هفته‌ی گذشته سرشار از نام و آثارِ آهنگسازِ کارکشته‌ای بود که با اینکه سبکِ موسیقایی‌اش «کلاسیک» است و لابد نباید مخاطبِ چندانی داشته باشد؛ اما جزو محبوب‌ترین و مهم‌ترین چهره‌های موسیقی است. شب گذشته اما مراسم اختتامیه‌ی این مراسم با عنوان «۸۰ سال لوریس چکناواریان» با حضور چهره‌هایی چون محمود دولت آبادی، بیژن بیژنی، رازمیک اوحانیان، شمس لنگرودی، صدیق تعریف، انوشیروان روحانی، خسرو سینایی، عباس مخبر، پوری بنایی و …در هتل اسپیناس تهران برگزار شد.
حامی این برنامه شرکت «هاکوپیان» بود و نماینده این شرکت با بیان اینکه اگر اصالت و ممارست و تلاش را با هنر بیامیزیم واژگان رنگ و بوی دیگری به خود می گیرند و هنر فاخری متولد می شود که نه تنها هنرمندان که جامعه هنری را به وجد می آورد، افزود: «لوریس چکناواریان از برجسته‌ترین چهره های فرهنگی و هنری ماست و حضور موثر هنرمندان در این رخداد خود نشان دهنده‌ی این است که ایشان در ۸۰ سال زندگی و خلق هنر، ارزش و زیبایی آفریده است و ما تلاش کردیم این برنامه را با عشق به ایشان و به شایسته‌ترین صورت برگزار کنیم.»
«نسیم شجاعی» -نماینده موسسه نوای چنگ فرزانه- هم با اشاره به اینکه در جامعه‌ی امروز اصالت‌ها رو به فراموشی است، به این مساله اشاره داشت که این موسسه در تلاش است تا از هر فرصتی برای زنده کردن این اصالت‌ها و شکوفایی استعدادهای این مرز و بوم استفاده کنند: « محمد شله‌چی -آهنگساز و بنیان گذار آنسامبل تهران مدرن- کسی است که ایده‌ی درخشان این برنامه را مطرح و تمام تلاش خود را از اجرای آثار تا برنامه‌ریزی‌های این هفته انجام داده تا مراسمی در شان و منزلت لوریس چکناواریان داشته باشند.»
«محمد شله‌چی» اما خطاب به چکناواریان گفت: «من یک ممنون بزرگ باید به شما بگویم؛ نه فقط به خاطر شهرت شما که جنبه بین‌المللی دارد بلکه به خاطر کارهای زیبایی که نوشته‌اید،عشق به موسیقی که با آن زندگی کرده‌اید و زندگی‌تان را بر پایه آن استوار کرده‌اید.»
او از مسوولان «نوای چنگ فرزانه» هم تشکر کرد: «باید از مسوؤلان این موسسه نیز تشکر کنم که نهایت همکاری و همدلی را در اجرای این برنامه داشته‌اند. در این هشت روز برنامه‌های ما با نام چکناواریان بار هنری بسیار زیادی پیدا کرد و تنها حرف و صحبت نبود که جریان داشت بلکه در این مدت با برگزاری کارگاهاه تخصصی از جمله کارگاه پرکاشن که برای اولین بار در ایران برگزار شد، هنرجویان ایرانی فرصت آموزش پیدا کردند که این مسئله برای ما بسیار مهم بود.»
«پیمان منصوری» -رهبر اپرای پردیس و پریسا- نیز درباره‌ی این اثر گفت: «اپرای پردیس و پریسا نزدیک به ۴۰ سال بود که دیگر اجرا نشده بود در حالی‌که اثری بسیار زیباست که در زمان تمرین‌ها هر لحظه ما را با نواها و ملودی‌هایش شگفت زده می‌کرد. جامعه امروز تشنه و نیازمند به شنیدن این آثار است و شنیده نشدن موسیقی‌های خلق شده توسط استادی چون لوریس چکناواریان خیانت به مردم و فرهنگ و هنر جامعه است.»
«سومبات هاکوپیان» نیز لوریس چکناواریان را انسانی در مرز کمال دانست: «ذات طبیعت زیبایی است و جامعه انسانی مدیون افرادی است که با عشق زندگی می کنند،از ممنوعیت ها و محدودیت ها نترسیده و عشق جایی برای تردید در فکر و تهدید در عمل نگذاشته‌اند. چکناواریان هنرمندی است که بدون اتکا به هیچ متکایی و تنها با اتکا به عشق زیسته و اثر خلق کرده است. به قولِ ابتهاج: «عشق شادی است، عشق آزادی است، عشق آغاز آدمی زادی است» و ما بسیار خرسندیم که در زمانه او زیستیم.»
«خسرو سینایی» -مستند ساز پیشکسوت ایرانی- هم «چکناواریان» را هنرمندی دانست که هیچ گاه در زندگی هنر را به هیچ قیمتی نفروخت و همیشه در خدمت زیبایی و عشق بود؛ اما «لوریس چکناوریان» با تشکر از پیمان منصوری و محمد شله چی دو هبر ارکستری که کارهای او را بعد از سال‌ها در ایران اجرا کردند، به این مساله اشاره کرد که از اجرای آثارش توسط نسل جوان بسیار خرسند است: «من همیشه در خانه‌ام زیستم و نوشتم تا برای فردا بماند و هیچ چیزی بزرگ‌تر از این هدیه برای من نبود. من باید قدردانِ خداوند باشم؛چون لطف الهی بزرگ‌ترین چیزی است که اثر یک هنرمند را ارزش و اعتبار می بخشد. من از این برنامه ها بسیار نیرو گرفتم و می خواهم بیشتر کار کنم و بنویسم؛ چرا که می دانم تکلیفم با خودم روشن است.من همیشه به جای خوردن نان امروز ترجیح داده ام نان فردا را بخورم. برای فردا کار کنم و می دانم همان طور که برهنه به دنیا آمده‌ام برهنه هم از دنیا می روم؛ اما می خواهم آثاری برای فردا از خودم به جا بگذارم.»
در ادامه انوشیروان روحانی موزیسین و نوازنده پیانو که در این مراسم حضور داشت قطعه ای را با عنوان رویاهای عاشقانه به افتخار استاد چکناواریان نواخت و درباره‌ی این آهنگساز گفت: «صحبت از لوریس هم سخت است و هم ممتنع چرا که او بسیار انسان بزرگ و در عین حال بسیار آدم ساده ای است.سادگی که من در کمتر کسی دیدم.»
پایان بخش این مراسم هم اهدای تندیس به دکتر آذین موحد استاد دانشکده هنرهای زیبای تهران به پاس سال‌ها تلاش در زمینه آموزش موسیقی بود. این موزیسین به این مساله اشاره داشت که: «دیدن جوان هایی چون محمد شله چی که در خارج از ایران تخصیل کرده‌اند و بعد به کشور خود باز می گردند تا علم و هنر خود را در اختیار مردم خود قرار بدهند برای من باعث افتخار است و امیدوارم در کنار این جوانان شاهد اتفاق های بسیار خوب هم در دانشگاه و هم در زمینه موسیقی کشورمان باشیم.»
در این مراسم همچنین «محمود دولت آبادی» او را شخصیت ممتاز و عزیزی دانست که به احترام این خصایص انسانی در این مراسم حضور پیدا کرده است.
دیدگاهتان را بنویسید