سروده ای از سید علی صالحی برای استاد شجریان
سید علی صالحی، شاعر و نویسنده شناخته شده کشورمان، برای خسرو آواز ایران شعری سرود.
به گزارش سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان»، از آغاز اسفندِ ۱۳۹۸ خبر بستری شدن مجدد خسرو آواز ایران محمدرضا شجریان، فضای تب آلود این روزها را تب آلودتر کرد و هواداران این آواز خوان نامی کشورمان از هر طریقی جویای حال ایشان و وضعیت لحظه به لحظه شرایطشان تا به امروز بوده اند.
از سویی دیگر، هنرمندان عرصه موسیقی و آواز و دیگر هنرهایِ گوشه به گوشه و کو به کویِ ایران و کیان، با نشر دلنوشته هایی در صفحات شخصی و مجازی خود یا در صورت امکان با حضور بر بالین استاد، ارادت، دوستی و همدلیشان را به او ابراز کرده اند. یکایک ما ایرانیان چه آنها که در هنرآفرینی خسرو آواز ایرانی همپا، همسفر و همراه بوده اند و چه آنها که تنها یک مخاطب برای آوازهای دلفریب و گوش نوازش؛ با عشق این آوازها را زمزمه می کنند و سینه به سینه و دل به دل به اشتراک می گذارند. این آوازها سوای بار هنری جهانی شان، باری معنایی و معنوی برای ما داشته و دارد. معنایی از ریشه و ثبات و جاودانگی.
سید علی صالحی شاعر و نویسنده خوزستانی نیز در همراهی با این جرگه عاشق، شعری را به احترام استاد شجریان در صفحه شخصی خود به اشتراک گذاشته است که متن شعر را در ادامه می خوانید:
«بسا درد که بی‌شفای تو….خاموش
بسا حرف که بی‌مگوی تو….پنهان
بسا حضور که بی‌پیدای تو….غایب.
داوود غریب ما!
دیری‌ست در این دردْستان
من واژه بسیار آورده‌ام به دعا
من دعا بسیار آورده‌ام به درد،
اما آدمی بی‌نامِ تو….تنهاست
اما عشق بی‌مزامیر تو….پرده‌پوش
اما جهان بی نی نوایِ تو….خاموش.
داوودا…!
شبانه غمگین به خوابِ سَحر
به آشیانه آفتاب برگردد،
اینجا مرغانِ گلوبریده به امیدِ یکی روزنه
رو به روز،
آوازت می‌دهند هنوز!»
سیدعلی صالحی
دیدگاهتان را بنویسید