چندی پیش قسمت اول اصل مصاحبه ی خبرگزاری ایرنا با مدیران مجموعه موسیقی ایرانیان را در سایت قرار دادیم، در ادامه می توانید قسمت دوم این مصاحبه را بخوانید.
بحث را عوض کنیم، با توجه به حجم و کیفیت و سطح مطالب مجله‌تان هزینه خود را چه طور تامین میکنید؟
ابراهیم مولائی: تمام هزینه‌های مجله که اصلا اندک و ناچیز نیست، توسط خودمان و از درآمد‌های شخصیمان تامین می‌شود و متاسفانه نتوانسته‌ایم این مشکل را تاکنون حل کنیم. برای داشتن مجله‌ای خودکفا و منسجم و دارای خط و مش نیاز به نویسنده‌گان و مدیران ثابت است. برای داشتن نویسنده‌گان ثابت باید هزینه‌های لازم را متقبل شد. پول سرور سایت و پول تبلیغات را هم حساب کنید، این هزینه‌ها در اختیار ما نیستند.
امین موسوی: به این هزینه پول مکالمات تلفن و مبایل ما را هم حساب کنید، آقای مولایی و بنده در یک شهر نیستیم و محل زندگیمان متفاوت است، شما فکر کنید برای این همه کار ما چطور با یکدیگر هماهنگ می شویم و کار می کنیم، ما بعضا حتی هزینه های مبایل و تلفنمان را هم نداریم بدهیم، بعضی از دوستان به شوخی به ما می گویند که حتما سرمایه و ارثی داریم که از آن برای خرج مجله و سایت استفاده می کنیم، ولی واقعا ما نه سرمایه و ارثی داریم و نه منبع درآمد ثابتی، هر هزینه ای هم برای سایت و مجله می شود از گوشه و کنار خدا می رساند. این را هم بگویم که ما آنقدر تنها هستیم که کسی را نداریم بیفتد دنبال اسپانسر برای مجله و سایتمان، که اگر می توانستیم تبلیغات و اسپانسر برای مجلمان پیدا کنیم نصف مشکلات ما حل می شد ولی با وجود بازدید بالا در سایتمان اسپانسر آن چنانی برای مجلمان نداریم .
ابراهیم مولائی: نهادها و مسوولین می‌توانند با حمایت از ما از موسیقی رسمی کشور حمایت کنند. امیدواریم آنها نیز این وسواس و دقت و سخت‌گیری ما در خلق مطالب مفید و درجه‌یک را ببینند و به ما بپیوندند تا بیشتر و بیشتر به این کار بزرگ و این راه دشوار جامه‌ی تداوم بپوشانیم. مگر چند مجله‌ی تخصصی دیگر سراغ دارید که همچنان فعال و سرپا به تولید مشغول‌اند و جدیدترین و داغ‌ترین خبرها و عکس‌ها و مصاحبه‌ها در همه ی سبک ها را به مخاطبان خود برسانند
جالب است بدانید، ما پیشنهاداتی از رسانه های بیگانه ی فارسی زبان و شبکه های ضد انقلاب داریم و داشتیم که دعوتمان کرده بودند به عنوان برنامه ساز، رابط و هماهنگ کننده بین هنرمندان موسیقی داخل ایران با این رسانه ها فعالیت های جدی تری داشته باشیم، ولی ما دنبال خدمت در داخل ایران هستیم، ما می توانستیم این پیشنهادات را قبول کنیم و حداقل از این راه مشکلات مالی مجموعه را حل کنیم، ولی این کار را نکردیم، پس به ما حق بدهید از مسوولین انتظار حمایت داشته باشیم.
