قشنگ کامکار معتقد می‌گوید سیاست باعث جدایی او و لطفی شد زیرا تمام کسانی که اطراف او بودند به کارهای سیاسی می‌پرداختند و لطفی را به چاله‌ای کشاندند که خود در بالای آن زندگی می‌کنند.
قشنگ کامکار نخستین زنی است که پس از انقلاب روی صحنه رفت و به صورت صحنه‌ای موسیقی اجرا کرد. متولد۱۳۳۲ سنندج و از اعضای گروه کامکارهاست. هویت او معمولا با گروه کامکارها شناخته می‌شود، گرچه خارج از این گروه نیز اجراهای زیادی داشته. ویولن را در کودکی نزد پدر آموخت و اکنون سه‌تار می‌نوازد. در جوانی با محمدرضا لطفی ازدواج کرد اما به متارکه انجامید. این جدایی هیچگاه از احترام لطفی نزد کامکارها نکاست و مرگ لطفی کامکارها را در غمی بزرگ فرو‌برد. قشنگ کامکار زیاد اهل مصاحبه نیست و تنهایی‌اش بیشتر در حس‌و‌حالی که با ساز پیدا می‌کند، معنا می‌یابد. ورود به این تنهایی پرمعنا چندان آسان نبود و برای انجام این گفت‌وگو نیز بیژن کامکار واسطه شد. قشنگ با پذیرش این پیشنهاد با صمیمیت به سوالات ما پاسخ گفت، مصاحبه‌ای که ناخواسته به تنهایی و روزهایی با محمدرضا لطفی و روزگاری در کردستان سوق پیدا کرد. اینک در نخستین سالمرگ مرحوم‌لطفی، انتشار آن بی‌مناسبت نیست. این مصاحبه در سفر کامکارها برای اجرای دومین کنسرتشان در سنندج در تابستان۹۳ انجام شد.
بیژن کامکار در آستانه برگزاری جشنواره فیلم «خورشید» لباس مرس خود را که در چندین کنسرت از جمله در «کنسرت صلح نوبل» در تور آمریکا و اروپا به تن داشت به گنجینه آثار اهدایی هنرمندان هدیه داد. بیژن کامکار، نوازنده دف و رباب، خواننده ایرانی و عضو گروه کامکارها، با هدف حمایت از گنجینه آثار […]
