+«رضا روحانی» پیشتر آلبوم «هیاهوی سکوت» را منتشر کرده که آلبوم «کولی ها» را می توان به نوعی ادامه آن دانست