آیا برای ادامه‌ی راه برنامه‌ی خاصی دارید؟
امین موسوی: برنامه و ایده‌های زیادی برای آینده داریم. همانطور که میدانید در ایران از موسیقی هیچ حمایتی نمی‌شود، موسیقی هیچ رسانه‌ای ندارد. فقط چند سایت موسیقی وجود دارد که آنها هم بیشترشان یا جناحی کار می‌کنند یا به سبک خاصی از موسیقی می‌پردازند و یا اصلا دغدغه‌ی رشد موسیقی و موسیقی‌دان در سر ندارند. ما به کار آنها احترام می‌گذاریم و آرزو می‌کنیم روز به روز به تعداد این سایت‌ها افزوده شود، ولیکن، چند سایت (و دقیق‌تر بگویم، چند مجله) به شکل مداوم و بی‌طرفانه به موسیقی می‌پردازند؟ رسانه‌ای که باشد و به صورت جامع به موسیقی بپردازد متاسفانه وجود ندارد. ما هم چند ماهی می‌شود که سیستم سایت را عوض کرده‌ایم و هدفمان این است به صورت جامع و حرفه‌ای به کل سبک‌های موسیقی بپردازیم و فارغ از جهت‌گیری‌هایی که هست کار کنیم. ما آرزو داریم با تلاش‌مان، دست‌کم بخشی از آن رویای زیبای موسیقی شکوه‌مند و پرطرفدار محقق شود. موسیقی ای که تمام سبک‌ها را پوشش می‌دهد و بتواند کمکی به هنردوستان، هنرمندان و هنرجویان بکند.
فکر میکنید چه حمایت‌ها و پشتیبانی‌هایی لازم است تا کار شما دیده شود؟ چه صحبت‌هایی در این زمینه با مسولین دارید؟
ابراهیم مولائی: ببینید اگر ما دنبال پول بودیم یا می رفتیم برای رسانه های خارجی و شبکه های ماهواره ای آن ها کار می کردیم و یا هم می رفتیم مثل هزاران سایت دانلود موسیقی غیرمجاز به موسیقی های زیرزمینی می پرداختیم و درآمد هنگفتی هم از این راه کسب می کردیم، ولی ما این کار را نکردیم چون خواستیم که در چارچوب موسیقی مجاز کشور فعالیت کنیم، از مسوولین هم می‌خواهیم، در جهت اهداف خود که همان اشاعه‌ی موسیقی مجاز و حمایت از موسیقی‌دان و گردش موسیقی در کشور است، از ما، به عنوان یک رسانه پشتیبانی کنند. با حمایت از ما اجازه بدهند که این مکانی که برای ارائه‌ی خبرها و تحلیل‌های اصولی و پیشگیری از ابتذال در خبرگزاری باشد و هم منفذی برای رشد و رویش مخاطبان پیگیر است بتواند زندگی خود را ادامه بدهد.
امین موسوی: البته این را هم بگویم اگر ما می گوییم که در چارچوب هنجارهای اجتماعی و ارشاد کار می کنیم، معنیش این نیست که چشم بر روی ایرادات آنها ببندیم و دست از نقد و چالش آنان برداریم، بلکه مطمئن باشید در فرصت های مناسب از آنها هم بخاطر پیشرفت موسیقی کشور انتقاد خواهیم کرد که البته نه انتقاد از روی کینه که انتقاد از روی خیر خواهی برای رشد موسیقی.
آیا شده به فکر یک نشریه‌ی چاپی باشید؟
ابراهیم مولائی: بله، بسیار زیاد. ما امید داریم بتوانیم با تنها کمی حمایت و خوش‌رویی مجوز بگیریم و نشریه‌ی خود را منتشر کنیم. ما می‌توانیم با شرایطی خیلی محدود این مجله را به بازار بفرستیم، اما نیاز به همراهی داریم.
حس میکنید فضای موسیقی ما به شکلی هست که به صورت تخصصی به موسیقی بپردازیم؟
امین موسوی: اولا یک نکته را بگویم تا برای مخاطبان سوئتفاهم نشود، منظور شما از تخصصی چیست، اگر منظورتان از تخصصی این است که بصورت فنی و آکادمیک به موسیقی بپردازیم که این مورد به هیچ وجه در اهداف ما نیست زیرا که دانشگاه ها هستند و خودشان از لحاظ فنی بر روی دانشجویان کار می کنند. هدف ما این است که تا آنجا که می شود با زبانی ساده و همه فهم به موسیقی بپردازیم، که خبر یک طرف قضیه است، و طرف دیگر قضیه هم تحلیل است که این هم ما قصد نداریم، تحلیل هایمان رنگ و بوی فنی و آکادمیک بدهد، که می خواهیم تحلیل هایمان بیشتر حول سه موضوع «آثار هنرمندان»، «اعمال مسئولین» و «علل ضعف موسیقی» در کشور بچرخد و بصورت عمیق و ریشه ای با زبانی ساده مشکلات در موسیقی را بررسی کنیم، البته این اهداف در دراز مدت به ثمر می رسد و ما با ایده آل و ذهنیتمان فرسنگ ها فاصله داریم.
شما در سایت و مجلتان بطور کامل به اخبار و مطالب تحلیلی موسیقی ایرانی در هر سبکی می پردازید، آیا پوشش این حجم از مطالب دشوار نیست؟
امین موسوی: مطمئن باشید دشوار است. به سایت‌های دیگر نگاه کنید. میبینید که آنها تنها یک بخش کوچک از موسیقی را پوشش می‌دهند. حتی مجلات هم همینگونه هستند، یا آنقدر حاشیه ای و زرد هستند که سمی برای موسیقی کشور محسوب می شوند و یا هم آنقدر سنگین و تخصصی هستند که حتی اهالی موسیقی هم نمی توانند مجله را بطور کامل بخوانند ما اما سعی کردیم در این بین حرکت کنیم، مصاحبه های اختصاصی با هنرمندان تا آنجا که می شود دارای بار تحلیلی و از یک نوع دقت و موشکافی به مسائل موسیقی داراست. مصاحبه‌های ما با خواننده‌گان را ببینید. ما به حاشیه‌ها بی‌اعتناییم. به اصل موسیقی می‌پردازیم. سوالات تحلیلی می‌پرسیم و پاسخ‌های جدی و مفصل می‌طلبیم. این است که هنرمندان بزرگ ایران با وجود اینکه ما سابقه ی کمی داریم به مصاحبه با ما تن می‌دهند. در حالی‌که با کمتر سایتی مصاحبه می‌کنند.
حس میکنید چه حفره‌ها و چاله‌های پر نشده و پرداخته نشده‌ای در موسیقی داریم؟
ابراهیم مولائی: ما نیاز به مدیریت درست و طولانی‌مدت داریم. تعویض مدیریت و عوض شدن خط مش سازمان و سلیقه‌ای بودن تصمیمات در ارشاد باعث شده خواننده‌گان ما متضرر و خسته به جا بمانند. در کنار این‌ها بایست مخاطبان را با موسیقی برجسته و عمیق آشنا کرد تا با عدم استقبال از آثار کم‌مایه روی حضور سرسری آنان خط بکشد.
امین موسوی: موسیقی ما پر از حفر و چاله های پر نشده است که یک بحث جداگانه ای را می طلبد اما اگر بخواهم بطور خلاصه وضعیت را تشریح کنم باید بگویم که تا وقتی که مدیران، متفکران و هنرمندان دغدغه ای برای اصلاح وضعیت بحرانی موسیقی نداشته باشند، روز به روز سطح شنیداری مردم پایین خواهد آمد و این هم در کوتاه مدت و هم در بلند مدت باعث از هم پاشیدگی فرهنگی جامعه می شود کما اینکه شاهد این موضوع هستیم. به نظر من ما کلا متفکر و عالمی در زمینه ی موسیقی و مخصوصا ارتباطش با جامعه شناسی نداریم، مسئولین ما هم یا شجاعت، یا دغدغه، یا سواد، یا امکان اصلاح این وضع را ندارند. هنرمندان هم به نظر من در این قضیه نقش بسیاری دارند، هنرمندان ما اکثرا فقط حرف می زنند و عمل نمی کنند، اگر هنرمندان ما دلسوز و شجاع بودند و کمی هم بیشتر با هم متحد می شدند میشد از وضعیت موجود بیرون آمد. ولی وقتی که اساتید موسیقی سنتی سایه ی هم را با تیر میزنند دیگر نمی شود از آنها توقع داشت که بیایند دست در دست خواننده های دیگر سبک ها مثل پاپ بدهند و فکری برای این وضعیت بکنند.
نیاز موسیقی امروز ایران را در زمینه مطبوعات در چه زمینه‌هایی میبینید؟
امین موسوی: در زمینه‌ی تحلیل منصفانه و به دور از جهت‌گیری. اصولا در مطبوعات ما کمتر تحلیل عمیق بدون جهت گیری دیده می شود، اکثرا نظرهای شخصی و گروهی است که نام نقد را به خود می گیرد، ما اصلا در کشور حتی یک منتقد واقعی نداریم، اصلا احتیاجی هم به منتقد نداریم، من در این زمینه حرف های زیادی دارم، ولی کوتاه می گویم که وقتی ما هیچ تعریف درستی از “هنرمند”، “موسیقی”، “موسیقی جدی”، “موسیقی سالم”، “موسیقی فاخر”، “موسیقی مبتذل”، “موسیقی سطح پایین”، “سبک” و … نداریم، وقتی ما جایگاهی برای هنرمند قائل نیستیم، وقتی دولت حمایتی از هنرمندان نمی کند، وقتی چشم شنوا و متفکری برای خواندن نقدهای منتقدان وجود ندارد، اصلا دلیلی هم بر وجود منتقد نداریم، منتقد در هنر جامعه ای بوجود می آید که سیر هنری و تاریخی آن جامعه به تکامل رسیده باشد ولی ما فعلا در اول راهیم و نه احتیاجی به منتقد داریم که در صورت احتیاج، منتقد واقعی هم در کشور نمی توانیم پیدا کنیم.
ما در حال حاضر به شدت به روزنامه نویس، خبرنگار و از همه مهمتر به تحلیلگر احتیاج داریم که البته روزنامه نویس و خبرنگار کم در کشور نداریم ولی تحلیلگر منصف و با دید باز بسیار کم داریم که یکی از اصلی ترین اهداف ما این است که در مجموعه مان بتوانیم جوانان مستعد برای این کار پیدا کنیم، البته تحلیلگر هم تعریف پیچیده ای و مفصلی دارد که در این مقال نمی گنجد. کلا به قول سقراط بزرگترین مشکلات در ندانستن معنای کلمات است. ما باید ابتدا تعریفی دقیق و عمیق از کلمه هایی چون “هنرفاخر”، “هنرمند”، “موسیقی جدی”، “جشنواره موسیقی”، “کنسرت”، “موسیقی مبتذل” و …بکنیم و بعد از آن فکر پر کردن چاله ها باشیم که مهم ترین مشکل در موسیقی کشور را بنده در نداشتن تعریفی از این کلمات می دانم، که حاضرم به همه ثابت کنم که کسی نمی داند “موسیقی فاخر” یا “موسیقی جدی” و یا حتی “کنسرت موسیقی” دقیقا یعنی چه.
فکر میکنید برای بهبودی شرایط مجلات و تعهدورزی این دست مطبوعات چه کارهایی لازم است؟
ابراهیم مولائی: ابتدا هم عرض کردیم، لازمه‌ی تعهد وجود اشتیاق است. فردی که شوق‌اش را نسبت به کارش از دست می‌دهد و می‌بیند به خاطر تلاشی که می‌کند برایش اهمیت قائل نیستند و تلاشش را نمی‌بینند کم‌کم شوق‌اش را از دست می‌دهد و می‌کوشد به ساده‌ترین شکل ممکن کار را انجام بدهد. ما همچنان اشتیاق داریم و منتظریم تا مسوولین و نهادهای دولتی یا خصوصی دوام این اشتیاق را تضمین کنند. تنها خواسته‌ی ما تامین سرمایه‌های مجله است. میبینید که در این چند ماه ما از سرمایه شخصیمان در این راه خرج کرده‌ایم و این واقعا آزاردهنده است. ما می‌خواهیم سرمایه‌های تولید مجله تامین شوند و جز این خواسته‌ی دیگری نداریم.
حد نهایی آرزو و اشتیاق شما در این راه کجاست. دوست دارید به چه موقعیتی برسید؟
ابراهیم مولائی: دوست داریم دور از تشویش و دغدغه‌ی مالی به چاپ یک مجله‌ی آبرومند و متعهد بپردازیم و این راه را تا وقتی نفس داریم ادامه بدهیم. دوست داریم سطح موسیقی را با وجود وسواس و سخت‌گیری‌مان بالاتر ببریم. چاپ کردن یک مجله‌ی متعهد حد نهایی آرزو و آمال ماست.
