×
×

تنها صداست که می‌ماند

  • کد نوشته: 18658
  • 17 اردیبهشت 1391
  • ۲ دیدگاه
  • سالار عقیلی برای ۱۰۱ ساله شدن زنده یاد غلامحسین بنان دست به قلم شد، در ادامه یادداشت این خواننده مطرح موسیقی ایرانیان را بخوانید

  • سالار عقیلی: جایگاه موسیقایی استاد بنان بر همه مردم ایران واضح است چراکه هنوز هم مردم ما بعد از این همه سال با میل و رغبت موسیقی او را گوش می‌کنند و او را به عنوان اسطوره موسیقی ایرانی می‌دانند و همه آوازهایشان را در خاطر دارند. بر کسی پوشیده نیست که ایشان استاد مسلم آواز ایرانی در نسل گذشته بوده‌اند و شاید به خاطر تحریرهای زیبایشان بود که به «صدا مخملی» معروف شدند. تحریرهایی که همانند مخمل ظریف و لطیف بود و سبب شد تا استادان این حرفه و مردم او را چنین خطاب کنند. من همیشه سبک ایشان را دوست دارم و در خیلی از آهنگ‌هایم پیرو سبک ایشان هستم. مثلا در آلبوم «مایه ناز» سعی کردم بخشی از آهنگ‌های استاد را نظیر «خوشه‌چین» با همکاری ارکستر ملی و ارکستر مهرنوازان مجددا اجرا کنم.

    استاد بنان هرچه که خواندند زیبا بود و ماندگار شد، شاید به خاطر حنجره‌ای که به هر ترانه‌ای معنای تازه می‌بخشید و وجه تازه‌ای از هر تصنیف و آهنگی را برای ما نمایان می‌ساخت. یاد این صدای ماندگار تا ابد جاویدان.

       

    مطالب مرتبط

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *