چکناواریان می‌گوید که می‌خواهد در آینده بیشتر به آهنگسازی بپردازد و کارهای ماندگاری را خلق کند؛ چراکه در آهنگسازی آزادی عمل بیشتری دارد ولی ارکستر همانند یک سربازخانه است.
به گزارش ایسنا، نشست رسانه‌ای اجرای ارکستر سمفونیک تهران به رهبری لوریس چکناوریان، صبح شنبه (دوم آذر ماه) در تالار وحدت برگزار شد. این کنسرت در روزهای ششم، هفتم و هشتم آذر ماه در تالار وحدت با اجرای دو قطعه از آثار چکناواریان برگزار خواهد شد.
چکناواریان در ابتدای این نشست بیان کرد: در این کنسرت دو قطعه از آثار خودم را به نام‌های «صلح و دوستی» و «دفاع مقدس» را اجرا می‌کنیم. امیدوارم اجرای خوب و موفقی باشد؛ چون از لحاظ اجرا و آهنگسازی کار پرمسوولیتی بود. سعی خود را کرده‌ایم و ارکستر آماده شده است. چهارشنبه استارت آن را می‌زنیم، باید ببینیم چگونه خواهد شد!
او ادامه داد: قطعه دفاع مقدس هفت بخش دارد و اجرای آن نیم ساعت طول می‌کشد. در این قطعه حادثه‌های مختلف جنگ تحمیلی نشان داده می‌شود، درباره مراحل مختلف جنگ صحبت می‌شود و در نهایت با آزادی خرمشهر تمام می‌شود. این اثر تبلیغاتی نیست و به یاد شهداست. من به عنوان بخشی از خانواده بنیاد رودکی کار را رهبری می‌کنم.
از او سوال شد که چه شد دست به خلق این اثر زد؟ این آهنگساز پاسخ داد: زمانی که جنگ شروع شد ۴۰ سال سن داشتم و خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم و می‌خواستم برای آن حوادث اثری بنویسم. ۱۵ سال طول کشید تا این قطعه را نوشتم و توانستم روحیه اصلی آن را پیدا کنم. سال گذشته کار آن تمام شد. هفت ـ هشت بار این قطعه را از اول نوشتم و می‌خواستم یک کار هنری انجام دهم. این که می‌گویم تبلیغی نیست به دلیل این است که عده زیادی در جنگ کشته شده‌اند و آدم برای آن اتفاق‌ها ناراحت می‌شود و چون کار برای شهداست نمی‌تواند تبلیغی باشد.
همچنین از چکناواریان سوال شد که چرا برای مدتی کار رهبری ارکستر انجام نمی‌داد؟ او گفت: مدتی بود که اصلا نمی‌خواستم رهبری کنم و می‌خواستم بیشتر آهنگسازی کنم. کلافه شده بودم که نمی‌توانستم آهنگسازی انجام دهم. در این مدت کارهای زیادی انجام دادم و خوشحالم که در این ۲۰ سال توانستم کارهای زیادی بنویسم. اکنون نیز دعوت شدم کارهای خودم را رهبری کنم و با کمال میل قبول کردم. می‌خواهم کارهای ماندگار بنویسم و می‌خواهم رهبری انجام ندهم و اگر رهبری کنم کارهای خودم را رهبری کنم. اکنون ۹۰ کار آماده دارم که سال گذشته به موزه موسیقی تقدیم کردم و در آینده به کتابخانه ملی می‌دهم که آثارم کاملا ثبت شود. آهنگسازی و رهبری برای هم دو دشمن و نسبت به هم حسود هستند، یا باید به دنبال آهنگسازی بروی یا رهبری؛ چون نظم متفاوتی را برای زندگی می‌طلبند. خود ارکستر یک سرباز خانه است. ولی آهنگسازی در آزادی هستی. دو رژیم مختلف فکری و بدنی هستند.
در پایان از او سوال شد که آیا با پایین آمدن سطح کیفی اجرای ارکستر سمفونیک تهران موافق است؟ این رهبر ارکستر پاسخ داد: زمان‌هایی هست که ارکسترهای تمام دنیا در یک سرازیری قرار می‌گیرند. باید دید که در این مسیر چه کسی هدایت آنها را در پیش می‌گیرد. ممکن است یک ارکستر زمانی به اوج برسد و یک جا نه. در نهایت اظهار نظر درباره سطح کیفی ارکستر به سلیقه افراد بستگی دارد. در سالن اجرا، افراد زیادی با سلایق متفاوت حضور دارند و درباره سطح کیفی ارکستر مردم باید نظر دهند نه من؛ چون این اجراها برای مردم هستند و نه برای من.
دیدگاهتان را بنویسید