امین موسوی: کار رسانه آگاهی دادن و یاری رساندن است، تا جهل وجود دارد آگاهی دادن پایان و حدی ندارد.
در مقایسه با خبرگزاری‌ها و رسانه هایی که به موسیقی می‌پردازند، چه ویژه‌گی‌های مثبتی را رعایت میکنید؟
امین موسوی: از جانب‌داری و جهت‌گیری و باندبازی به شدت پرهیز می‌کنیم. تنها حقایق را منتشر می‌کنیم و به خاطر دریافت آگهی از خواننده‌ها به تبلیغ و تشویق بی‌مورد و خالی از حقیقت خواننده و آهنگسازی نمی‌پردازیم. سعی می‌کنیم از حاشیه‌ها دوری کنیم و به جای پرداختن به زنده‌گی خصوصی ستار‌ه‌ها به هنر و مخلوقات آنان که اثر موسیقی‌شان باشد بپردازیم، البته این هدف ما است ولی شاید در عمل صد در صد به خواسته مان نرسیم و در جاهایی هم حق را فدای مصلحت کنیم، ولی مطمئنا آن مصلحت هم بخاطر منافع خودمان نخواهد بود که بخاطر مصالح مخاطبانمان خواهد بود.
بازخورد مخاطبان نسبت به کار مجله رو به افزایش بوده، چطور بازخورد مخاطبان را ارزیابی میکنید؟
ابراهیم مولائی: بازخورد به شدت رشد داشته. ابتدا از آمار بازدید سایت و دوم از ای‌میل‌های محبت‌آمیزی که کاربران عزیز برایمان می‌فرستند و بعد از طریق کامنت‌ها، می‌بینیم که مجله دیده می‌شود و خوانده می‌شود. همینجا جا دارد از تمام آن عزیزانی که زحمت کشیدند و سطرها برای ما نوشتند و ایمیل زدند و ابراز محبت کردند تشکر کنیم و عذرخواهی کنیم که به دلیل مشغله‌ی بسیار موفق به پاسخ‌گویی به تمام آنها نشدیم.
البته همین که مجلمان در ده ها سایت مجاز و غیرمجاز و رسمی و غیر رسمی قرار می گیرد نشان از موفقیت کار ماست، ولی ما همین قدر مخاطب و بازدید را هم بسیار کم می دانیم، ما کارمان بخاطر نداشتن تبلیغات آنقدر که ایده آل خودمان است دیده نمی شود، البته دلیل هم دارد، ما نه پولی برای تبلیغات داریم، و نه اینکه با روزنامه نگاران رابطه ی صمیمی داریم تا آنها مجله ی ما را به مخاطبانشان نشان دهند، این در حالی است که بسیاری از سایت های هنری چند ساله ی اخیر از حمایت و ساپورت مطبوعات برخورد بودند ولی ما به سبب نداشتن پارتی و سرمایه نمی توانیم مجلمان را تبلیغ کنیم.
مصاحبه‌های مجلات شما همیشه قوی و باطراوت هستند، در طراحی سوالات از تیم نویسندگان استفاده میکنید؟
امین موسوی: در مواقعی بله. ما سوالات را با وسواس بسیار طرح می‌کنیم و بارها آنها را بررسی می‌کنیم تا به یک ایده آل برسیم. البته یک ایده ی و روشی که ما در طراحی سوالات داریم این است که اولا تا آنجا که شود سوالات حاشیه ای و زرد نباشد و نکته ی دیگر اینکه سوالات باید از دغدغه های فکری نویسنده و خبرنگار ما تراوش کند و تا آنجا که می تواند جنبه ی تحلیلی به خود بگیرد البته بنا به دلایلی در نهایت سوالات با ایده آل های خود بنده فاصله ی زیادی دارد و سطح سوالات هنوز به ده درصد توقع و خواست من نرسیده.
برای مشاهده قسمت اول مصاحبه اینجا کلیک کنید.
مصاحبه از علی بهرامی
دیدگاهتان را بنویسید