×
×

«از مرگ جوون ها بیزارم»

  • کد نوشته: 63706
  • 24 آبان 1393
  • ۳ دیدگاه
  • «من آقاى پاشایى رو نمى شناختم. یعنى نه کارهاش رو شنیده بودم نه خودش رو از نزدیک دیده بودم. سبک و مدل موسیقى اش هم که الان مى شنوم دوست ندارم. ولى دلم مى سوزه. جیگرم کبابه. از مرگ جوون ها بیزارم.» ابن‌ها جملات ابتدایی پست هانیه توسلی در صفحه اینستاگرامش است، یادداشتی که باعث […]

  • haniyeh_tavassoli«من آقاى پاشایى رو نمى شناختم. یعنى نه کارهاش رو شنیده بودم نه خودش رو از نزدیک دیده بودم. سبک و مدل موسیقى اش هم که الان مى شنوم دوست ندارم. ولى دلم مى سوزه. جیگرم کبابه. از مرگ جوون ها بیزارم.»

    ابن‌ها جملات ابتدایی پست هانیه توسلی در صفحه اینستاگرامش است، یادداشتی که باعث شد کامنت‌های مخالف زیادی پای این پست ثبت شود. کامنت‌هایی تند و بعضا همراه با الفاظ رکیک از سوی کامنت‌گذارانی اکثرا خشمگین که به زعم‌شان به خواننده محبوب آنها توهین شده است، رفتاری که پیش از این و البته به مراتب آرام‌تر و کم حاشیه‌تر در صفحه بهرام رادان شاهدش بودیم.

    البته با خواندن کامل یادداشت هانیه توسلی هیچگونه توهینی به زنده یاد مرتضی پاشایی و یا هوادارانش به چشم نمی‌خورد، هانیه توسلی تنها درخواست کرده که دیگران برای او تعیین تکلیف نکنن که تسلیت بگوید یا نه. که ظاهرا به مذاق طرافدان پاشایی خوش نیامده است.

    متن کامل یادداشت هانیه توسلی و سپس چندکامنت مخالف وی را در انتها بخوانید:

    «من آقاى پاشایى رو نمى شناختم. یعنى نه کارهاش رو شنیده بودم نه خودش رو از نزدیک دیده بودم. سبک و مدل موسیقى اش هم که الان مى شنوم دوست ندارم. ولى دلم مى سوزه. جیگرم کبابه. از مرگ جوون ها بیزارم. کم هم نیست الان متاسفانه. خودم هم داشتم تجربه اش رو. از دست رفتن جوون وحشتناکه. ولى واکنش مردم به نظرم عجیبه. زیادیه. عادت ندارم تسلیت بگم. دردى رو دوا نمى کنه. کسایى که میان اینجا و به من مى گن چرا تسلیت نمى گى هم نمى فهمم. اگه خانواده اش رو مى شناختم از نزدیک حتمن به اونها تسلیت مى گفتم. مثل مجید بهرامى که خیلى دوست و همکار مشترک داریم و خیلى شخصى تسلیت گفتم به خودشون. ملت عجیبى هستیم. اینجا براى من تعیین تکلیف نکنید لطفن. به اندازه ى کافى حال و روزم بد هست. لطفن هم با تنوین نمى نویسم. دلیلش هم صد بار گفتم. ممنون از بقیه ى دوستان که مهربون و با محبت هستند و همیشه به من لطف دارند.»

    و حالا چند کامنت انتهایی این پست که تا این لحظه نزدیک به پنج هزار کامنت پای آن ثبت شده است و قابل تامل است:

    -یه سری طرفدار مشترک داشتی که متاسفانه لیاقت نداشتی نگهشون داری، شاید یه تسلیت کوچیک از طرف خودت باعث می شد تصویر زیباتری از سیرتت روی قلبشون حک کنی، شما هم یه روزی میمیری چه خوبه بعد از مرگ یه هنرمند واقعا خدابیامرزی از ته دل بگیم.

    -واقعا خیلی گستاخ هستید شما باید الگو باشید در ضمن سنی هم ازتون گذشته به نظرتون با این حرفا خیلی متفاوت به نظر میاین؟ نه فکرتون اشتباهه.

    -اولا که تسلیت نگفتنت چیزی از محبوبیت مرتضی کم نکرد، دوم اینکه خانوم بازیگر به اصطلاح مردمی، حالا نخواستی تسلیت بگی اوکی نگفتی، که اصلا مهم نیست. نیاز نبود بیای پست بزاری. نگفتی تموم شد رفت دیگه پست گذاشتنت چیه؟ سوم اینکه خب چی؟ دوست نداری سبک موسیقیشو این به مردم چه ربطی داره که اومدی جار میزنی؟ چقد بد خودتو از چشم انداختی. در ضمن بازیات پیش خیلیا داغونه. واست آرزو میکنم روزی به اندازه مرتضی محبوب شی البته بعید میدونم.

    -منظور خانوم توسلی از واکنش، احساسات مردم نیست، اینایی که میان تو پیج ها توهین میکنن به بهونه تسلیت نگفتن، رو میگه. آخه مگه تسلیت گفتن زوریه؟؟

    -فقط متاسفم باشه شما خاصی. شما متفاوتی، این روزا واسه خودتونم پیش میاد پس انتظار تسلیت نداشته باشید

    -شما به عنوان یه بازیگر وظیفه داری به طرفدارای مشترک خودتون و آقای پاشایی تسلیت بگی.

    -اظهار نظر متفاوت، مستقل و معتدل شما بسیار عالی است رفتار ما ایرانی ها در بسیاری از زمینه ها از تعادل خارج شده.

    همانطور که پیش‌تر گفتیم، تعداد کامنت‌ها بسیار زیاد است و لحن بیشتر آنها مشابه کامنت‌های بالا و بعضا تندتر. اینکه چرا فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی به سمت و سویی رفته است که پست ساده‌ی یک بازیگر و اظهارنظرش که در آن توهینی هم به چشم نمی‌خورد، اینچنین واکنش‌های تندی به دنبال دارد، واقعا جای تامل بیشتری دارد.

       

    مطالب مرتبط

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *